Π.Α.ΜΕ: "Καμιά θυσία για την πλουτοκρατία, να μην καταργηθεί η Κυριακή Αργία"...

Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
Με τον νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση ( ΝΔ- ΠΑΣΟΚ) στη βουλή για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας ικανοποιεί το πάγιο αίτημα των μεγαλεμπόρων, που δεν είναι άλλο από την οριστική και πλήρη κατάργηση της.
Θέλουν να ξεμπερδεύουν με αυτό που οι...
ηρωικοί αγώνες της εργατικής τάξης κατοχύρωσαν έναν αιώνα πριν, την Κυριακή 3 του Γενάρη του 1910, το δικαίωμα για ανάπαυση την Κυριακή.

Ο νόμος που ψηφίστηκε προβλέπει πως όλα τα καταστήματα θα ανοίγουν 7 Κυριακές τον χρόνο, θα αποφασίζετε κατά περιφέρεια από τους αντιπεριφεριάρχες σε ποιες περιοχές και για πόσες Κυριακές τα καταστήματα θα ανοίγουν, με ωράριο 11πμ έως 8μμ

Το ωράριο είναι πλήρως απελευθερωμένο στις τουριστικές περιοχές.

Ήδη στους δήμους Αθήνας και Θεσσαλονίκης μιλούν για το άνοιγμα των καταστημάτων όλες τις Κυριακές του χρόνου, το σίγουρο είναι πως το μέτρο θα γενικευτεί, θα αφορά όλα τα καταστήματα, μικρά και μεγάλα. Υπηρετεί τους μεγαλέμπορους στον ανταγωνισμό τους έναντι των μικρών και αυτοαπασχολουμένων εμπόρων που δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στα διευρυμένα ωράρια.

Ο νόμος δίνει τη δυνατότητα για το άνοιγμα των Φρανσάιζ καταστημάτων μεγάλων αλυσίδων, επίσης παρέχει πληθώρα άλλων διευκολύνσεων για την παραπέρα απελευθέρωση συνολικά του εμπορίου.

Βασική επιδίωξη του νόμου είναι:

 Να γυρίσουν τους εργαζόμενους στην εποχή που δούλευαν ήλιο με ήλιο σαν σκλάβοι, χωρίς διάλειμμα, χωρίς ξεκούραση, χωρίς μιας μέρας άδεια για ανάπαυση. Το χτύπημα στην Κυριακή αργία στον κλάδο του εμπορίου θα προκαλέσει απανωτά χτυπήματα και σε άλλους κλάδους με στόχο τη συνολική κατάργηση της.

 Να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε δούλους των μονοπωλίων, χωρίς ωράρια και συλλογικές συμβάσεις. Αυτό χρειάζονται για να αυγατίσουν κι άλλο τα κέρδη τους. Αυτή είναι καπιταλιστική ανάπτυξη που υπόσχονται για έξοδο από την κρίση, αυτή είναι η Νέα Ελλάδα και το μέλλον που υπόσχονται στην εργατική τάξη και τα παιδιά της.

 Βάζουν εμπόδια στην μητρότητα, θα δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο της γυναίκες που αποτελούν την μεγάλη πλειοψηφία στο κλάδο, στην δουλειά, στην οικογένεια, στο μεγάλωμα των παιδιών, θα αναγκάσουν της εργαζόμενες γυναίκες να στραφούν σε άλλες λύσεις που θα κοστίσουν ακριβά στην κάθε εργατική οικογένεια.

 Δεν θα μένει ελεύθερος χρόνος για ανάπαυση. Δεν θα υπάρχει πλέον η σταθερή μέρα ανάπαυσης που εξασφαλίζει στον εργαζόμενο τη δυνατότητα να ανακτήσει τις δυνάμεις του για να επιστρέψει στη δουλειά. Δε θα μένει καθόλου ελεύθερος χρόνος για εμάς και τις οικογένειές μας.

 Η λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές ανεξάρτητα το πόσες θα είναι (7 ή 52) σημαίνει 7ήμερη εβδομαδιαία εργασία σε όλους τους κλάδους, για όλους τους εργαζόμενους, για τους εμποροϋπαλλήλους σημαίνει δουλειά 7 μέρες την εβδομάδα για 400 ευρώ μισθό, γενίκευση των ελαστικών μορφών εργασίας, διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου.

 Οι 30.000 νέες θέσεις εργασίας που υπόσχεται η κυβέρνηση θα είναι συμβάσεις μίας μέρας όπως γίνεται σήμερα σε όλα τα πολυκαταστήματα (ΑΤΤΙΚΑ, MOLL, GOLDEN MΑLL, AVENUE) και στα Σούπερ Μάρκετ (ΒΕΡΟΠΟΥΛΟ, ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ, ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ κοκ).

Καμιά εμπιστοσύνη στην συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΟΙΥΕ
( ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ- ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ).

Έχουν βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους, στην απελευθέρωση του ωραρίου κι ας παριστάνουν σήμερα τους υπερασπιστές της κυριακάτικης αργίας με την «κοινωνική συμμαχία» που συγκρότησαν μαζί με τους εργοδότες, την εκκλησία, και άλλους φορείς.

Έχουμε πλέον πείρα από την «δράση» τους:

Μας έλεγαν ότι για να σωθεί ο θεσμός των συλλογικών συμβάσεων πρέπει να πάμε σε μειώσεις μισθών όπως έκαναν στο Εμπόριο 6.7%, στους ναυτιλιακούς σε όλες της συμβάσεις η μείωση ξεπερνά το 15%.

Την ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου η απουσία τους ήταν τρανταχτή. Από τη μία φωνάζουν για πολιτικές απεργίες και για ένα κεντρικό ζήτημα που αφορά τους εργαζόμενους του κλάδου έκαναν «συγκέντρωση» 30 ανθρώπων μαζί με την εργοδοσία για να υπερασπιστούν μια εργατική κατάκτηση 100 χρόνων!

Να αλλάξουμε τους αρνητικούς συσχετισμούς δύναμης! Πρώτα και κύρια στα πρωτοβάθμια σωματεία με την ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων. Σήμερα χρειαζόμαστε σωματεία με γερές βάσεις στους μεγάλους χώρους δουλειάς, σωματεία αποκούμπι των εργαζομένων, των ανέργων, δύναμη ελπίδας και ανατροπής.

Θέλουμε κίνημα ταξικά προσανατολισμένο, ισχυρό, μαζικό που θα δώσει φτερά στη λαϊκή συμμαχία, στη δύναμη της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, των γυναικών και των νέων από τις εργατικές, λαϊκές οικογένειες για τη συντονισμένη ανάπτυξη της κοινής πάλης.

Τα κλαδικά σωματεία των εμποροϋπαλλήλων – ιδιωτικών υπαλλήλων που είναι στην δύναμη του ΠΑΜΕ την ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου και τις ημέρες πριν από αυτό, πραγματοποίησαν δεκάδες εξορμήσεις και περιοδείες σε χώρους δουλειάς σε όλη τη χώρα, έκαναν συγκεντρώσεις, έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους.

Μαζί με τα κλαδικά μας σωματεία, εργαζομένους από άλλους κλάδους (ιδιωτικοί υπάλληλοι-λογιστές-αποθηκάριοι-οδηγοί-τραπεζοϋπάλληλοι) να συντονίσουμε την πάλη και των αγώνα μας για να μην ανοίξει κανένα μαγαζί καμία Κυριακή.

Να αγωνιστούμε για να έχουν όλα τα καταστήματα Ενιαίο Εθνικό Ωράριο που δεν θα ξεπερνά της 48 ώρες, να δώσουμε όλες μας της δυνάμεις σήμερα και όχι τη «Δευτέρα Παρουσία» να δουλεύουμε 8 ώρες την ημέρα, 5 ημέρες την εβδομάδα, 40ωρο με σταθερή και μόνιμη δουλειά.

Να παλέψουμε για να καταργηθούν όλες οι ευέλικτες μορφές εργασίας δηλαδή η μερική απασχόληση, το ωρομίσθιο, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου και να μετατραπούν σε συμβάσεις αορίστου χρόνου και 8 ώρες.

Κανένας εργαζόμενος στο εμπόριο να μην λυγίσει κάτω από το βάρος των μεγάλων αναγκών που υπάρχουν σήμερα λόγω της κρίσης που έφερε κλείσιμο μικρών επιχειρήσεων, απολύσεις, ανεργία, μειώσεις μισθών, μείωση συνολικά των δικαιωμάτων μας. Κανείς εργαζόμενος δεν θα «σωθεί» με ένα μεροκάματο ακόμα δουλεύοντας Κυριακή και ευελπιστώντας να την πληρωθεί.

Τώρα δεν χρειάζεται καμία απογοήτευση, μοιρολατρία του στιλ «τώρα που ψηφίστηκε το νομοσχέδιο εμείς τι μπορούμε να κάνουμε», μπορούμε να κάνουμε πολλά.

Το νομοσχέδιο μπορεί να ψηφίστηκε στη βουλή αλλά η πραγματική ψηφοφορία για το αν θα ανοίξουν τα μαγαζιά της Κυριακές η όχι πρέπει να γίνει μέσα στους χώρους δουλειάς. Εκεί πρέπει ο καθένας να πάρει και την προσωπική του ευθύνη.

Μόνο με αγώνα, οργάνωση και συλλογική δράση θα αποτρέψουμε τους σχεδιασμούς τους, θα ακυρώσουμε μέτρα. Στους τόπους δουλειάς πρέπει να ξεπεράσουμε τους φόβους μας, να αναμετρηθούμε με την εργοδοσία, να βάλουμε εμπόδια στην εφαρμογή του νόμου για να μη γίνουμε δούλοι του 21ου αιώνα.