Μετά τη ληστεία που έκανα προχτές στην τράπεζα στο Βελεστίνο, επέστρεψα στη νότιο Κρήτη, για να κρύψω τα ίχνη μου. Θα μπορούσα να περάσω μερικούς μήνες με το μερίδιο μου από την ληστεία αλλά διάβασα κάπου πως...
δεν πρέπει να τρώμε από τα έτοιμα. Αυτό είναι σωστό, δεν πρέπει να τρώμε από τα λεφτά της τράπεζας, οπότε αποφάσισα να φτιάξω μαρμελάδα ροδάκινο και να την πουλήσω στους τουρίστες. Ξεκίνησα, κλέβοντας ροδάκινα.
Μετά καθάρισα τα ροδάκινα. Δυο ροδάκινα είχαν κάτι άσπρα σκουληκάκια μέσα. Αυτό είναι η απόδειξη πως τα ροδάκινα που έκλεψα είναι οικολογικά. Αν ήταν ραντισμένες οι ροδακινιές, τα σκουληκάκια θα ήταν τέζα. Πάντως, πρώτη φορά είδα σκουλήκια να πετάνε. Εδώ στην Κρήτη, τα σκουλήκια είναι ιπτάμενα. Θα είναι από τους μπάφους.
Στο εξοχικό που έχω απαλλοτριώσει για να περάσω το καλοκαίρι, υπήρχε μόνο αυτή η παλιά ζυγαριά, οπότε ζύγισα τα ροδάκινα -για να δω πόση ζάχαρη πρέπει να βάλω- με τον παραδοσιακό τρόπο. Είμαι λάτρης των παραδόσεων.
Έκοψα τα ροδάκινα σε μικρά κομμάτια, έβαλα ζάχαρη και μερικά φύλλα λουίζα. Ήθελα να βάλω και δυόσμο και βασιλικό, για να τιμήσω τον Οδυσσέα Ελύτη που έγραψε «Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω, λουίζα και βασιλικό, μαζί μ’ αυτά να σε φιλήσω, και τι να πρωτοθυμηθώ», αλλά ο Στέλιος Παρλιάρος είχε στη συνταγή μόνο λουίζα, οπότε σκέφτηκα να ακολουθήσω τις οδηγίες του Παρλιάρου που είναι πιο καλός στις μαρμελάδες από τον Ελύτη.
Ενώ τα ροδάκινα ήταν στη φωτιά, εγώ άναψα τον φούρνο και αποστείρωσα τα βαζάκια και τα καπάκια. Δεν θέλω να πουλήσω χαλασμένη μαρμελάδα στους τουρίστες και να χαλάσει το όνομα της Ελλάδας στο εξωτερικό. Έχει μεγάλη σημασία για μένα η γνώμη των Κοσοβάρων και των Μολδαβών για την Ελλάδα.
Έτοιμη η μαρμελάδα ροδάκινο. Πιάνουν τα χέρια μου, τελικά. Από ροδάκινα μέχρι Καλάσνικοφ.
Έβαλα την καυτή μαρμελάδα στα βάζα, βίδωσα σφιχτά τα καπάκια και τα γύρισα ανάποδα, για να κάνω βασανιστήρια στη μαρμελάδα. Έτσι δημιουργείται κενό αέρα, και βοηθάει στη συντήρηση της μαρμελάδας.
Τώρα θα τυπώσω ετικέτες, για να τις κολλήσω στα βάζα με την μαρμελάδα. Θα τις τυπώσω σε αυτή την Underwood. Είναι η γραφομηχανή που χρησιμοποιούσε ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Όχι η συγκεκριμένη, την μάρκα εννοώ. Πολύ μερακλήδες οι ιδιοκτήτες του σπιτιού που έχω απαλλοτριώσει. Αν είχαν ένα τζουκ μποξ κι ένα φλίπερ, θα ήμουν απόλυτα ικανοποιημένος. Πάντως, κι ο αργαλειός τους δεν είναι άσχημος. Πλέκω με τις ώρες, και ξεχνιέμαι.
Αύριο θα πάρω το αυτοκίνητο και θα πάω να πουλήσω τη μαρμελάδα ροδάκινο στην παραλία Ροδάκινο. Από άποψη marketing, είναι η τέλεια ιδέα. Μαρμελάδα ροδάκινο στην παραλία Ροδάκινο. Η παραλία Ροδάκινο έγινε διάσημη πέρσι, όταν πήγε ο Αλέξης Τσίπρας και προσπαθούσε να καρφώσει την ομπρέλα του στην άμμο, με τους παπαράτσι να τον φωτογραφίζουν πίσω από τα βραχάκια. Φέτος, η παραλία θα γίνει ακόμα πιο διάσημη γιατί θα πουλήσω εγώ τις μαρμελάδες μου. Βέβαια, καλού-κακού, θα πάρω μαζί μου και την γραφομηχανή, ώστε, αν δεν πάει καλά η μπίζνα με τις μαρμελάδες, να την πουλήσω σαν αντίκα σε κάνα βαθύπλουτο Αμερικανό από το Τέξας. Πάντως, τα λεφτά της τράπεζας δεν τα πειράζω. Θα τα φυλάξω για μια δύσκολη ώρα...
Πηγή: pitsirikos.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου