Τι θα απομείνει άραγε από την ακεραιότητα της Αριστέας Μπουγάτσου; ...

Διάβασα σήμερα μια συνέντευξη του Δημήτρη Πουλικάκου και της Θέκλας Τσελεπή στον Αντώνη Μποσκοϊτη - μιλούσαν για τον Παύλο Σιδηρόπουλο σε ένα παλιό τεύχος του «Οδός Πανός».

Λέει ο Πουλικάκος για...

τον Σιδηρόπουλο και την στάση που κρατούσαν αρκετοί απέναντι του: «Κανένας δεν θέλει κανέναν που να κάνει σωστά τη δουλειά του ή που ξεφεύγει με τις πράξεις του από τα τετριμμένα . Φροντίζουν να τον καταστήσουν γραφικό και άρα ακίνδυνο στα μάτια των πολλών».

Για να προσθέσει μετά η Θέκλα Τσελεπή: « Μιλάω για το πώς κάποιοι άνθρωποι αναγνωρίζονται μετά θάνατον ενώ όσο είναι εν ζωή απαξιώνονται και περιθωριοποιούνται. Και δε λέω ότι αναγνωρίζονται από τις μεταγενέστερες γενιές, από ανθρώπους δηλαδή που ούτως ή άλλως δεν είχαν την ευκαιρία να τους γνωρίσουν, αλλά από ανθρώπους σύγχρονους, των καιρών τους, που τους έφτυναν».

Διαβάζοντας αυτά τα λόγια μου ήρθε στο μυαλό η ανακοίνωση του θανάτου της δημοσιογράφου Αριστέας Μπουγάτσου. Υπήρξε και αυτή ένας άνθρωπος που έκανε σωστά την δουλειά της, ακέραιος, που το ίδιο το σύστημα την έφτυσε (σ.σ πως μπορείς αλλιώς να εξηγήσεις την ανεργία της τον τελευταίο καιρό;). Βέβαια από τα κομμάτια του Σιδηρόπουλου μέχρι τiς αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα επιχειρηματιών η απόσταση είναι τεράστια. Ενώνονται όμως με μια νοητή γραμμή. Αυτή της συνέπειας απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό και στην δουλειά που έχεις αναλάβει.

Δυστυχώς όμως για την δημοσιογραφία δεν πρόκειται να υπάρξει ούτε η «μετά θάνατον αναγνώριση» της Μπουγάτσου. Δυστυχώς τα σπουδαία ρεπορτάζ και οι μεγάλες δημοσιογραφικές αποκαλύψεις ξεχνιούνται. Σε είκοσι χρόνια το όνομα "Κόκκαλης" και το όνομα «Λαυρεντιάδης», μαζί με τις αποκαλύψεις του γενναίου της ρεπορτάζ θα έχουν ξεχαστεί.

Ας ελπίσουμε τουλάχιστον να έχει εμπνεύσει όσους περισσότερους νέους δημοσιογράφους γίνεται, με τον επαγγελματισμό της. Θα είναι ένα είδος αθανασίας και αυτό.

Υ. Γ
Το ίντερνετ ανέδειξε το θέμα του θανάτου της. Η τηλεόραση το έθαψε ή το πέρασε στα μικρά. Στο «κουτί» πάντα μετρούσε το πόσο αναγνωρίσιμος είσαι και όχι τι έχεις προσφέρει πραγματικά. Αναμενόμενο.


Βαγγέλης Μακρής


φωτό: απο το φιλμ του Αντονιόνι "Επάγγελμα Ρεπόρτερ"