To γεγονός ότι είναι μια ντροπιαστική ημέρα για τον Κυπριακό ελληνισμό, πρωτίστως αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη δευτερευόντως, το αντιλαμβανόμαστε όλοι. Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε και πλέον έχει στρωθεί το χαλί για να κάνει...παρέλαση η γερμανική μπότα. Η συμφωνία για την Κύπρο, ανήμερα της μεγάλης εθνικής επετείου, δυστυχώς αμαυρώνει το νόημα αυτής της ημέρας. Λες και η σκηνοθετική μπαγκέτα του Σόιμπλε και των όμοιών του οδήγησαν τα πράγματα σε τόσο ακραίες καταστάσεις ώστε να φτάσουμε στην επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας προκειμένου να «γιορτάσουμε» και τη συμφωνία – όνειδος.
Είναι καλή συμφωνία, σύμφωνα με τον πρόεδρο Αναστασιάδη, διότι διασφαλίστηκαν οι καταθέσεις κάτω από 100.000 ευρώ. Τότε γιατί οι μεγαλοστομίες, τα ηχηρά «όχι», οι δραματικές διαβουλεύσεις, το παρασκήνιο μιας εβδομάδας και η αγωνία στο κατακόρυφο; Ήταν τόσο δύσκολο να που από την αρχή ότι συμφωνούν σε κάποιου είδους κούρεμα και σε διάλυση του τραπεζικού συστήματος, το οποίο από την αρχή είχε πέσει στο τραπέζι;
Γιατί πρέπει κάθε φορά οι άθλιες συμφωνίες να βαφτίζονται καλές για πολιτικούς λόγους; Και τι θα πει άραγε στους καταθέτες Έλληνες και Κύπριους που εμπιστεύτηκαν το τραπεζικό σύστημα; Τι θα πει στους Ρώσους που θα ακούνε Κύπρο και θα φεύγουν χιλιόμετρα μακριά;
Η Λευκωσία έχασε ουσιαστικά δύο βασικά θέματα: Το πρώτο είναι ότι έχασε έναν πολύτιμο σύμμαχο, τη Μόσχα η οποία έστω και για τους δικούς της λόγους ήταν κοντά στην Κύπρο. Τώρα οι σχέσεις αυτές «παγώνουν» με ότι αυτό συνεπάγεται σε ένα γεωπολιτικό πεδίο συνεχώς κινούμενο.
Το δεύτερο είναι ότι χάθηκε το επιχειρηματικό – τραπεζικό σύστημα της Κύπρου από το οποίο η χώρα προόδευσε. Πώς θα αναστηλωθεί άραγε πλέον ο κυπριακός λαός; Με τον τουρισμό που ήδη δέχεται χτυπήματα; Με το φυσικό αέριο που διεκδικείται και από τους Τούρκους; Ποιος θα πάει να επενδύσει ξανά στο νησί όταν δε θα γνωρίζει τι του ξημερώνει; Και φυσικά η Κύπρος είναι απόλυτα εξαρτημένη πλέον από τις αποφάσεις των ισχυρών της Ευρώπης και κάθε της βήμα θα πρέπει να γίνεται αφού ερωτηθούν οι Γερμανοί. Έχει κανείς καμιά αμφιβολία για τον οικονομικό «Αττίλα 3»;
Αν λοιπόν για τον πρόεδρο Αναστασιάδη η συμφωνία είναι καλή, με γειά του με χαρά του. Αυτός θα κληθεί να διαχειριστεί το λαό του. Όπως και τα σχέδιά του για Ταμεία Αλληλεγγύης που πανηγυρικά απορρίφθηκαν. Άλλα έλεγε, όμως, όλες αυτές τις ημέρες. Όπως ξαναγράψαμε, όταν θες να πεις το μεγάλο όχι πρέπει να είσαι έτοιμος και να το αντέξεις.
Κατά τα λοιπά, η συμφωνία είναι η σφραγίδα της οικονομικής (και πολιτικής) δικτατορίας των ισχυρών, με πρώτη τη Γερμανία. Σκεφτείτε μόνο το εξής: Μαζεύτηκαν 17 υπουργοί Οικονομικών στις Βρυξέλλες και οι 16 από αυτούς ήταν μαριονέτες του Σόιμπλε. Κλήθηκαν μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα να επικυρώσουν μια συμφωνία που είχε προαποφασιστεί. Καταργήθηκαν πλήρως τα συλλογικά όργανα αφού οι λεπτομέρειες της συμφωνίας είχαν κλειδώσει στις συζητήσεις της Κύπρου με τον Σόιμπλε και τη Λαγκάρντ. Για ποια Ευρώπη των λαών που συναποφασίζουν μιλάμε πλέον; Εδώ ο Σόιμπλε αποφάνθηκε μόνος του ότι δε χρειάζεται έγκριση της Βουλής. Τι να πει κανείς.
Στο ερώτημα τι σημαίνει η συμφωνία για τις αδύναμες χώρες, και φυσικά για την Ελλάδα, η απάντηση είναι εύκολη. Σημαίνει οριστική υποταγή στις ορέξεις ορισμένων παρανοϊκών αλλά και ανεπαρκών χαρτογιακάδων τύπου Σόιμπλε, Ρεν, Λαγκάρντ και Ντάισελμπλουμ. Αφού μέσα σε λίγες ώρες κατάφεραν να ποδηγετήσουν έναν ολόκληρο λαό, ένα ανεξάρτητο κράτος όπως η Κύπρος γιατί να μην το κάνουν και για την Ελλάδα; Μην ξεχνάμε ότι σε λίγες ημέρες έρχεται η τρόικα και τα μέτωπα είναι ανοικτά. Απολύσεις, χαράτσι στα ακίνητα, ΦΠΑ στην εστίαση, την ίδια στιγμή που ο ελληνικός λαός στενάζει για τέταρτο συνεχές έτος και τα έσοδα βουλιάζουν επειδή δεν έχει λεφτά ο κόσμος να πληρώσει. Τι θα εμποδίσει άραγε την τρόικα να εκβιάσει με ένα ελληνικό κούρεμα καταθέσεων, παρά το γεγονός ότι ήδη χιλιάδες Ελληνες έχουν χάσει από το κούρεμα ομολόγων;
Η συμφωνία είναι, επίσης, ένα μήνυμα στις άλλες προβληματικές χώρες όπως η Ιταλία και η Γαλλία. «Μην κουνηθείτε γιατί το κούρεμα μπήκε στο τραπέζι», τους λέει η δικτάτωρ Μέρκελ. Κι αν προς το παρόν σώθηκαν τα 100.000 ευρώ, γιατί με μια… νυχτερινή απόφαση να κουρευτεί κι αυτό; Το μήνυμα λοιπόν πήγε στους αντιρρησίες και αντιδρώντες. Και δυστυχώς, οι άλλες «ισχυρές» χώρες αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων υπό το βάρος των προβλημάτων τους. Που είναι ο Ολάντ άραγε στον οποίο όλοι ελπίζαμε όταν εξελέγη ότι μπορεί να σταματήσει τη Γερμανία;
Η συμφωνία από την άλλη είναι και μπούμερανγκ. Θα γεννήσει νέους Μπέπε Γκρίλο. Θα είναι Μπέπε Τσίπρας, Μπέπε Μιχαλολιάκος ή στη Γαλλία Μπέπε Λεπέν; Η ουσία είναι πως οι λαοί θα αντιδράσουν καταδικάζοντας τη γερμανική πολιτική. Ο αντιευρωπαϊσμός θα ενισχυθεί, η Γερμανία μπαίνει στα μαύρα κατάστιχα των λαών, το ευρώ κινδυνεύει όχι από τα χρέη αλλά από την απαξίωσή του μέσα στην ίδια την κοινωνία. Επομένως, ίσως η συγκεκριμένη συμφωνία και με τον τρόπο που επιτεύχθηκε να είναι η αρχή για να ξηλωθεί το κουβάρι της Ευρώπης.
Τέλος, επειδή πολλά σύννεφα μαζεύτηκαν πάνω από την Ευρώπη θα πρέπει να πούμε κι ένα αισιόδοξο. «Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του μέρα». Η Γερμανία δε μπορεί να είναι πάντα ισχυρή. Πάντοτε στην ιστορία η αλαζονεία κάποια στιγμή πληρώθηκε. Οι Γερμανοί θα έπρεπε να το ξέρουν καλά ή να τους το θυμίσει κάποιος. Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Πλήρωσαν την αλαζονεία του με αίμα. Μόνο που μαζί με το γερμανικό χύθηκε και πολύ αίμα από άλλους λαούς.
Αριστερός Ψάλτης
http://www.antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου