«Είναι καλά γνωστό ότι η... βαθιά οικονομική κρίση και η κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία περιήλθαμε ως χώρα δεν προέκυψε τις τελευταίες 15 μέρες που αναλάβαμε τη διακυβέρνηση του τόπου.
Η ίδια έκτακτη ανάγκη και η κρισιμότητα των στιγμών δεν μου επιτρέπουν, όπως και δεν επιτρέπουν σε κανένα, να μπούμε στη λογική της επίρριψης ευθυνών.
Με την έκτακτη σύγκλιση του Eurogroup βρεθήκαμε αντιμέτωποι με προειλημμένες αποφάσεις και τετελεσμένα τα οποία μας έθεταν ενώπιον των ακολούθων διλημμάτων:
Είτε την Τρίτη 19 Μαρτίου να επιλέξουμε το καταστροφικό σενάριο της άτακτης χρεοκοπίας, είτε το σενάριο μιας επώδυνης αλλά ελεγχόμενης διαχείρισης της κρίσης, που θα θέτει οριστικό τέρμα στην αβεβαιότητα και θα αποτελέσει την αφετήρια επανεκκίνησης της οικονομίας μας.
Τυχόν επιλογή του καταστροφικού σεναρίου θα είχε τις ακόλουθες συνέπειες:
1. Την Τρίτη 19 Μαρτίου, αμέσως μετά την αργία του τριημέρου, η μια εκ των δυο τραπεζών που διέρχονται κρίση θα τερμάτιζε τις εργασίες της, αφού η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με ειλημμένη απόφασή της, θα τερμάτισε την ίδια μέρα την παροχή ρευστότητας. Η δεύτερη τράπεζα θα ανέστελλε τις εργασίες της, ενώ ούτε αυτή θα μπορούσε να αποφύγει την κατάρρευση. Ένα τέτοιο φαινόμενο θα οδηγούσε, από τη μια στιγμή στην άλλη, 8,000 οικογένειες στην ανεργία.
2. Το κράτος θα ήταν υποχρεωμένο να αποζημιώσει τους καταθέτες, ανταποκρινόμενο στην υποχρέωση του έναντι των εγγυημένων καταθέσεων. Το κεφάλαιο που θα απαιτηθεί σε μια τέτοια περίπτωση θα ανέλθει στα 30 περίπου δισεκατομμύρια Ευρώ, πόσο που θα αδυνατούσε να καταβάλει.
3. Ανάλογο ποσό, που αντιστοιχεί στις καταθέσεις χιλιάδων καταθετών για καταθέσεις άνω των 100,000 Ευρώ, θα οδηγείτο σε ένα φαύλο κύκλο εκκαθάρισης περιουσιακών στοιχείων, με τους εν λόγω καταθέτες να υφίστανται ζημιές πέραν του 60%.
4. Μια τέτοια ανεξέλεγκτη κατάσταση θα συμπαρέσυρε σε κατάρρευση ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα με όλα τα συνεπακόλουθα.
5. Χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, άλλα και άλλες επιχειρήσεις θα οδηγούνταν στη χρεοκοπία λόγω της αδυναμίας να ανταποκριθούν στις εμπορικές τους συναλλαγές.
Ως συνέπεια των πιο πάνω, ο τομέας των υπηρεσιών θα οδηγείτο σε πλήρη κατάρρευση με ενδεχόμενη έξοδο από το ευρώ. Αυτό, πέραν των εθνικής αποδυνάμωσης της Κύπρου, θα οδηγούσε σε υποτίμηση του νομίσματος τουλάχιστον κατά 40%.
Η δεύτερη επιλογή ήταν η ελεγχόμενη διαχείριση της κρίσης, μέσα από τις αποφάσεις που ελήφθησαν και συνοψίζονται ως ακολούθως:
1. Εξασφάλιση της ρευστότητας των τραπεζών και η διάσωση του τραπεζικού συστήματος μέσα από την ανακεφαλαιοποίηση τους.
2. Διάσωση 8,000 θέσεων εργασίας από τον τραπεζικό τομέα και χιλιάδων άλλων που θα χάνονταν σαν συνεπακόλουθο της μη συνέχισης των εργασιών των τραπεζών.
3. Διάσωση του συνόλου των καταθέσεων, με την μια και μόνη ανταλλαγή μικρού ποσοστού των αποταμιεύσεων με μετοχές των δυο τραπεζών. Επί του παρόντος, οι μετοχές αυτές δεν αποδίδουν την πλήρη αξία, άλλα με την ανάκαμψη της οικονομίας θα ανταποδώσουν το μέγιστο αν όχι το σύνολο των αποκοπών.
4. Η επιλογή αυτή οδηγεί σε δραστική μείωση του δημόσιου χρέους, το καθιστά διαχειρίσιμο και βιώσιμο και απαλλάσσει τις επόμενες γενιές από τα βάρη της αποπληρωμής του.
5. Διασώζει τα ταμεία πρόνοιας και συντάξεων και αποτρέπει τη λήψη άλλων σκληρών μέτρων όπως οι μειώσεις μισθών και συντάξεων που τέθηκαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
6. Δεν προκαλεί νέα ύφεση και αποτρέπει τον κίνδυνο του φαύλου κύκλου ενός δεύτερου μνημονίου.
Δεν ωραιοποιούμε την κατάσταση. Η λύση που επιλέξαμε μπορεί να είναι επώδυνη, όμως ήταν η μοναδική που θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε τη ζωή μας χωρίς περιπέτειες.
Είναι μια απόφαση που οδηγεί στην ιστορική και οριστική διάσωση της οικονομίας μας. Τις επόμενες ώρες θα κληθούμε όλοι μας να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Αύριο θα απευθύνω διάγγελμα στον κυπριακό λαό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου