Αμπατζόγλου – Ζωντόβολα, σημειώσατε ένα…

Κafeneio-gr.blogspot.gr
Γράφει ο Τάσος Φούντογλου
Εκπομπή Καμπουράκη -Οικονομέα, εν μέσω της μεγάλης μάχης χαρακωμάτων μεγαλογιατρών και μεγαλοφαρμακοποιών για το άνοιγμα του επαγγέλματος των τελευταίων και το «ξεβόλεμα» των πρώτων απο την είσοδο των....
γενόσημων φαρμάκων στην ελληνική αγορά.
Καλεσμένος της εκπομπής ο «πολλά βαρύς» πρόεδρος των φαρμακοποιών Ελλάδας Θόδωρος Αμπατζόγλου. Πρώην υποδιοικητής και διοικητής του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και εξ ορισμού συνοδοιπόρος της «γαλάζιας» διακυβέρνησης της χώρας η οποία, όπως ομολογούν πλέον όλοι, πλην λοβοτομημένων Λακεδαιμονίων, συνέβαλλε στο δημοσιονομικό εκτροχιασμό του κράτους και στην περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης των ασφαλιστικών ταμείων.
Το γνωστό λεξιλόγιο της παρασιτικής και κρατικοδίαιτης Ελλάδας επιστρατεύεται, για μια ακόμα φορά, και αναλαμβάνει την υπεράσπιση των «όσιων και των ιερών» του συντεχνιακού κράτους. Νίγηρας, εξαθλίωση, κίνδυνος για τη δημόσια υγεία, συγκλονιστικές εικόνες με αθώα παιδάκια να καταπίνουν ακατάλληλα σκευάσματα που φτιάχνονται σε κάποιο τριτοκοσμικό εργαστήριο της ασύδοτης αγοράς και παιδικά χαμόγελα να σβήνουν μπροστά στη θέα του φασόν του Klaricid.
Η γνωστή ιστορία του λαϊκισμού. Επενδύει στην εντύπωση, τη δραματοποίηση, την κινδυνολογία και τη συναισθηματική φόρτιση του απέναντι προκειμένου να πείσει και να χειραγωγήσει. Γνωστή η ιστορία, γνωστοί και οι πρωταγωνιστές της. Ανάξιοι λόγου, πλέον.
Αφού, λοιπόν, αράδιασε ο συγκεκριμένος θεσμικός μεγαλοπαράγοντας όλα αυτά τα χαριτωμένα, αποκάλεσε σε μια αποστροφή του λόγου του «ζωντόβολα» τους Έλληνες βουλευτές, οι οποίοι αρνήθηκαν να υπακούσουν στα κελεύσματα της συντεχνίας του και ψήφισαν (οι αχρείοι) το άνοιγμα του επαγγέλματος των φαρμακοποιών.
Πρωτάκουστο; Όχι βέβαια. Η έλλειψη ήθους και η απουσία στοιχειωδών κανόνων ευπρέπειας στη δημόσια αντιπαράθεση δεν αποτελούν προνόμια του Θόδωρου αλλά διατρέχουν όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου λόγου και διαμορφώνουν τα νέα κοινωνικά πρότυπα της αθυροστομίας και της τζάμπα μαγκιάς.
Πρωτόγνωρο; Όχι βέβαια. Η αδυναμία των μεγαλοτσιφλικάδων της δημόσιας ζωής να καταλάβουν πως οι κρατικές πολιτικές αποτελούν προϊόντα διαλόγου, αμοιβαίων υποχωρήσεων και εκατέρωθεν συμβιβασμών και πως οι συλλογικές αποφάσεις λαμβάνονται σε μια οργανωμένη Πολιτεία μέσα από τα καθορισμένα κοινοβουλευτικά κανάλια της Δημοκρατίας δε βαραίνει μονάχα τον συγκεκριμένο μεγαλοπαράγοντα του δημόσιου βίου, αλλά αποτελεί τον κανόνα πλέον της δημόσιας αντιπαράθεσης.
Αν δεν συμφωνείς με αυτά που σκέφτομαι είσαι το λιγότερο φασίστας και χαφιές. Αν δεν ψηφίζεις αυτά που εισηγούμαι είσαι σίγουρα λακές των ξένων και εγχώριων συμφερόντων!
Η αντίθετη άποψη δαιμονοποιείται και εκλαμβάνεται είτε ως μορφή εθνικής μειοδοσίας είτε ως ένδειξη πλήρους υποταγής στα συμφέροντα του κεφαλαίου, ανάλογα με το ποια πλευρά του εγκεφάλου σου έχει κάψει φλάντζα. Η ακροδεξιά ή η ακροαριστερή!
Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος, λείψανο μιας άλλης Ελλάδας και κατάλοιπο άλλης εποχής, καλείται σήμερα από το πολιτικό σύστημα να αναλάβει το πλέον νευραλγικό πόστο του Διοικητή του ΟΑΕΔ!
Να διαμορφώσει, δηλαδή, πολιτικές αντιμετώπισης της ανεργίας, να εξασφαλίσει κατά τον πλέον πρόσφορο τρόπο την απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων και να συμβάλλει με τον λόγο και τις αποφάσεις του στην αναμόρφωση ολόκληρου του προνοιακού κράτους, που σήμερα απειλείται με κατάρρευση.
Και μαζί με αυτόν δεκάδες άλλα «ζόμπι» της Μεταπολίτευσης τοποθετούνται σε καίριες θέσεις ευθύνης ή ετοιμάζονται να ανακυκλωθούνε μέσα από τις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές.
Ο ίδιος αφρός, όπως θα έλεγε και ο Ροΐδης, παραμένει μονότονα στην επιφάνεια, έτοιμος για μια ακόμα φορά να κυβερνήσει, να φλυαρήσει και να κλέψει ασυστόλως την Ελλάδα. Εν αναμονή πάντοτε της μεγάλης εξαφριστικής κουτάλας του λαού!
Δεν θα κρίνω πώς τα «ζωντόβολα» (συ είπας) αποφάσισαν να επιλέξουν τους συγκεκριμένους ανθρώπους μέσα από τη μεγάλη δεξαμενή των εγχώριων επιστημόνων με τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά.
Θα κρίνω, όμως, τη σάπια κομματική λογική, η οποία αδυνατεί να αφουγκραστεί όσα διαμείβονται στο «παγκόσμιο χωριό» και χαριεντίζεται ακόμα με τους ίδιους και απαράλλαχτους γαλάζιους και πράσινους κομματανθρώπους.
Την ίδια στιγμή, κατά την οποία οι εξ ευωνύμων της πολιτικής μας τάξης, ετοιμάζουν στους δικούς τους χρωματιστούς σωλήνες -τους κοραλί και ροζ κομματανθρώπους- που θα αναλάβουν να μας εντυπωσιάσουν με την ηθική τους ακεραιότητα και τη λογική τους επάρκεια.
Θα κρίνω την προκλητική αναντιστοιχία μεταξύ εκσυγχρονιστικής ρητορικής των κυβερνώντων και της ξεπερασμένης, μπαγιάτικης και έμπλεης πελατείας και φατριασμού πρακτικής τους στην επιλογή των στελεχών του δημόσιου τομέα.
Θα κρίνω, τέλος, την ευκολία με την οποία ολόκληρη η κοινωνία πιάστηκε σαν κορόιδο στη ξόβεργα του αντικοινοβουλευτισμού και απασχολημένη με τους Τριακόσιους της Βουλής και τους «τηλεγενείς» εκπροσώπους της – τους οποίους η ίδια εξέλεξε- επέτρεψε στους αχυρανθρώπους των κομμάτων να εξαγνιστούν στην κολυμβήθρα του Μνημονίου και να εμφανιστούν και πάλι μπροστά της, αγνοί και άσπιλοι, έτοιμοι να τη διασώσουν -για μια ακόμα φορά- και να την μεταμορφώσουν από αποκρουστικό ασχημόπαπο σε πανέμορφο κύκνο.
Οι αποσυνάγωγοι της κρίσης επιστρέφουν μετά βαΐων και κλάδων στην κεντρική πολιτική σκηνή και όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου προσφέρεται ως ανταγωνιστικό εξαγώγιμο προϊόν, έτοιμο να κονταροχτυπηθεί στις θεατρικές αγορές με τον Ιονέσκο και τον Μπέκετ για την πρωτοκαθεδρία του άλογου και του παράλογου.
Η χώρα αυτή έχει, αναμφίβολα, ένα ποιοτικό ανθρώπινο δυναμικό με πολλά ταλέντα, αναρίθμητες αξίες και πάνω από όλα γνώση και διάθεση για δουλειά. Ένα ανθρώπινο δυναμικό το οποίο απέχει παρασάγγας από τη ψευδεπίγραφη αστική τάξη των δημοσίων υπαλλήλων, των εμπόρων, των μεταπρατών και των κρατικοδίαιτων χρυσοκάνθαρων του ελληνικού επιχειρείν, με την παντελή έλλειψη επενδυτικής συνείδησης πέραν των γνωστών μεγαλοεργολαβιών, των μεγαλοπρομηθειών του Δημοσίου, του κρατικού τζόγου και των ποδοσφαιρικών ανώνυμων εταιρειών της περιώνυμης προσφυγιάς.
Ένα ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο έχει τις δυνατότητες να ηγηθεί τόσο της παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας, με τη δημιουργία μιας πραγματικής αστικής τάξης Ελλήνων παραγωγών όσο και της πολιτικής και διοικητικής αναμόρφωσης της χώρας.
Ένα ανθρώπινο δυναμικό, που μπορεί να ζωντανέψει τις σύγχρονες ελληνικές πόλεις της απέραντης σιωπής, όπως αποκαλούσε κάποτε ο Γκράμσι τις κοινωνικά υποτονικές πόλεις της νότιας πατρίδας του, και να τις μετατρέψει σε πραγματικές νησίδες αγροτικού και βιοτεχνικού εκσυγχρονισμού -με την κοινωνία των πολιτών να αναλαμβάνει ενεργό ρόλο και να συμμετέχει στη διαχείριση των κοινών και στην κατανομή του παραγόμενου πλούτου.
Ένα ανθρώπινο δυναμικό, που ασφυκτιά σήμερα στη σημερινή Ελλάδα και ετοιμάζεται να μεταναστεύσει, αν δεν το έχει κάνει ήδη, αφήνοντας πίσω του τους ψευδοαστούς των Αθηνών και περιχώρων να ψάχνουν απεγνωσμένα χρήμα, μαζί με τους πολιτικούς προστάτες τους, για να κινήσουν αυτήν την αηδία που κάποιοι μεγαλόσχημοι καθηγητάδες αποκαλούν κατ΄ ευφημισμό ελληνική οικονομία.
Αν λοιπόν οι κυβερνώντες, που αποτελούν τη βιτρίνα της Κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας, δε συνειδητοποιήσουν πως χωρίς αξιόλογο εμπόρευμα στα ράφια τους δεν θα μπορέσουν να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη του Έλληνα πολίτη, θα βλέπουν συνεχώς τη θέση της πολιτικής να υποβαθμίζεται, τους ίδιους να απαξιώνονται με το χειρότερο τρόπο και το ρόλο και τον λόγο του ακραίου λαϊκισμού να αναβαθμίζεται και να ισχυροποιείται, σε μια χώρα που το μόνο που δεν χρειάζεται στην παρούσα φάση είναι οι επαγγελματίες θορυβοποιοί και οι δημεγέρτες.
Επενδύστε στο νέο ανθρώπινο δυναμικό, αξιοποιήστε τα ταλέντα του στις θέσεις ευθύνης της δημόσιας διοίκησης ( βλέπε απόφοιτους της ΕΣΔΔ), αποκλείστε από τα δημόσια αξιώματα τους κόλακες και τους αγύρτες, κατευθύνετε τα αναπτυξιακά κεφάλαια στους πραγματικούς παραγωγούς αυτής της χώρας και αφήστε, επιτέλους, κατά μέρος τις αποτυχημένες κομματικές λογικές που μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο. Η λήθη για τα «οικεία κακά» αποτελούσε κάποτε μια βολική λύση για το σινάφι σας. Σκορπούσατε απλόχερα τα δανεικά και αγύριστα και εμείς ως άλλοι λωτοφάγοι υποκρινόμασταν τους επιλήσμονες. Τώρα όμως αυτά τελείωσαν. Και μαζί με αυτά τελειώνει και η υποκριτική μας λήθη.
ΥΓ Και εξυπακούεται πως το πόθεν έσχες αποτελεί το απαραίτητο «προσόν» για το διορισμο στις συγκεκριμένες υψηλόβαθμες θέσεις…