90...

crimenet.gr

Ρουφ. 25 Ιουνίου '72.

Ήμουν κι εγώ εκεί...

Πιτσιρικάς. Με τον Παναγιώτη της κύρα Λένης. Τους συμμαθητές, από το ΙΑ. Τον- σημερινό...

δήμαρχο- Αντρέα.

Επιστροφή- κάτι σαν διαδήλωση- με τα πόδια στο Περιστέρι.

Στο Δημαρχείο, στην Ευαγγελίστρια, πανηγύρι.

Οπαδοί και παίχτες αγκαλιά. Η ομάδα στην Α' Εθνική.

Στην ταράτσα βλέπω το σκόρερ Γιώργο Στολίγκα. Το «δεκάρι» της ομάδας, Κώστα Μισαηλίδη, γείτονά μου. Με τα αδέλφια του, Σταύρο, που μπήκε αργότερα στην ομάδα, Γιώργο και Αλέκο, παίζαμε μαζί μπάλα στις αλάνες.

Κάπου 'κει κι ο μπάρμπας τους, παλιά δόξα του Ατρόμητου, Γιώργος Διδώνης.

Φτωχομάνα και ποδοσφαιρομάνα το Περιστέρι.

Μόλις τελειώναμε το μάθημα τρέχαμε στους Κορμούς.

Να παίξουμε μπάλα μαζί με τον Τζαμτζή- μετέπειτα σέντερ μπακ.

Δίπλα στην «Έλενα» και τη «Ριβιέρα», στο καφενείο του Χατζή- κολοσσός της άμυνας της ομάδας του '50- συναντιόμασταν για ποδοσφαιράκι.

Χαζεύαμε την κόκκινη Toyota του Άγγελου Ράμφου, που' ρχόταν κι αυτός εκεί.

Μα πιο πολύ τις περιγραφές του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή.

«Καλά τότε παίζαμε μπάλα. Δεν ήμασταν κυρίες. Που να περάσει ο Μπέμπης (παίχτης- θρύλος του Ολυμπιακού)! Τον κατέβαζα στο χώμα.»

Στο γήπεδο μας άρεσε ο Βασιλόπουλος. Ο Νικολάου, ο γιος του γιατρού, μας φαινόταν ολίγον άκαμπτος.

Φίλε Αντρέα, ο Ατρόμητος, η ομάδα μας, έγινε κιόλας 90 χρόνων...

ΜΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ