Φόβος…

crimenet.gr

Έρρικα Βαλλιάνου

Παρακολουθούσα από την ΕΤ3 σε απευθείας μετάδοση τα γεγονότα στην Ιερισσό της Χαλκιδικής, την έφοδο των ΜΑΤ στο χωριό, τα...

καπνογόνα και τα χημικά στο σχολείο για να εντοπίσουν – λέει- και να συλλάβουν αυτούς που τα 'καψαν όλα στις Σκουριές...

Ξαφνικά, βλέπω μαθήτρια να αρχίζει να μιλά σε απευθείας μετάδοση...

Σκέφτομαι, ανήλικο κορίτσι στην τηλεόραση απευθείας, χωρίς να την προστατεύουμε με μοζαΐκ, όπως λέγεται στη γλώσσα της τηλεόρασης;

Ένιωσα ενοχή...

Δεν πρόλαβα, γιατί άκουσα αυτά που έλεγε.

Ότι η ανήλικη μαθήτρια ειδοποιήθηκε στο σχολείο της να πάει στο Αστυνομικό Τμήμα.

Και πήγε.

Και κατέθεσε.

Χωρίς γονείς και δικηγόρο.

Αυτό δεν έχει ξαναγίνει...

Ένιωσα τρόμο.

- Και γιατί κλήθηκες;

- Με ρωτούσαν που ήμουν εκείνη την ημέρα, αν είχα δει κάτι, αν είδα κάποιον ή άκουσα κάτι...

Πάγωσα.

Άρπαξε τάχιστα την ευκαιρία η Αστυνομία να κάνει ένα ανήλικο παιδί συνεργάτη της. Ή ποντάρισε στην παιδική αφέλεια να πει αν είδε ή αν άκουσε κάτι περίεργο εκείνο το βράδυ, αν είδε έναν γείτονα ή συγγενή;

Μπορεί και για τη μάνα ή τον πατέρα της...

Οι μαθήτριες βγήκαν και ξαναβγήκαν στα κανάλια στη συνέχεια, όλη μέρα, λέγοντας για τον τρόμο που ένιωσαν στη σχολική αυλή με τα καπνογόνα.

Κι όλο και γίνονταν πιο επικριτικά τα παιδιά, λόγο-λόγο, απέναντι στην Αστυνομία.

Με ό,τι αυτό σημαίνει: Να αρχίζουν να τοποθετούνται από τώρα απέναντι στις αστυνομικές μεθόδους.

Το πρωί πάλι οι κάτοικοι έξω από το σχολείο, μες στο κρύο συγκεντρωμένοι, όλοι μαζί, να λένε τα πάθη τους στα κανάλια.

Στην άκρη του πλάνου ξεχώρισα ένα μικρό παιδί. Έναν μπόμπιρα, που έτριβε τα ματάκια του, αγουροξυπνημένος...

Στα παιδικά μάτια, η έκπληξη, στην ψυχή καταγράφονται ήδη εικόνες βίας...

Ελλάδα, φοβάμαι ότι η ιστορία σου επαναλαμβάνεται...