Το προφίλ του εισαγγελέα που «δοξάστηκε» στην υπόθεση της 17 Νοέμβρη και τώρα βρίσκεται μπλεγμένος με τους χειρισμούς για τη λίστα Λαγκάρντ...
Υπήρξε ο πιο προβεβλημένος εισαγγελέας της χώρας. Ακόμα κι όταν στο όνομα της πάταξης της τρομοκρατίας ανέκρινε στο κρεβάτι της εντατικής τον μη κρατούμενο «με την έννοια του νόμου» πολυτραυματία, Σάββα Ξηρό, καμιά φωνή περί παραβιάσεων των δικονομικών εγγυήσεων δεν μπορούσε να τον αγγίξει. Ο...
σκοπός αγίαζε τα μέσα.
Δεκατρία χρόνια μετά, ο ίδιος άνθρωπος, που η αδιαφιλονίκητη επιτυχία του ως «ανακριτή της τρομοκρατίας» τον οδήγησε σε καίρια κυβερνητικά πόστα, καθίσταται από «απόλυτος κατήγορος» σε ποινικά ελεγχόμενο.
Ο άνθρωπος που «δώρισε» στην τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ένα πακέτο «ομολογιών ενοχής» των εμπλεκομένων στη 17Ν, είναι σήμερα ύποπτος -ως συμμέτοχος πολιτικού προσώπου- για τη διάπραξη ενός εγκλήματος για το οποίο μάλιστα ενδέχεται να στηθεί Ειδικό Δικαστήριο.
Ο λόγος βέβαια για τον πρώην αντεισαγγελέα Εφετών, Ιωάννη Διώτη, που κατάφερε να «πρωταγωνιστήσει» σε δύο μοναδικά για τα ποινικά χρονικά της Μεταπολίτευσης γεγονότα. Την πρώτη φορά, που «διέτασσε» γιατρούς να αποσωληνώσουν τον Ξηρό για να τον ανακρίνει, η πολιτική συγκυρία και κυρίως το αποτέλεσμα τον ανέδειξαν νικητή.
Σήμερα, που οι πολιτικές ισορροπίες έχουν αλλάξει, η στήριξη που είχε εξανεμίστηκε και ο ρόλος του εμφανίζεται τουλάχιστον αμφιλεγόμενος.
Οσο για τη δήλωσή του, με αφορμή τη μη χρήση της λίστας Λαγκάρντ, ότι «στη δημοκρατία δεν αρμόζουν οι ρουφιανολίστες και η εξιχνίαση των εγκλημάτων θα πρέπει να γίνεται με φανατική προσήλωση στη νομιμότητα», θα μπορούσε και να γίνει πιστευτή αν δεν είχε προηγηθεί το… 2002.
Η διαδρομή του
Οσοι τον έχουν γνωρίσει μιλάνε για έναν ακούραστο άνθρωπο που δεν ξέρει τι σημαίνει ωράριο και μπορεί να φέρει σε πέρας τις πιο δύσκολες αποστολές.
Επτά χρόνια πριν από τις συλλήψεις των εμπλεκομένων στη 17Ν είχε ανακρίνει στις γαλλικές φυλακές τον Κάρλος «Το Τσακάλι».
Μετά την έκρηξη στον Πειραιά (2002), το όνομά του έγινε γνωστό και στο πιο απομακρυσμένο χωριό της Ελλάδας.
Ως επικεφαλής της Αντιτρομοκρατικής ανέκρινε νυχθημερόν τον Σάββα Ξηρό (στην αρχή χωρίς παρουσία συνηγόρων) και τους υπόλοιπους συλληφθέντες, διακόπτοντας μόνο για λίγα λεπτά όταν η ανάγκη του για νικοτίνη (ήταν τότε μανιώδης καπνιστής) τον οδηγούσε στο μπαλκονάκι του «Ευαγγελισμού». Στους δημοσιογράφους έδινε πληροφορίες «επιλεκτικά» και συνήθως με γρίφους.
Το 2004 η θητεία του στην Αντιτρομοκρατική έληξε, κάτι που δεν ήταν δική του επιλογή και επέστρεψε στα παλιά του λημέρια. Απ” τα ψηλά που ήταν το στρατηγείο του, τη ΓΑΔΑ, εγκαταστάθηκε στο υπόγειο του κτιρίου 16 της Ευελπίδων ασκώντας καθήκοντα εισαγγελέα εκτέλεσης ποινών.
Αργότερα ασχολήθηκε με την αυτοκτονία του στελέχους της Vodafone Κώστα Τσαλικίδη. Η έρευνά του δεν συσχετίστηκε με αυτή για το σκάνδαλο των υποκλοπών, εν τούτοις στο πόρισμά του κατέληγε ότι η αυτοκτονία «συνδέεται αιτιωδώς με την υπόθεση της παραβίασης του απορρήτου των τηλεφωνημάτων στη VODAFONE».
Τρία χρόνια μετά παραιτήθηκε από εισαγγελέας και έγινε ειδικός σύμβουλος στο υπουργείο Ανάπτυξης επί Χρυσοχοΐδη, με τον οποίο τον συνέδεε στενή φιλία από το 2002 όταν ο τελευταίος ήταν υπουργός Δημόσιας Τάξης.
Στις 2 Μαΐου του 2011 διορίστηκε ειδικός γραμματέας του ΣΔΟΕ. Αντικαταστάθηκε τον Αύγουστο του 2012, ενώ λίγες ημέρες μετά άφηνε να διαρρεύσει στον Τύπο ότι δεν τον άφηναν να κάνει τη δουλειά του, καθώς «ζητούσα επιπλέον υπαλλήλους και δεν έρχονταν.
Αν είχα οκτώ άτομα, αντί δύο, θα έφερνα 140 εκατ. ευρώ μόνο από τα σκάφη, αν είχα δέκα επιπλέον υπαλλήλους στα βόρεια σύνορα, θα έφερνα στα ταμεία 1 δισ. μόνο από το λαθρεμπόριο τσιγάρων και πετρελαίου».
Οσον καιρό πάντως ήταν στο τιμόνι του ΣΔΟΕ συνεργάστηκε, εκπροσωπώντας πλέον την εκτελεστική εξουσία, με τον οικονομικό εισαγγελέα Γρηγ. Πεπόνη που σήμερα τον ελέγχει για τη στάση του σχετικά με τη λίστα Λαγκάρντ.
Κατερίνα Κατή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου