Παντελης Μπουκαλας
Ακόμα και οι τελευταίοι των «παλαιοημερολογιτών» και των λουδιτών, ή των τεχνοφοβικών, θα συμφωνούσαν ότι το Ιντερνετ, εκτός από πανίσχυρο, είναι και καλό, κι όχι σατανάς. Για να το πω όσο πιο απλοϊκά γίνεται, λειτουργεί σαν μια τεράστια, διαρκώς διευρυνόμενη και ανανεούμενη εγκυκλοπαίδεια και συγχρόνως σαν ένας τεράστιος πομποδέκτης. Συμβάλλει λοιπόν στην έρευνα και την αυτομόρφωση, στη διακίνηση ιδεών και αισθημάτων, αλλά και στη συγκρότηση ομάδων που συχνά δεν παραμένουν ψηφιακές αλλά παίρνουν υλική υπόσταση. Ωστόσο, και οι φανατικότεροι του Διαδικτύου θα αποδέχονταν ότι ούτε αποκλειστικά αγαθό είναι ούτε η ισχύς του απεριόριστη.
Ενα φρέσκο παράδειγμα από τη μονίμως ταραγμένη πολιτική σκηνή: Στον θυμό του απάνω, ο έτσι κι αλλιώς διαρκώς οργισμένος κ. Καμμένος υποστήριξε ότι «το κόμμα του δημιουργήθηκε στο Διαδίκτυο». Δεν ήθελε να δείξει την εξοικείωσή του με τα νέα μέσα ο υπό αμφισβήτηση νεόκοπος αρχηγός αλλά να καρφώσει τα έως χθες πρωτοπαλίκαρά του, που ήδη ανεξαρτητοποιούνται από τους Ανεξάρτητους Ελληνες. Να τους πει δηλαδή ότι δεν τους έχει ανάγκη, αφού αυτός, σαν «άφθαρτος», δεν στηρίζεται στο φθαρμένο πολιτικό προσωπικό αλλά στη γιγάντια ιντερνετική δεξαμενή. Πάνω-κάτω το ίδιο πιστεύει ο αυτοπροαναγγελθείς σωτήρ κ. Λοβέρδος. Και αυτός το Διαδίκτυο διάλεξε για την πρεμιέρα του, ευελπιστώντας ότι σ’ αυτό το απέραντο πέλαγος θα βρεθούν μερικοί καλοκάγαθοι κι άλλο τόσο αμνήμονες, ώστε να τον ακολουθήσουν στον μικροηγετικό βηματισμό του.
Παραπάει πιστεύω να συμπεράνουμε πως η μαμμή της Ιστορίας (ή της επανάστασης) είναι το Διαδίκτυο, η «κοινωνική δικτύωση». Σήματα, ναι, εκπέμπονται από εκεί. Σήματα πολλά και αλληλοσυγκρουόμενα. Η ιδεολογική μάχη άλλωστε στην μπλογκόσφαιρα είναι οξύτερη και από την εκεί σύγκρουση «γαύρων» και «βάζελων». Κάποια από τα σήματα είναι πιθανό να βρουν αποδέκτες, κάποιοι από τους αποδέκτες είναι πιθανό να πείσουν τον εαυτό τους να κάνει κάτι περισσότερο από το να παραμείνει αραχτός «φόλουερ» ή... «λάικερ», και κάτι να γίνει. Αυτό το «κάτι» όμως ενδέχεται να είναι τόσο υλικό όσο τα παραδοσιακά φαντάσματα. Βλέπεις ας πούμε στα σχετικά σάιτ να πέφτει χίλιες φορές, από χίλιους αποστολείς, το κατεπείγον μήνυμα «Ολοι κάτω τώρα!» (στο Σύνταγμα λ.χ.) και παρά τον τόσο ενθουσιασμό, να μη μαζεύονται στην πλατεία πάνω από εκατό. Και εν πάση περιπτώσει, παρά τα θρυλούμενα, ούτε οι επαναστάσεις στις αραβικές χώρες οφείλονται αποκλειστικά στο Διαδίκτυο ούτε τα κινήματα αγανακτισμένων στις ευρωπαϊκές πόλεις.
Αν ο έσωθεν βαλλόμενος κ. Καμμένος και ο σεμνοπρεπώς αυτοπροβαλλόμενος κ. Λοβέρδος πιστεύουν πως όλοι στην Ελλάδα ξημεροβραδιάζονται μπροστά στο κομπιούτερ τους περιμένοντας να «ζυμωθούν» από την αυθεντία τους και να ασπαστούν το σωτηριολογικό τους άγγελμα, λαθεύουν. Αλλά αυτό δεν είναι κακό.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου