χασκογελούσε.
Αμήχανα, βεβιασμένα. Με κάποιο τρόμο, ίσως. Αν όχι και μ΄ ένα υφέρποντα θαυμασμό.
Μετά οι ερωτήσεις. Ολες βολικές. Με τον άτεχνο και ξεπερασμένο τρόπο, της δήθεν ενοχλητικής δημοσιογραφίας.
Η ίδια η Γιάννα τώρα. Η...
γνωστή.
Μεγαλομανής, υπερφίαλη, δεσποτική, αλαζών. Σίγουρη για το γήπεδο που παίζει.
Με ευκόλως ανιχνεύσιμο επαρχιωτισμό. Από το αξάν -φεύγει αυτό;- της εκφοράς των ελληνικών, μέχρι τα άπειρα κόμπλεξ που κουβαλάει κάποια στη ζωή της, όταν από μια ταπεινή και καταφρονεμένη γυναίκα της βιοπάλης καταφέρνει να τυλίξει στα δίχτυα της, το πριγκιπόπουλο του παραμυθιού.
Η αχίλλειος πτέρνα της (μέσα από το πανάκριβο γοβάκι); Το οξύθυμον του χαρακτήρα. Με τα πλούσια κοιτάσματα εκνευρισμού. Που, αν τα εκμεταλλευτεί κάποιος, την στέλνει -επικοινωνιακά - αδιάβαστη.
Αλλά, ποιος τό ΄θελε αυτό εκεί στον ALPHA;
Ενα δωράκι -στη ματαιοδοξία της κυρίας- θέλαν να κάνουν. Με μια συνέντευξη, με την οποία δεν πρόκειται ν΄ ασχοληθεί κανείς, εκτός ίσως, από τα «πληρωμένα» της Γιάννας...
Κίμων Αθηναίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου