Ο Μιχάλης Ασλάνης ήταν ένας γλυκύτατος άνθρωπος...

Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον που να μη στεναχωρέθηκε με τον ξαφνικό θάνατό του - και υπάρχει λόγος.
Δεν τον γνώρισα ποτέ προσωπικά - μου το είχαν πει όλοι όσοι το έκαναν όμως. Ήταν ένας
γλυκύτατος άνθρωπος, χαμογελαστός και ευγενικός. Λέγεται ότι...
αυτοκτόνησε, ότι είχε κατάθλιψη απ' τα οικονομικά του προβλήματα - άλλοι λένε πως τον απειλούσαν οι γυναίκες που διαχειρίζονταν τα οικονομικά του. Θα φανεί. Δεν στεναχωριέμαι περισσότερο απ' ό,τι για τον κάθε ένα επώνυμο ή ανώνυμο που μπορεί να αφαίρεσε την ίδια τη ζωή του και που αντιμετώπιζε είτε το ένα είτε το άλλο. Στεναχωριέμαι το ίδιο, πολύ.
7
Πριν άπειρα χρόνια, τον είχα δει ένα βράδυ στο ahududu - και τον παρατήρησα από μακριά. Δεν ήταν και συγκλονιστικά σπουδαία τα ρούχα που έφτιαχνε - ήταν ό,τι έπρεπε, όμορφα δηλαδή, για το ελληνικό σταρ σύστεμ. Είχαν περάσει μόλις λίγα χρόνια απ' το λίβελο του Μάκη Τριανταφυλλόπουλο εναντίον του (ο αναμάρτητος δημοσιογράφος είχε ξεμπροστιάσει τον Ασλάνη για απόλυτα προσωπικές του υποθέσεις) και ο σχεδιαστής, έτσι όπως τον παρατηρούσα στα κρυφά, ήταν όπως ήταν στην τηλεόραση: δηλαδή θεσπέσιος. Πολύ πρόσχαρος, χαμογελαστός, ευγενής, κοινωνικός χωρίς όμως να προσπαθεί να επιδειχθεί ή να γίνει το κέντρο της προσοχής (βλέπε πχ. Λάκης Γαβαλάς).

Πάντα χαμογελαστός, ακόμα κι όταν αφηγούνταν πριν λίγο καιρό τα οικονομικά του προβλήματα. Η καρδούλα του το ήξερε όμως πώς ένιωθε.

Είναι απ' τις λίγες φορές που πέθανε ένας διάσημος που ακόμα και το Facebook του φέρθηκε με απόλυτο σεβασμό -και μάλιστα όχι της υψηλής κουλτούρας, αλλά κάποιος που ήταν γκέι, που είχε κάνει λεφτά, που τον έβλεπες εκτός των άλλων στα κουτσομπολίστικα μεσημεριανάδικα. (Κάτω από την είδηση του θανάτου διασήμων στο fb fanpage μας μεγάλο ποσοστό σχολίων συνήθως λένε "ψόφος", "χεστήκαμε" ή προσπαθούν να βρουν κάποια ατέλεια του νεκρού για να τον αποδομήσουν. Δεν έγινε αυτό σήμερα για τον Ασλάνη κι αυτό κάτι λέει.)

Ήταν σεμνός, σε όλη τη δημόσια παρουσία του. Αυτή είναι η λέξη, τελικά: σεμνός. Κι όταν ήταν στην τηλεόραση και άκουγε τα κομπλιμέντα της Ρούλας Κορομηλά γι' αυτόν και τη δουλειά του προσπαθούσε να αλλάξει θέμα, κοκκίνιζε. Και κοιτούσε κάτω...

Aρης Δημοκίδης