Ντούτσε Ντοϋτσε Μπανκ...

Έπεσε η Κύπρος; Έπεσε!

Πρόλαβε πριν να πέσει να πει «όχι»; Πρόλαβε! Κι αυτό δεν συνιστά μόνον μια παρακαταθήκη, ευγενική ίσως, αλλά...

απλώς παρακαταθήκη, συνιστά μια νάρκη για τη γερμανική πολιτική, έτσι όπως την ακολουθεί (αλλά και την παρακολουθεί) το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Κύπρος θα δυστυχήσει.

Έλαβε τη χειρότερη δυνατή «λύση» απ΄τους εταίρους της. Δεν τινάζεται μόνον η οικονομία της στον αέρα με το ένα της μισό, το τραπεζικό σύστημα, να υφίσταται βίαιο και ακαριαίο θάνατο, αλλά – και κυρίως αυτό – η Κύπρος μπαίνει σε Μνημόνιο, δηλαδή σε καθεστώς κατοχής. Μιας ακόμα κατοχής. Προσέτι, η Κύπρος αφοπλίζεται προκειμένου να αντέξει τα μέτρα που θα της ζητηθούν – τις απομένουν οι παραλίες.

Το μέλλον της Κύπρου προδιαγράφηκε και προγράφηκε. Την περιμένει η ανεργία, τα χαμηλά μεροκάματα, η άγρια μετανάστευση η εξάρθρωση του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών κατακτήσεων, καθώς και ο αμοραλισμός στην καθημερινή ζωή. Η Κύπρος δεν είναι πλέον ένα ανεξάρτητο κράτος έστω με χαίνουσα την πληγή της κατοχής ενός μέρους του από την Τουρκία, αλλά ένα κράτος σε καθεστώς Εντολής, ένα κράτος Φόρου Υποτελές, με υποθηκευμένους κι αιχμάλωτους τους φυσικούς πόρους, το έδαφος και τους ανθρώπους της.

Η Κύπρος, αβοήθητη απ΄την Ελλάδα, υπέστη νέα ήττα στρατιωτικού τύπου. Τύπου Μικρασιατικής Καταστροφής.

Γιατί;

Διότι υπήρξε, λέει αμαρτωλή.

Τι αμαρτία διέπραξε; Την ίδια με της Γερμανίας. Είχε υπερδιογκωμένο τραπεζικό τομέα. Έκανε ακριβώς ό,τι κάνει η ίδια η Γερμανία, το Λουξεμβούργο, η Ελβετία, το Λιχνεσταϊν.

Με έναν λόγο ο ληστρικός καπιταλισμός των χωρών αυτών απαίτησε από την Κύπρο να έχει έναν καπιταλισμό του κατηχητικού, να είναι οι κυπριακές τράπεζες Ουρσουλίνες – γελοιότητες!

Αυτές οι γελοιότητες όμως είναι θανατηφόρες.

Για όλο και πιο πολλούς πολίτες σε όλο και πιο πολλές χώρες. Ο κυνισμός όμως με τον οποίον η Γερμανία κυρίως προωθεί τη μετατροπή σε «ζωτικό χώρο» χωρών και περιοχών, περνάει απ΄το ένα στάδιο στο άλλο με τρομακτική ταχύτητα. Τώρα οι καταθέτες θα θεωρούνται ένα είδος «επενδυτών» που αναλαμβάνουν οι ίδιοι την ευθύνη για την πορεία στο μέλλον της τράπεζας που επιλέγουν!παράλογο; όχι! ληστρικό. Διότι ο κάθε πολίτης θα πρέπει να προβλέπει σωστά κι αν όχι, θα φταίει ο ίδιος (!) την εξέλιξη σε βάθος μικρού ή μεγαλύτερου χρόνου, της τράπεζας που θα αποθέτει τις οικονομίες του! Κι αν κάτι πάει στραβά –« ας πρόσεχε» που έλεγε και ο Σημίτης για τα θύματα του στο χρηματιστήριο.

Όμως έτσι το σύστημα που διαμορφώνεται γύρω μας έχει ως εξής: οι καταθέσεις δεν είναι ασφαλείς... οι μισθοί περικόπτονται κατά το δοκούν...η φορολόγηση αυξάνεται αυθαιρέτως και χωρίς τέλος...οι κατασχέσεις μισθών, σπιτιών κι αγαθών έρχονται σε πρώτο πλάνο, καθώς και οι προσωποκρατήσεις ή άρση του απορρήτου των προσωπικών δεδομένων, καθώς και η κάθε μορφής καταστολή εναντίον των πολιτών.

Αν στα παραπάνω προσθέσει κανείς τη διαρκή μείωση του ΑΕΠ και τη διαρκή αύξηση της ανεργίας, πρόκειται περί εφιάλτη!

Ο εφιάλτης αυτός της «οικονομικής φρίκης» έχει ένα τερατώδες πολιτικό αποτύπωμα. Φασιστικό. Έγραψε προχθές η Ισπανική « EL PAIS» στην ηλεκτρονική της έκδοση για τον «ζωτικό χώρο» που η Γερμανία δημιουργεί γύρω της. Λίγες ώρες μετά, το άρθρο κατέβηκε.

Είτε πρόκειται περί λογοκρισίας ( ή ακόμα χειρότερα περί αυτολογοκρισίας), ο Αρθούρος Ουί είναι εδώ, ο Ντούτσε είναι εδώ, ο χερ Βόλφάνγκ Σόϊμπλε είναι εδώ, υπαγορεύει υπαγορεύει, αποφασίζει και διατάσσει οτι η «νέα» συμφωνία για τη «διάσωση» της Κύπρου, δεν χρειάζεται καν να «περάσει» απ΄ την Κυπριακή Βουλή!!

Η Κύπρος τιμωρήθηκε – βεβαίως τιμωρήθηκε- με μια δεύτερη απόφαση, τρισχειρότερη της πρώτης.

Τι δεν καταλαβαίνουμε απ΄αυτό το μήνυμα; Παραλήπτες είναι όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες.

Η Ευρώπη, η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι πλέον μια Βόμβα Νετρονίου. Κάθε φορά που θα εκρήγνηται, θα αφανίζει ανθρώπους και θα αφήνει απείραχτα πράγματα, πράγματα λάφυρα.

Μισθοί, καταθέσεις, σπίτια, φυσικοί πόροι, υπεραξίες, όλα λάφυρα

Στα χέρια εκείνων που αφανίζουν πρόσωπα, υπάρξεις, ζωές, ανθρώπους.

Κίνδυνος! Οι νεκροί έχουν πάρει τις ζωές μας στα χέρια τους...


Στάθης