Στο γνωστό δίπολο «λαϊκισμός - αντιλαϊκισμός» εδράζεται η ανάλυση των «Financial Times» για τις εξελίξεις στην ευρωζώνη. Στις αντιλαϊκιστικές δυνάμεις εντάσσονται προφανώς όσοι απεργάζονται, μέσω των...
πολιτικών λιτότητας (η οποία θα πρέπει να «πρέπει να εξελιχθεί για ένα διάστημα ακόμη» κατά τους FT), τη διάλυση του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών διακιωμάτων.
Στον αντίποδα, κατά τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη των «δύο άκρων», ανήκουν όσοι προσπαθούν «να ανατρέψουν την φιλελεύθερη τάξη πραγμάτων, πάνω στην οποία στηρίζεται όλη η ευρωπαϊκή ενοποίηση»: οι «λαϊκιστές της αριστεράς και της δεξιάς» που, ανήκοντας «στον ίδιο συνασπισμό», επιχειρούν να αποτρέψουν τον «εκσυγχρονισμό» (σας θυμίζει κάτι;) των ευρωπαϊκών οικονομιών.
Οι FT κατονομάζουν τις δυνάμεις του «δεξιού λαϊκισμού», αφήνοντας τους αναγνώστες να ανακαλύψουν τους λαϊκιστές του άλλου «άκρου»: «Η Ιταλία έχει τον κ. Grillo, η Γαλλία το Εθνικό Μέτωπο, η Βρετανία το κόμμα της Βρετανικής Ανεξαρτησίας, η Φινλανδία τους Αληθινούς Φιλανδούς και η Ελλάδα τους φασίστες. Αυτό που τους ενώνει είναι η ευκολία με την οποία επιρρίπτουν στους ξένους τα εθνικά (σσπροβλήματα) και η ικανότητά τους να μετατρέπουν την ανεργία των νέων σε αγώνα κατά των πολιτικών καθεστώτων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου