Οι μ@@νοπαγίδες...
Από μικρή θεωρούσα τα παραμύθια φαλλοκρατικά συγγράμματα και μ@@νοπαγίδες, αφού σε όλα θριαμβεύει η αντρική υπεροχή και ο εξευτελισμός της γυναίκας, με ζητούμενο την προσκόλλησή της στον άντρα.
Τυχαίο λέτε που τα πιο γνωστά παραμύθια γράφτηκαν από άντρα;
Δεν υπάρχει χειρότερη ιστορία από τη βρώμικη πιτσιρίκα που...
καθάριζε ολημερίς τη χέστρα της μητριάς και των αδελφών της, χωρίς να έχει τα κότσια να διεκδικήσει το δίκιο της.
Για τη Σταχτοπούτα μιλάω.
Η μιζέρια έγινε τρίκουμπη όταν η νεραϊδονονά της, μάγισσα του κώλου (χεχ…αφού ήταν γυναίκα…) έκανε μισή δουλειά, μια και το θεματάκι με την ώρα δεν μπορούσε να το ρυθμίσει και τα μάγια έληγαν τα μεσάνυχτα, λες κι έκλεινε το σουβλατζίδικο.
Κι όλα αυτά, για τον έκφυλο πρίγκιπα που περιφερόταν στο χορό με φουσκωμένο καβάλο ψάχνοντας νύφη και λόγω της ποδολαγνείας του παντρεύτηκε τη μικρή βρωμιάρα, δίνοντας ελπίδα σε κάθε ζαβή γκόμενα, ότι θα βρεθεί μια μέρα ο πρίγκιπας που θα τη βγάλει από τα σκατά.
Σήμερα η Σταχτοπούτα θα ήταν σύζυγος Λυμπέρη και θα έβγαζε βιβλίο με τίτλο: "Ποδάγρα- αυτοσκοπός ή εμπόδιο για την ευτυχία;".
Βιβλίο θα έβγαζε σήμερα και η Χιονάτη με τίτλο "Εφτά σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις".
Με σαφή αναφορά στους νάνους που της έκαναν σεξ κι εκείνη ήταν υποχρεωμένη να στρώνει τα κρεβάτια τους, να σφουγγαρίζει, να μαγειρεύει και να κουβαλάει ξύλα για τη φωτιά, μέσα σε μια φριχτή καλύβα.
Δηλαδή, η θλιβερή ιστορία μιας κατίνας, που για να γλιτώσει τη λάντζα δηλητηριάστηκε, μια και ο παραμυθάς δεν της έδωσε άλλη επιλογή, καθότι ανίκανη γυναίκα.
Γνωρίζουμε όλοι πως τελευταία στιγμή σώθηκε κι αυτή από έναν πρίγκιπα, που της προκάλεσε εμετό με το φιλί του, αφού είχε φάει πατσά με σκορδοστούμπι.
Κάκιστο κι αυτό το παραμύθι γιατί η Χιονάτη περνάει εντέχνως το μήνυμα του άντρα συγγραφέα, πως οι γυναίκες προτιμάμε τον φραγκάτο πρίγκιπα ακόμη κι αν βρωμάει το στόμα του, ενώ τον αληθινό έρωτα τον φτύνουμε επειδή είναι ένας φτωχός νάνος, τι κι αν γαμάει σαν εφτά.
Πουτάνες δηλαδή.
Και φυσικά, λέξη για καριέρα.
Ένα άλλο παραμύθι που θεωρώ φρικτό, είναι το επίκαιρο «Κοριτσάκι με τα σπίρτα».
Αυτό το παραμύθι και να το ξαναγράψεις, δεν σώζεται.
Ο φαλλοκρατικός του πυρήνας είναι τόσο συμπαγής, που πάντα θα παρουσιάζει τη γυναίκα περιθωριοποιημένη από την κοινωνία και υποχείριο του άντρα.
Βλέπουμε ένα κοριτσάκι να πουλάει σπίρτα για να εξασφαλίσει τίμια το μεροκάματο.
Δεν αγοράζει κανείς και το πρωί το βρίσκουν παγωμένο, αφού έκαψε όλα τα σπίρτα για να ζεσταθεί.
Το βρώμικο μυαλό του συγγραφέα έχει στήσει τόσο καλά την ιστορία, που ενώ εδώ για πρώτη φορά έχουμε μια γυναίκα με καριέρα, που ενώ εδώ πρίγκιπας δεν υπάρχει, μιλάμε δηλαδή για μια προσωπικότητα ισχυρή, αυτεξούσια και δυναμική, το παραμύθι τη σκοτώνει αλύπητα.
Που σημαίνει, λαμβάνουμε κατακούτελα το μήνυμα, πως γυναίκα μη κρεμάμενη σε αρχίδια άντρα, πεθαίνει.
Να γίνει σαφές ότι και το πασίγνωστο παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας είναι ξεφτίλα, γιατί βλέπουμε μια ηλικιωμένη γυναίκα άρρωστη στο κρεβάτι, η οποία ελλείψει άνδρα περιμένει από την εγγονή της φαγητό και φάρμακα, κατασπαράσσεται από λύκο που δεν είναι τυχαία αρσενικός και σώζεται από κυνηγό που επίσης είναι αρσενικός, δηλαδή εδώ έχουμε τριπλό μήνυμα για την υποτιθέμενη εξαρτητική γυναικεία προσωπικότητα που πλασάρουν ως σήμερα οι άντρες, με πειθαρχία που θα ζήλευε και βουδιστής Μοναχός.
Λοιπόν μάγκες, τέρμα τα παραμύθια.
Σας μάθαμε.
Ο κόσμος είναι γεμάτος Σταχτοπούτους, Χιονάτους και Κοκκινοσκουφίτσους, που προβληματίζονται ακόμη για το πού θα βάλουν το πουλί τους και την υπογραφή τους.
Άμα ψάχνετε θηλυκά για εκμετάλλευση, ψαχτείτε με τα θηλυκά φις.
Όσο για τον υπαινιγμό της αυξομειούμενης μύτης του συμπαθητικού Πινόκιο για να μασήσουμε πως δεν μετράει το μέγεθος, τον φάγαμε και φτύσαμε κουκούτσι.
Έλια Ζερβού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου