ΔΟΛ εναντίον Τσίπρα για διαπλοκή ...

crimenet.gr
Μαίνεται η σύγκρουση ΔΟΛ και ΣΥΡΙΖΑ και μετά το ΒΗΜΑ της Κυριακής την σκυτάλη πήραν Τα Νέα, με ολομέτωπη επίθεση στον Αλέξη Τσίπρα, με βαρείς χαρακτηρισμούς και ...
υπαινιγμούς για διαπλοκή.

Τα δημοσιεύματα ξεκίνησαν μετά την εξαγγελία της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ότι οι άδειες, οι συχνότητες και το τοπίο θα κριθούν εξ αρχής από νέα βάση.

Διαβάστε όλο το δημοσίευμα των «ΝΕΩΝ» με τίτλο «Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ο ΣΥΡΙΖΑ και όσα τεκταίνονται στο μισοσκόταδο», το οποίο υπογράφει ειδικός συνεργάτης.

ΟΣΟΙ κατοικούν σε γυάλινα σπίτια δεν πετάνε πέτρες. Αλλά ο πολιτικός μικρομεγαλισμός κάνει κάποιους να ξεχνούν την κοινή λογική. Και να λησμονούν ότι στη δημόσια ζωή όλα φαίνονται. Ασχέτως τι λες, είναι ορατό τι πράττεις, ποιους πας να βολέψεις, ποιανών τις ζαβολιές κάνεις ότι δεν βλέπεις και ποιες είναι οι προξενήτρες που σου άνοιξαν τις πόρτες.

Εξίσου διαφανείς είναι οι απειλητικές εξαγγελίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης για ρύθμιση εκ του μηδενός του κλάδου της ενημέρωσης. Διαφανείς γιατί μέσα από τους γυάλινους τοίχους φαίνεται ότι τα ενδύματα του επίδοξου νέου αυτοκράτορα δεν καλύπτουν ούτε στοιχειωδώς τη γύμνια των σκοπιμοτήτων που υπηρετούν. Ολοφάνερο είναι επίσης ότι η νεοαριστερή αξιωματική αντιπολίτευση του 2013 έχει ακριβώς τις ίδιες συμμαχίες στα ΜΜΕ - ας μην πούμε: και στα συμφέροντα - που είχε η νεοδεξιά αντιπολίτευση του 2003. Δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα.

Το θέαμα είναι ομολογουμένως παράξενο. Επιχειρηματίες - παράγοντες και φιλόδοξοι τηλεσωτήρες, που προ δεκαετίας γύριζαν γύρω από τον τότε αρχηγό της ΝΔ, περιστρέφονται σήμερα γύρω από τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Ο καλοθελητής που είχε κάνει τότε το προξενιό είναι ο ίδιος και σήμερα. Τι να κάνει άλλωστε; Το 2005 δεν ανταμείφθηκε, όπως ήλπιζε, με την Προεδρία της Δημοκρατίας. Τουλάχιστον, σε ένα κλασικό νεοελληνικό μονόπρακτο τακτοποιήθηκε η θυγατέρα.

Παχυλές αμοιβές
Μας κουνάνε το δάχτυλο, ενώ έχουμε δει μία ή δύο προσπάθειες για νέα «αριστερά» έντυπα με αμφιλεγόμενους εκδότες και αμφίβολης προέλευσης χρηματοδότηση - όταν δεν επιστρέφεται άρον άρον υπό την πίεση των εισαγγελικών Αρχών και των δρακόντειων νόμων περί ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Οι νέες εφημερίδες ή έκλεισαν ή παραπατούν. Τουλάχιστον υπάρχουν τα μηνιαία έντυπα που κάνουν το παιχνίδι της Κουμουνδούρου, ενώ οι εκδότες τους αμείβονταν παχυλά - συγγνώμη όχι οι ίδιοι: οι εταιρείες παραγωγής των εκπομπών τους! - από την ΕΡΤ. Ενα τέτοιο συστηματάκι έχει στηθεί στην Κρατική Ραδιοτηλεόραση που προστατεύεται από την Κουμουνδούρου ως ιερή αγελάδα, την οποία αρμέγουν από την πίσω πόρτα. Η ΕΡΤ ελέγχεται επίσης από συνδικαλιστικές ηγεσίες που την ανοίγουν και την κλείνουν ανάλογα με την πολιτική επικαιρότητα - δηλαδή, όταν πάει καλά η κυβέρνηση.

Αν τα σχέδια στον Τύπο ναυάγησαν είναι γιατί οι αναγνώστες δεν τρώνε κουτόχορτο. Θυμούνται ότι οι προ δεκαετίας γαλάζιοι κουμπάροι είναι οι σημερινοί νεοαριστεροί σώγαμπροι. Γι' αυτό τα κρυπτοκομματικά έντυπα δεν περνάνε. Οπότε, πριν φθάσει η ώρα για τις αδειοδοτήσεις και τη ρύθμιση από μηδενική βάση που εξαγγέλλεται για νιοστή φορά, βγήκαν από τη ναφθαλίνη διάφορες παλαιές ενζενί του νεοκαραμανλισμού προκειμένου να νεκραναστηθεί η βραδινή ενημερωτική ζώνη καναλιού το οποίο ήταν ώς τώρα διάσημο μόνο για τις ξανθιές που είχε στα πρωινάδικα.

Συμπέρασμα: γι' αυτούς που θέλουν την εξουσία, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Τα μέσα ενημέρωσης όμως είναι καθρέφτης όπου φαίνονται τα ίδια πρόσωπα στους ίδιους ρόλους. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι τις ίδιες δυσκολίες στην αδειοδότηση - που καλώς να έλθει! - προκαλεί και η ιδιοκτησία ΜΜΕ μέσω εξωχώριων εταιρειών.

Διαβάστε το δημοσίευμα του «Βήματος της Κυριακής»

Ο «ειδικός συνεργάτης» ξεκίνησε την επίθεση με ένα άρθρο που είχε τίτλο «Ο πόλεμος της TV - Η κληρονομιά του 902, οι διεκδικητές, το φλερτ με τα ΜΜΕ, το «ξεκάρφωμα» και οι εκλεκτικές συγγένειες».

Ολόκληρο το άρθρο:

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο ΣΥΡΙΖΑ διά των κομματικών εντύπων του έθεσε ζήτημα κληρονομιάς για την τηλεοπτική συχνότητα του 902 TV που κατείχε το ΚΚΕ. Το επιχείρημα που όρθωσαν οι επιτελείς της Κουμουνδούρου ήταν ότι ο σταθμός αποκτήθηκε το 1989 από κοινού με το ΚΚΕ, στο πλαίσιο του ενιαίου τότε Συνασπισμού της Αριστεράς. Και άρα, είχαν δικαίωμα και λόγο για το περιουσιακό στοιχείο που θεωρούσαν κοινό.

Το περίεργο είναι ότι η διεκδίκηση εκδηλώθηκε μόλις έγινε γνωστό ότι το ΚΚΕ διαπραγματευόταν την πώληση του αδρανοποιημένου τηλεοπτικού σταθμού σε ιδιώτες επιχειρηματίες. Και συγκεκριμένα με τον ιδιοκτήτη ενός περιθωριακού τηλεοπτικού σταθμού που συνηθίζει να φιλοξενεί στις μεταμεσονύχτιες εκπομπές του στελέχη της Ακροδεξιάς. Μάλιστα, το επιχείρημα περί κληρονομιάς διανθίστηκε με σχετικές πολιτικές αναφορές του τύπου «δεν μπορεί ένας σταθμός της Αριστεράς να καταλήξει στην Ακροδεξιά».

Η αλήθεια είναι ότι το φλερτ του κ. Τσίπρα με τα ΜΜΕ είναι παλαιό. Ο ίδιος στήριξε την πολιτική ανέλιξή του στα μέσα ενημέρωσης. Ως νέος αρχηγός απήλαυσε δημοσιότητα. Υπήρξε εποχή που οι κάμερες ήταν στραμμένες πάνω του. Τηλεοπτικοί σταθμοί, ραδιόφωνα και εφημερίδες έδιναν χρόνο και χώρο στον νεαρό ηγέτη. Το πρόσωπο ήταν καινούργιο, η διάθεση φιλική και εκείνος προσηνής, δεν χάλαγε χατίρια. Κάπως έτσι, χωρίς συγκρούσεις και πολλές αμφισβητήσεις, οικοδομήθηκε ένα σύστημα αποδοτικής επικοινωνίας για τον νεαρό πολιτικό.

Σ' αυτή την προβολή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό το δημοσκοπικό θαύμα του 18% που ανύψωσε τις φιλοδοξίες και του επέτρεψε αργότερα τη διεκδίκηση του κόμματος από τον Αλέκο Αλαβάνο.

Τότε, σε εκείνη την πρώτη φάση, ελάχιστες ήταν οι αναφορές του κ. Τσίπρα στα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης.

Οι συγκρούσεις ήλθαν αργότερα, όταν άλλαξε και ο χαρακτήρας της πολιτικής διεκδίκησης.

Συγκεκριμένα, την άνοιξη του 2012 ο κ. Τσίπρας ένιωθε αέρα στα πανιά του. Το μνημόνιο είχε βάλει για τα καλά τη σφραγίδα του στη ζωή των Ελλήνων και υπολόγιζε σε ενίσχυση των ποσοστών του.

Οι δημοσκοπήσεις τον έδειχναν ψηλά και έκανε ό,τι μπορούσε προκειμένου να διευρύνει τα ποσοστά του κόμματός του. Διεκδίκησε, τότε, εν όψει της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης, καλές σχέσεις με τα ΜΜΕ. Εκανε σχετικές επαφές με εφημερίδες και τηλεοπτικά δίκτυα, και τα στελέχη του σχεδόν είχαν πιάσει στασίδι στα τηλεπαράθυρα τηλεοπτικών σταθμών.

Με την εκτόξευση των εκλογικών ποσοστών του στις εκλογές της 6ης Μαΐου θεώρησε ότι δικαιωματικά του ανήκουν προβολή και φροντίδα. Στον έναν μήνα της προεκλογικής περιόδου που ακολούθησε ως τις δεύτερες εκλογές οι συγκρούσεις με τα ΜΜΕ έλαβαν διαστάσεις. Ο κ. Τσίπρας εμφανιζόταν τότε να διεκδικεί με αξιώσεις την πρωτιά και δεν άντεχε τις αμφισβητήσεις.

Οταν την έχασε απέδωσε την ήττα στα ΜΜΕ, τα οποία υποτίθεται επέλεξαν τον Αντώνη Σαμαρά αντί εκείνου και επί της ουσίας τού χάρισαν τη νίκη. Η εκδοχή του «εσωτερικού εχθρού» επινοήθηκε μεν για τις ανάγκες δικαιολόγησης της ήττας, αλλά έμεινε ως κληρονομιά για τη συνέχεια. Καμία πρωτοτυπία βεβαίως. Ουσιαστικά ο κ. Τσίπρας δεν έκανε τίποτε περισσότερο απ' όσα είχαν κάνει τόσο ο κ. Κ. Καραμανλής όσο και ο κ. Γ. Παπανδρέου. Κάθε φορά που αναδεικνύονταν οι κυβερνητικές ή έστω πολιτικές αδυναμίες δεν δίσταζαν και οι δύο να βγάζουν από το μανίκι τον άσο των μέσων. Αλλωστε τα μέσα ενημέρωσης προσφέρονται.

Κάπως έτσι από την επομένη σχεδόν των δεύτερων εκλογών, στο επιτελείο του κ. Τσίπρα επικράτησε η άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποκτήσει δικά του μέσα ενημέρωσης. Σχετικά γρήγορα επιβλήθηκαν αλλαγές στην «Αυγή» και στο «Κόκκινο», τον ραδιοφωνικό σταθμό του κόμματος, ενώ ταυτόχρονα αναπτύχθηκαν παρασκηνιακές επαφές με νεόκοπους εκδότες, οι οποίοι διαλαλούσαν στην πιάτσα ότι προχωρούν σε εκδόσεις οι οποίες θα εκπροσωπούν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Εκτοτε μεσολάβησαν πολλά. Οι εκδοτικές προσπάθειες δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα και τα σχήματα απεδείχθησαν ατελή, όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις. Παραλλήλως, διαπιστωνόταν ότι η εκλογική επιρροή δεν ήταν η αναμενόμενη. Δημοσκοπικά δεν επιβεβαιωνόταν η πορεία προς την εξουσία.

Η Κουμουνδούρου θεώρησε ότι η εξουσία δεν κερδίζεται χωρίς ηγεμονία στα ΜΜΕ και αυτή προφανώς δεν χτίζεται με λιανοντούφεκα. Ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του έκριναν ότι χρειάζεται να αποκτήσει ισχυρή δύναμη επικοινωνιακού πυρός.

Πίστεψε πως για να πάρει την εξουσία δεν αρκούν μια-δυο θέσεις στα τηλεπαράθυρα, αλλά ένα σύμπλεγμα επικοινωνιακών μέσων, που δεν θα φιλοξενούν απλώς τις απόψεις του, αλλά θα προπαγανδίζουν πιστά το όραμα και την επικράτηση του νέου ηγέτη.

Αρχικώς, έδωσε μάχη για την επικράτηση φίλων και οπαδών του στην κρατική τηλεόραση και ακολούθως οργάνωσε μια διπλή επίθεση φιλίας και πίεσης προς τις παραδοσιακές δυνάμεις της ενημέρωσης.

Πήγε παντού ο κ. Τσίπρας, συζήτησε σχεδόν με όλους. Ακόμη και με τους θεωρούμενους πολιτικούς και ιδεολογικούς εχθρούς του. Και κατά τα φαινόμενα βρήκε νέους συμμάχους στον κύκλο της «άρχουσας τάξης», την οποία πυκνά-συχνά κατακεραυνώνει.

Και γι' αυτό - για «ξεκάρφωμα», όπως λένε οι πολιτικοί εχθροί του - προέβη στη διακήρυξη αρχών για τα ΜΜΕ, συμπληρωμένη από «κορόνες» κατά των θεωρούμενων «συστημικών» μέσων, που στην εποχή του απόλυτου ανταγωνισμού και των ανοιχτών πηγών δήθεν αλλοιώνουν τη Δημοκρατία.

Οπως και να έχει, η στάση συνολικά του ιδίου και του κόμματός του δεν είναι αγαθή. Εχει σκοπούς πολιτικούς και άλλους. Θέλει ευθεία πρόσβαση - για να μην πούμε έλεγχο - τουλάχιστον σε ένα κανάλι πανελλαδικής εμβέλειας. Αυτός είναι ο μεγάλος καημός.

Μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς ως θεμιτή τη φιλοδοξία και τη στόχευσή του. Αλλά δεν μπορεί η διεκδίκηση αυτή να ενδύεται ιδεολογικοπολιτικό μανδύα και να μετατρέπεται σε ρομφαία εναντίον των όποιων αντιφρονούντων.
Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν υπάρχουν εκλεκτικές συγγένειες, οι οποίες όσο και αν συγκαλύπτονται δεν μπορούν να κρυφτούν για πάντα.

Παλαιότερα, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, προκειμένου να καταδείξει τις εκλεκτικές συγγένειες του Κώστα Σημίτη με τον Σωκράτη Κόκκαλη, ανεδείκνυε τους πολιτικούς και οικογενειακούς δεσμούς που διατηρούσαν από την εποχή της Κατοχής οι γονείς των δύο.

Μία δεκαετία μετά, οι περιγραφόμενες εκλεκτικές συγγένειες του κ. Τσίπρα δεν πηγάζουν από την κυβέρνηση των Κορυσχάδων. Στο Κολωνάκι μιλούν απλώς για κοινές ποδοσφαιρικές, παναθηναϊκές, προτιμήσεις...

ΓΙΝΕ ΚΙ ΕΣΥ ΚΑΝΑΛΑΡΧΗΣ!

Ηταν στις αρχές της δεκαετίας του '80, όταν ο υπουργός Tύπου στην τότε νεόπλαστη κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου μετά τη νίκη του ΠαΣοΚ το φθινόπωρο του 1981, ο δημοσιογράφος Δημήτρης Μαρούδας, είπε στους πολιτικούς συντάκτες την κοτσάνα της δεκαετίας.

Σε μιαν εποχή που η ούτω πως καλούμενη σοσιαλιστική κυβέρνηση έδειχνε αποφασισμένη και έτοιμη να κρατικοποιήσει ακόμη και τα... ταξί, οι δημοσιογράφοι είχαν ρωτήσει τον υπουργό-κυβερνητικό εκπρόσωπο αν θα δοθούν άδειες για λειτουργία σταθμών ιδιωτικής τηλεόρασης.

Ο Δ. Μαρούδας είπε ένα ξερό «όχι», και όταν του ζήτησαν να εξηγήσει πώς θα αντιδράσει η κυβέρνηση στην περίπτωση κατά την οποία γίνει εκπομπή τηλεοπτική από οποιονδήποτε στον ελληνικό χώρο απάντησε: «Θα ρίξουμε τον δορυφόρο με πύραυλο»!

Από τότε τα χρόνια πέρασαν. Εγινε από τα πράγματα φανερόν ότι οι μεγαλοστομίες είναι για τα Ελληνικά Επίκαιρα και ότι το χρονοντούλαπο της Ιστορίας έχει πάντοτε κενές θέσεις...

Στα τέλη της δεκαετίας του '80 οι μύθοι κατέρρεαν όλοι και η κυβέρνηση Α. Παπανδρέου την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενη, άρχισε εμπιστευτικές συνομιλίες με τους εκδότες των εφημερίδων που είχαν ήδη ανοίξει τον δρόμο της ιδιωτικής ραδιοφωνίας. Οι συζητήσεις τραβούσαν σε μάκρος και οι ενδιαφερόμενοι άρχισαν να προετοιμάζονται ώστε την κατάλληλη στιγμή να βγουν στον αέρα. Οι κυβερνητικοί παράγοντες, μικρόνοες συνήθως, κατάφεραν την τελευταία στιγμή να διασφαλίσουν ότι δεν θα υπάρχει ιδιώτης καναλάρχης. Κάθε νέος ιδιωτικός σταθμός θα έπρεπε να ανήκει σε πέντε τουλάχιστον διαφορετικούς ιδιώτες. Ετσι δημιουργήθηκε το Μέγα Τσάνελ από τον αείμνηστο Χρήστο Λαμπράκη, τον Χ. Τεγόπουλο, τον Γ. Μπόμπολα, τον Α. Αλαφούζο και τον κατά την υπογραφή των ιδρυτικών συμβολαίων αποχωρήσαντα Α. Βουδούρη. (Αυτή είναι μια άλλη ιστορία - δύο τουλάχιστον μάρτυρες είναι εν ζωή.) Οπωσδήποτε ο πέμπτος βρέθηκε στο πρόσωπο του Βαρδή Βαρδινογιάννη, τον οποίο πρότεινε ο Χ. Τεγόπουλος.

Η ομάδα των τεσσάρων συν ένας ιδιοκτητών ήταν η μόνη που τήρησε τη συμφωνία αυτή - ως ομάδα μόνο, διότι ορισμένα μέλη της ίδρυσαν και δικούς τους άλλους τηλεοπτικούς σταθμούς.

Αλλά η ιστορία είναι μακρά, άκρως αποκαλυπτική και συχνά μάλλον διασκεδαστική!

Τώρα που ο κ. Τσίπρας απεφάσισε να δράσει, δεν πρέπει να καταληφθεί από το Σύνδρομο Μαρούδα!

Πάντως ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη ευχαρίστως θα ήταν παρών σε ένα Σεμινάριο για την υπερ-κομματική διαπλοκή.

Είμαστε διαβασμένοι, έτοιμοι και αποφασισμένοι.

Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για όλα τα ΜΜΕ:

-Η ενεργοποίηση των διατάξεων που ισχύουν για όλες τις ΑΕ. Διατάξεις που προβλέπουν ότι μια ζημιογόνα επιχείρηση δεν είναι δυνατόν να λειτουργεί επ' αόριστον,χωρίς να ανακεφαλαιοποιείται.

-Η δημιουργία πλαισίου που θα επιτρέψει σε συνεργατικά -δημοσιογραφικά εγχειρήματα να αναλάβουν πρωτοβουλίες για να εμπλακούν στο χώρο της ενημέρωσης.

-Η ενεργοποίηση των διατάξεων του νόμου που επιτρέπουν στην Τράπεζα της Ελλάδος να διενεργεί ελέγχους για την προέλευση της χρηματοδότησης των Ομίλων και των επιχειρήσεων ενημέρωσης ώστε να είναι διαφανείς και γνωστές σε όλους οι ροές του χρήματος.

Ειδικότερα, είπε ο κ. Τσίπρας, τα μέτρα που προτείνουμε είναι:

-Διαδικασία αδειοδότησης από μηδενική βάση.

-Οι δημόσιες συχνότητες δεν μπορεί να είναι κλειστό άβατο. Δε μπορεί το μόνο κλειστό επάγγελμα στη χώρα να είναι του καναλάρχη. Οι άδειες θα αποκτώνται για πέντε χρόνια και θα είναι ανακλητές από το ΕΣΡ.

-Πρόβλεψη για παροχή αδειών τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας και σε μη εμπορικές επιχειρήσεις, όπως κοινωνικές οργανώσεις και φορείς. Οι τελευταίες, θα δοθούν σε κοινωνικές οργανώσεις και φορείς που θα συμμετέχουν σε ειδικό διαγωνισμό. Θα αποκτώνται, επίσης, για πέντε χρόνια και θα είναι ανακλητές από το ΕΣΡ.

-Αντίστοιχη πρόβλεψη και για περιφερειακούς τηλεοπτικούς σταθμούς. Ο στόχος είναι ο δυισμός μεταξύ κερδοσκοπικής και κοινωνικής τηλεόρασης να διατηρηθεί και εδώ.

-Αδειοδότηση των ραδιοφωνικών σταθμών. Πρόβλεψη για κοινωνικό ραδιόφωνο με ξεχωριστούς διαγωνισμούς.

-Στα κριτήρια για την απόκτηση της άδειας περιλαμβάνονται προβλέψεις σύμφωνα με τις οποίες αποκλείονται από τους διαγωνισμούς α) όσες επιχειρήσεις δεν έχουν ρυθμίσει τις οφειλές τους σε ασφαλιστικά ταμεία και εργαζόμενους. β) όσες δεν τηρούν τα προβλεπόμενα από το νόμο εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα, γ)όσες δεν τηρούν κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας.

-Πρόβλεψη στις μεταβατικές διατάξεις για καταβολή των οφειλόμενων τελών από τους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς αναδρομικά από το 1995.

-Επανασχεδιασμός του χάρτη ραδιοσυχνοτήτων και πρόβλεψη ώστε ο πάροχος ψηφιακής πλατφόρμας να μην ταυτίζεται με το πάροχο περιεχομένου.

-Νέα ρύθμιση για τη συγκέντρωση στα ΜΜΕ, που να ανταποκρίνεται στα ελληνικά δεδομένα.

Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την ΕΡΤ:

"-Να απεγκλωβιστεί η ΕΡΤ από τον στενό κυβερνητικό εναγκαλισμό. -Να αξιοποιηθεί στο έπακρο το υπάρχον δυναμικό αλλά και η τεράστια υλικοτεχνική υποδομή.

-Να αυξηθεί η εσωτερική παραγωγή. Σε μια εποχή που ο πολιτισμός θεωρείται πολυτέλεια, η ΕΡΤ έχει το ανθρώπινο δυναμικό και την τεχνογνωσία να στηρίξει μια νέα αναγκαία πολιτισμική αναγέννηση στον τόπο μας.

-Να αυστηροποιηθούν οι δομές ελέγχου των προμηθειών και των εξωτερικών παραγωγών που αποτελούν πραγματικό αγκάθι για την ΕΡΤ και μηχανισμό εξυπηρέτησης συμφερόντων.

-Να υπάρξει εγγύηση των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων στην ΕΡΤ και να μην υπάρχουν εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων."

Αναφερόμενος στην εικόνα των άλλων ΜΜΕ, ο κ. Τσίπρας ανέφερε ότι "στον καιρό του μνημονίου τα μίντια, ως επί τω πλείστον, δεν παράγουν ενημέρωση, παράγουν προπαγάνδα". Διευκρίνισε ωστόσο ότι, "όπως σε όλους τους κανόνες, υπάρχουν φυσικά και οι εξαιρέσεις που τους επιβεβαιώνουν". Πρόσθεσε όμως ότι "στα περισσότερα μίντια το «προϊόν» είναι ομοιόμορφο, έχουμε υπερπροσφορά εμπορεύματος, το ίδιο προϊόν σε διαφορετική συσκευασία" και αυτό είπε "'δεν είναι τυχαίο".

"Ας δούμε ποιοι είναι οι ιδιοκτήτες σε αυτά που εμείς ονομάζουμε συστημικά ΜΜΕ: Εκείνοι που είτε έχουν συμφέρον στη συνέχιση αυτής της πολιτικής που μας οδήγησε στην κρίση, είτε τρέμουν την ιδέα μιας μεγάλης πολιτικής αλλαγής που θα θέσει εν αμφιβόλω την προνομιακή τους μεταχείριση από την πλευρά του κράτους. Με δυο λόγια πρόκειται για την οικονομική ολιγαρχία, που όχι μόνο δε μάτωσε από την κρίση, αλλά έχοντας βγάλει τα κέρδη των προηγούμενων ετών στο εξωτερικό, μας κουνάει σήμερα το δάκτυλο", είπε στη συνέχεια.

Αναφερόμενος στο θεσμικό πλαίσιο των ΜΜΕ, ο κ. Τσίπρας επεσήμανε ότι λειτουργεί, ως τρίγωνο, και όπως υποστήριξε ως εξής: "Στη μια κορυφή, το καταρρέον πολιτικό σύστημα. Στην άλλη οι χρεοκοπημένες τράπεζες. Στην τρίτη, τα υπερχρεωμένα ΜΜΕ. Η διαπλοκή, λοιπόν, σημείωσε έχει μετατοπιστεί και μετασχηματιστεί στο περιεχόμενο της. Η ροή του χρήματος προς τα ΜΜΕ, συνέχισε, δεν γίνεται πλέον μέσω των δημόσιων συμβάσεων και των προμηθειών του δημοσίου. Οι προμήθειες έχουν αντικατασταθεί από το φτηνό τραπεζικό χρήμα, συμπλήρωσε. Υπό μια έννοια, ανέφερε, συνιδιοκτήτες των συστημικών ΜΜΕ είναι και οι τραπεζίτες, που κρατάνε τη διοίκηση των τραπεζών τους με τα λεφτά και τις θυσίες του ελληνικού λαού."