Όταν τους εργάτες της θάλασσας τους "πιάνει" το Πάσχα μεσοπέλαγα, η συνηθισμένη πρόποση μεταξύ των ναυτικών είναι "άντε, και του χρόνου στα σπίτια μας".
Στις μέρες μας , μια τέτοια ευχή μπορεί να ακουστεί σαν... κατάρα.
Η απειλή της ανεργίας ακουμπάει...
βαριά τους ναυτεργάτες, καθώς πολλά βαπόρια έχουν σηκώσει σημαία ευκαιρίας , για να μπορούν (εκτός των άλλων) να ναυτολογούν πληρώματα, όπου στην πατρίδα τους το μεροκάματο του Έλληνα, είναι μηνιάτικο και βάλε.
Στην ...
μεταπολεμική οικονομική κρίση (το 50' και μετά), το συνάλλαγμα των ναυτικών και των μεταναστών, έσωσε από την πείνα πολλούς προγόνους μας.
Η παγκοσμιοποίηση όμως αυτή την φορά δεν πρόκειται να μας δώσει αυτή την δυνατότητα.
Γι αυτό κάντε και μια προσευχή για τους αδελφούς μας στη θάλασσα να τους έχει ο Αϊ Νικόλας καλά...P.s. Η τελευταία φώτο είναι από κρουαζιερόπλοιο όπου το πλήρωμα μετά το τέλος της βάρδιας βγαίνει στη πρύμη να ξεκουραστεί.
Στα χαμηλότερο όμως κατάστρωμα, γιατί στα πάνω, απολαμβάνουν το ταξίδι τους οι επιβάτες που παρατηρούν το ¨προσωπικό", αφ' υψηλού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου