Μετά το γνωστό περιστατικό με το πανάκριβο βίντεο-«πεταμένα λεφτά» της υπουργού Τουρισμού στο Λονδίνο, και δεδομένης της κρισιμότητας του τομέα του τουρισμού στην Ελλάδα της κρίσης, ίσως θα είχε νόημα να εξετάζαμε το πώς...προωθεί τον τουρισμό η γείτων Τουρκία.
Εν συνόψει: Το τουρκικό κράτος χειρίζεται τον τουρισμό του με σοβαρότητα και συναίσθηση του διακυβεύματος, επιτελικό σχεδιασμό υψίστης ποιότητας, τολμηρές στρατηγικές κινήσεις, επαγγελματισμό σε όλα τα επίπεδα και στενή συνεργασία μεταξύ των φορέων και της κυβερνήσεως.
Αντί αριθμών και αναλύσεων, θα σας παραθέσω την εμπειρία μου από «πακέτο» μαζικού τουρισμού στην Τουρκία προσφερόμενο σε Γερμανούς.
Η τουρκική κυβέρνηση, έχοντας κάνει τις μελέτες της και γνωρίζοντας πως τελικά θα αποκτήσει πολλαπλάσιο κέρδος από αυτήν της την κίνηση, χρηματοδοτεί η ίδια πολυήμερα τουριστικά ταξίδια στην Τουρκία: ένα οκταήμερο ταξίδι στις ακτές τις Ιωνίας, με πτήση τσάρτερ από το Βερολίνο και διαμονή σε άριστα ξενοδοχεία των τεσσάρων και των πέντε αστέρων, τιμάται… 130 Ευρώ: 130 Ευρώ για πτήση μετ’ επιστροφής, πούλμαν με ξεναγό και επτά διανυκτερεύσεις σε εξαιρετικά ξενοδοχεία με πρωινό.
Όπως μας διαβεβαίωσε ο Τούρκος ξεναγός, η κυβέρνηση γνωρίζει από τις αναλύσεις της πόσοι Γερμανοί, Άγγλοι, Ισπανοί, Έλληνες έρχονται στην χώρα, τι προτιμούν να επισκέπτονται, πόσα ξοδεύουν, σε ποιες καταναλωτικές συμπεριφορές είναι επιρρεπείς κλπ. Επί παραδείγματι, ο Γερμανός τουρίστας (περίφημος για την αποταμίευση και την φειδώ του) καταναλώνει κατά μέσο όρο 570 Ευρώ σε ένα ταξίδι στην Τουρκία. Τα χρήματα της επιδοτήσεως επιστρέφουν με το παραπάνω στο κράτος, έχοντας αναζωογοννήσει πολλαπλώς την τοπική οικονομία και έχοντας διατηρήσει στην ζωή off season (Νοέμβριο-Δεκέμβριο μήνα) επιχειρήσεις, εργαζομένους και κατοίκους περιοχών που σε τέτοιες περιόδους θα είχαν πέσει σε βαρύ πένθος ελλείψει τουριστικού πληθυσμού.
Όλος ο τοπικός πληθυσμός των περιοχών που επισκεφθήκαμε (περιοχές που αυτήν την εποχή βομβαρδίζονται καθημερινώς με πούλμαν τέτοιων επιδοτούμενων ταξιδιών), υπάλληλοι, εστιάτορες, μικροπωλητές, επιχειρηματίες, έμοιαζε να έχει συναίσθηση των οφελών που προκύπτουν αν αποκτήσει ο επισκέπτης μία καλή εμπειρία, αν δεν εξαπατηθεί, αν έχει να διηγείται τα καλύτερα με την επιστροφή του.
Η κατανάλωση μεγιστοποιείται με την συντεταγμένη επίσκεψη σε κέντρα τουρκικής βιοτεχνίας και χειροτεχνίας: πρώτα στο κέντρο παραδοσιακών χαλιών, έπειτα στο γιγαντιαίο πρατήριο κοσμημάτων, την επομένη μέρα στο κέντρο δερμάτινων ρούχων. Εκεί γερμανόφωνοι ξεναγοί των αντίστοιχων εταιρειών, οι περισσότεροι Τούρκοι μεγαλωμένοις την Γερμανία, δίνουν ένα άριστα κουρδισμένο σόου. Συνδυάζουν καταφανές φυσικό ταλέντο (άρα, βρέθηκαν στην επιδοτούμενη θέση τους αξιοκρατικά και όχι με μπάρμπα στην νομαρχιακή) και σαφέστατη πολυετή εκπαίδευση στο marketing: η παρουσίασή τους είναι ένα συναρπαστικό θέαμα, ψυχαγωγία από μόνη της, «παίζουν» με την ψυχή και τις εντυπώσεις του ακροατή με οξυμμένο επαγγελματισμό, τον διασκεδάζουν, του εξάπτουν την προσοχή, αξιοποιούν όλα τα τερτίπια του επαγγελματία πωλητή: οι Γερμανοί μαγεμένοι, σαν παιδάκια, σπεύδουν σαν τρελοί να αγοράσουν (τί Δημοσθένης Λιακόπουλος, τί Δέσποινα Μοιραράκη: ερασιτέχνες!). Από τις αναφορές των πωλητών συνάγει κανείς την στενή τους συνεργασία με το κράτος, τις διάφορες διευκολύνσεις, την πολλαπλή προώθηση, τις στοχευμένες φοροαπαλλαγές. Την μνημονεύουν καθαρά: χωρίς αυτά τα ταξίδια, δεν θα ήταν κανείς αυτήν την εποχή εδώ. Αναφέρουν το πώς αυτή η βιοτεχνία χαλιού κρατά ζωντανή και θρέφει όλην την περιοχή, το πώς η πώληση των χαλιών δεν είναι ένα πάρεργο, αλλά η ιερή βιοτική μέριμνα του λαού του. Η δουλειά, τέλη Νοεμβρίου, πυρετώδης: γκρουπ μπαίνει, γκρουπ βγαίνει, όλη μέρα.
Kapali-Carsi - Kωνσταντινούπολη
Ο ξεναγός με διαβεβαιώνει ότι το πρόγραμμα διαμορφώνεται διαφορετικά σύμφωνα με την εθνικότητα και την ηλικιακή κατηγορία των ταξιδιωτών: άλλοι «σηκώνουν» περισσότερη πωλησιομανία, άλλοι λιγώτεροι… Πάντως για κάθε έναν υπάρχει το πακέτο που θα αποφέρει το τριπλό όφελος στην Τουρκία: Οικονομικό όφελος για το κράτος, οικονομικό και βιωτικό όφελος για μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού και της αγοράς, πολιτικό όφελος διά της καλής φήμης. Ρώτησα κι έμαθα: οι Γερμανοί επέστρεψαν στην πατρίδα τους πανευτυχείς, έτοιμοι να καταστούν διαφημιστές της Τουρκίας όπου σταθούν κι όπου βρεθούν.
Το δε κουπόνι για αυτά τα επιδοτούμενα ταξίδια μοιράζεται στους συνδρομητές πολιτικών περιοδικών: του Spiegel, του περιοδικού των χριστιανοδημοκρατών Union, του περιοδικού των σοσιαλδημοκρατών… Έτσι, οι εκδρομείς είναι είτε πολιτικοποιημένοι είτε σε κύκλους πολιτικοποιημένων, και γενικώς αποτελούν συνήθως opinion leaders μικρής ή μεγαλύτερης κλίμακας: δηλαδή, ακριβώς τα σωστά πρόσωπα για να αποκτήσουν μια ενθουσιωδώς καλή γνώμη για την χώρα σου και μια εκ του σύνεγγυς ευχάριστη γνωριμία μαζί της… Παίρνεις τουρίστες, τους κάνεις λομπίστες, σου λένε και ευχαριστώ!
Δεν διατείνομαι ότι η αντιγραφή ακριβώς του ίδιου μοντέλου είναι η ενδεδειγμένη για την Ελλάδα. Διατείνομαι όμως ότι το τουρκικό κράτος αντιμετωπίζει και χειρίζεται αυτά τα ζητήματα με ασύγκριτα μεγαλύτερη σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα, και ο τουρκικός λαός με εκπλήσσοντα επαγγελματισμό.
Δεν θα συγκρίνω τον επιτελικό σχεδιασμό του εκεί τουρισμού από την τουρκική κυβέρνηση με τα καθ’ ημάς από πλευράς κράτους – διότι πολλοί επαγγελματίες του ελληνικού κάνουν την δουλειά τους άριστα, αν και όχι όλοι. Θα σχολιάσω μόνον ότι η υπουργοποίηση ατόμων με βασικό προσόν την ιδιότητα του γόνου αλλόκοτων φεουδαρχιών σίγουρα προσφέρει πολλά στην διατήρηση των εσωκομματικών ισορροπιών και παρτίδων, όμως δεν αποτελεί πάντοτε την βέλτιστη υπηρεσία στην πατρίδα.
Σημειωτέον ότι η Ελλάδα και η Τουρκία σε μεγάλο βαθμό -τουλάχιστον στα μάτια των τουριστών- προσφέρουν το ίδιο ή παρόμοιο προϊόν: μεσόγειος, θάλασσες, αρχαίος πολιτισμός (και για την ακρίβεια, ο ίδιος αρχαίος πολιτισμός, ο ελληνικός), καλός καιρός, φιλοξενία, γεύση κλπ., έτσι, ό,τι αποτυγχάνει να προσφέρει επιτυχώς η μία χώρα διοχετεύεται ως επιπλέον τουρισμός στην άλλη, με πολλαπλασιαστική ισχύ. Πολλάκις έχω ακούσει από τουρίστα που επισκέφθηκε στο ίδιο ταξίδι Ελλάδα και Τουρκία ότι οι τσουχτερές τιμές της Ελλάδος και η τάδε περίπτωση όπου επεχείρησαν ή επέτυχαν να τον εξαπατήσουν του έχει αφήσει μιαν άσχημη γεύση – και μην ξεχνάτε ότι στον τουρισμό το «από στόμα σε στόμα» έχει μιαν αδιανόητη βαρύτητα και έκταση/επέκταση, και για τα θετικά και για τα αρνητικά…
Ο «Μινώταυρος της Μεταπολίτευσης» δεν αρκέστηκε στην εγχώρια παραγωγή: απ’ ότι φαίνεται, έπρεπε να καταπιεί –μεταξύ πολλών άλλων- και τον τουρισμό…
Σωτήρης Μητραλέξης
http://www.antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου