Τι κρύβεται πίσω από τις δηλώσεις της Κανέλλη ότι το ΚΚΕ χρειάζεται ανανέωση στην ηγεσία του κόμματος...
Πριν από τρεις ημέρες η Λιάνα Κανέλλη βρέθηκε - πού αλλού; - σε τηλεοπτικό πάνελ. Εκεί είναι ο φυσικός της χώρος. Το...
μενού είναι δοκιμασμένο. Κομμουνιστικό κήρυγμα, αντισυστημικά ντεσιμπέλ, ύφος επιτηδευμένα λαϊκό, υπολογισμένα τσαμπουκαλίδικο. Το ύφος, ναι, ήταν το ίδιο. Ωστόσο από το πρώτο κιόλας πιάτο το μενού επεφύλασσε εκπλήξεις. «Χρειάζεται ανανέωση η ηγεσία του ΚΚΕ;», ερωτάται η βουλευτής. Και χωρίς να το σκεφτεί, μονολεκτικά - «κατακούτελα», που θα έλεγε ίσως και η ίδια -, απαντά το αδιανόητο: «Ναι».
Πώς υποδέχεται το κόμμα τέτοιες ανησυχίες εις βάρος της ηγεσίας είναι γνωστό. Προτού καν προφέρει τη μονοσύλλαβη απάντησή της η Κανέλλη θα είχε αναθεματιστεί με ένα από τα προσφιλή του «πι»: πρακτόρισσα ή προβοκατόρισσα. Και όμως το ΚΚΕ δεν την επανέφερε στη νομιμότητα.Ο «Ριζοσπάστης» δεν την αφόρισε. Ισως επειδή αυτή η φαινομενική της ανταρσία ήταν ένας προμελετημένος και εγκεκριμένος από τον Περισσό «αυθορμητισμός».
Είπε και άλλα η κ. Κανέλλη την Κυριακή στην κρατική τηλεόραση. Οτι οι απολύσεις στον «Ριζοσπάστη» δεν είναι δίκαιες. Είναι βέβαια ιδιαίτερες απολύσεις - «όχι σαν τις απολύσεις στα υπόλοιπα αστικά μέσα». Είναι εντελώς διαφορετικές, «γιατί εντελώς διαφορετικό το μέσο και εντελώς διαφορετική η στάση των εργαζομένων. Δίκαιη απόλυση δεν υπάρχει, ρε παιδιά», θα πει. Θα προσθέσει εξάλλου ότι δεν έχουν προσφύγει όλοι στην Ενωση Συντακτών και πως, ναι, βρίσκονται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, «όπως ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι στην Ελλάδα, δύο εκατομμύρια εργαζόμενοι, τρία εκατομμύρια εργαζόμενοι». Θα σπεύσει μάλιστα να διευκρινίσει με το γνωστό πληθωρικό της στυλ: «Αλλά δεν είναι το ΚΚΕ Βατικανό του αστικού καπιταλιστικού συστήματος, έτσι ώστε να λειτουργεί κομμουνιστικά ως Βατικανό με την Αλέκα ως Πάπα».
Τις επόμενες ημέρες θα γίνει χαμός στο Διαδίκτυο. Οι δηλώσεις της θα ερμηνευτούν ως αιρετικές. «Η Λιάνα ζητάει αλλαγή ηγεσίας στο ΚΚΕ», έγραφαν. Η αλήθεια είναι ότι η Κανέλλη - ως έμπειρη στο μιντιακό παιχνίδι - είχε φροντίσει να λειάνει τις αρχικές εντυπώσεις του κατηγορηματικού «ναι». «Την απαιτεί το ίδιο το κόμμα την ανανέωση της ηγεσίας. Φαίνεται από τις θέσεις, φαίνεται από το συνέδριο, τη θέλει, την παλεύει. Δεν είναι όμως οι αλλαγές ζήτημα προσώπων», θα πει σε αυτή την ίδια συνέντευξη. «Αναφερόμαστε σε πρόσωπα;», θα επιμείνουν οι δημοσιογράφοι. «Πιθανόν ναι, πιθανόν όχι», απαντά. «Είναι βαθύς ο διάλογος και έχουμε χρόνο μπροστά ακόμη για να το δούμε. Ανανέωση δηλαδή θα γίνει και αν μείνει η Αλέκα στη θέση της».
Για τα δεδομένα του Κομμουνιστικού Κόμματος - το οποίο, όπως και η ίδια η Κανέλλη παραδέχεται, «μονολιθικό, ξεμονολιθικό, δεν έχει εφτά γραμμές, μία έχει. Ξυπνάει το πρωί την έχει, κοιμάται το βράδυ την έχει» - όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «επανάσταση». Ωστόσο μια παλιά ιστορία «ξεμονολιθικότητας» θα μπορούσε να δίνει και το μέτρο για να αξιολογηθεί κατά πόσο οι δηλώσεις της Κανέλλη κινούνται ή όχι εκτός γραμμής.
Το μακρινό 1999, κατά τη διάρκεια της νατοϊκής επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία, το ΚΚΕ βρίσκεται στο ίδιο αντινατοϊκό μέτωπο με τους εθναμύντορες. Στρατολογεί τότε διακεκριμένους υπερασπιστές της εθνικής ιδιαιτερότητας, όπως ο Κώστας Ζουράρις και η Λιάνα Κανέλλη. Το 2000 η Κανέλλη εκλέγεται για πρώτη φορά - και έκτοτε ανελλιπώς - βουλευτής στην Α' Αθηνών. Δεν εντάχθηκε όμως χωρίς αντιδράσεις στη νέα της κομματική στέγη. Το ιστορικό στέλεχος του ΚΚΕ Μήτσος Κωστόπουλος σε συνέντευξή του είχε πει: «Θα ήταν και κωμικό και τραγικό για ένα κόμμα σαν το ΚΚΕ να ταλανίζεται από την κυρία Κανέλλη, με τον κ. Ζουράρι». Λίγο αργότερα, κατά το ιστορικώς αναγκαίο, ο Κωστόπουλος καρατομείται.
Η Λιάνα έμεινε και αποδείχθηκε πολύτιμη για το Κόμμα. Ενίσχυσε τον δημόσιο λόγο του με το πολεμικό της ταμπεραμέντο και τη δεξιοτεχνία της στην τηλεοπτική αρένα. Ετοιμόλογη, εριστική, ασταμάτητη, δημιούργησε σχολή που προσπάθησαν και προσπαθούν να μιμηθούν και άλλοι - χωρίς να διαθέτουν τη ρητορική της δεινότητα. Μια τόσο έμπειρη «καπετάνισσα» του τηλεοπτικού βουνού θα επέτρεπε στον εαυτό της ένα τέτοιο ιερόσυλο ολίσθημα κατά του κομματικού ιερατείου;
Αν οι δηλώσεις της Κανέλλη ήταν εκτός γραμμής, τότε η πρώτη που θα έπρεπε να διαγραφεί για ρεβιζιονισμό θα ήταν η γραμματέας του κόμματος. Τον περασμένο Οκτώβριο η Αλέκα Παπαρήγα είχε εξομολογηθεί στην κάμερα: «Το να αλλάξει η ηγεσία είναι το ευκολότερο πράγμα που μπορεί να γίνει. Τα νέα πρόσωπα θα είναι ικανότερα από τα απερχόμενα είτε γιατί γεράσαμε είτε γιατί κουρκούτιανε και το μυαλό μας. Γιατί, ξέρετε τώρα, περνώντας τα χρόνια, ου γαρ έρχεται μόνον. Και δεν θεωρώ τον εαυτό μου ότι δεν είμαι στο ου γαρ έρχεται μόνον».
Ας μη χαίρονται λοιπόν οι εχθροί του κόμματος. Η Λιάνα δεν κουρκούτιανε ακόμη. Οσα είπε τα είχε ήδη πει η γραμματέας της. Η γραμμή μπορεί καμιά φορά να πρέπει να εμφανίζεται τεθλασμένη.
Καρολίνα Παπακώστα (ΝΕΑ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου