Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της γενιάς του. Ο Μανώλης Ρασούλης, στιχουργός, συγγραφέας, τραγουδιστής, συνθέτης και δημοσιογράφος «έφυγε» από έμφραγμα σε ηλικία 65 ετών στην Θεσσαλονίκη, στις 5 Μαρτίου του 2011.
Στίχους του έχουν... μελοποιήσει, μεταξύ άλλων, οι Μάνος Λοΐζος, Σταύρος Κουγιουμτζής, Νίκος Ξυδάκης, Πέτρος Βαγιόπουλος, Σωκράτης Μάλαμας και Χρήστος Νικολόπουλος. Ήταν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της γενιάς του... Ήταν επίσης μπροστά από την εποχή του. Δείτε ακριβώς τι έγραφε πριν χρόνια για το ευρώ:
«Ο ευρώ αμοιφθείσεται (σκεψοδιάροιες).
Χαράς ευαγγέλια για το Ευρώ. Ευφορία-Εφπορία-συμμαχία. Όλα γιορτινά, ευρωαγγελικά πλασμένα. Προπαγάνδα με τη σέσουλα. Ουδεμία αντίρησις. Μόνο η ζωή, έστω η πλάνα, δεν είναι ευρωζωή. Έχει το δικό της νομίζειν, το δικό της νόμισμα, το δικό της νομισματοκοπείο. Η ζωή δεν έχει πράγματι σύνορα. Η Ευρώπη όμως έχει. Ξαναέχει.
Και έχει και αυστηρά μέτρα ελέγχου μετά τις 11 Σεπτέμβρη. Ως και τα παπούτσια σου βγάζουν για να δουν μην και έχεις καμιά πυρηνική βόμβα μέσα. Κι ας μην είσαι άραβας, κι ας είσαι ψηλός ξανθός και γαλανομάτης. ’ρα; ’ρα μάρα κουκουνάρα! Κερδίσαμε χάνοντας. Είμαστε βαθιά στην Ευρώπη αλλά εκτός.
Εντός εκτός Ντο! Ντο ρε μι φα σολ λα σι ντο. Αυτά όμως έχει η ζωή η οποία δεν λαμβάνει και τόσο υπόψη της, την προπαγάνδα κανενός λόμπυ. Ως προς αυτό, προειδοποίησε τον πολίτη η κυβέρνησις ή η αντιπολίτευσις; Όχι βέβαια. Ούτε τον προετοίμασε για τα μπούμερανγκ. Δεν διαφωνώ με το ευρώ. Μακάρι να μην είχαμε και κανένα νόμισμα. Όμως η ανεπάρκεια και η γραφικότης των εν γένει πολιτικών μας μ’ ενοχλεί. Μ’ ενοχλεί όπως όταν μου βγάζουν τα παπούτσια στα αεροδρόμια και δεν είμαι πια ο ισότιμος ευρωπαίος αλλά ο συνήθης ύποπτος. Και δεν εκφράζω εδώ το απωθημένο του Έλληνα.
Βλέπει κανείς την υπερβολή να βγάζει τα παπούτσια και σε καθώς πρέπει ντυμένους γερμανούς γιάπηδες, τα σκουλαρίκια σε αξιοσέβαστες κυρίες- που δεν λέω, μπορεί να είναι μεταμφιεσμένοι τρομοκράτες –αλλά ως που θα φτάσει αυτή η μπούρδα; Το αντιστρέψιμο πρέπει να αρχίσει να φαίνεται και να παρεμβαίνει.
Δεν λέω να ξουρίσουμε το περιβόητο μούσι του Τσάκα, ούτε να κάνουμε επιτόπου “κιχ” καθώς οι γκάρντς μας βγάζουν τις τσέπες όξω και πέφτουν κλειδιά ασπιρίνες και μυξωμένα χαρτομάντιλα κάτου. Εννοώ ν’αστράψει και μια σκέψη του τύπου: ωρέ τι χαλεύετε ωρέ; Τι φθιάντε; Κβό βάντις ντόμινε;
Δεν γκρινιάζω στ’ αεροδρόμια. Όμως η καρδούλα μου το ξέρει. Και η παλάμη μου, που σηκώνεται μόνη της για να αστράψει ένα χαστούκι στην υπερβολή και μάλιστα στην εκ του πονηρού.
Ηθικό δίδαγμα: Μπορεί, ας πούμε, ν’ανεβαίνει το οικονομικό στάνταρ ενός πληθυσμού όμως μπορεί την ίδια ώρα να κατεβαίνει το πολιτιστικό στάνταρ, το ιδεολογικό και ηθικό του κριτήριο και αισθητήριο. Αυτά τα είδαμε και στην ΕΣΣΔ. Μήπως ο χρηματιστηριακός καπιταλισμός μετατρέπεται σε ΕΣΣΔ; Τίποτα δεν αποκλείεται».
cretalive.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου