Του Σταμάτη Ζαχαρού
Η κυβέρνηση έρχεται αντιμέτωπη με έναν απ’ τους χειρότερους εφιάλτες της. Μπορεί μέχρι τώρα η κοινωνία να έβραζε και το κέντρο της Πρωτεύουσας να θύμιζε συχνά Βαγδάτη αλλά τώρα οι...
αγροτοσυνδικαλιστές παίρνουν τη σκυτάλη και απειλούν να κόψουν για μια ακόμη φορά τη χώρα στα δύο με ένα και μοναδικό αίτημα: να μην φορολογούνται όπως οι υπόλοιποι Έλληνες πολίτες.
Μπορεί για όλους τους υπόλοιπους να ακούγεται εξωφρενικό αλλά για τους Έλληνες αγρότες αποτελεί κεκτημένο. Από την εποχή που η χούντα διέγραψε όλα τα αγροτικά χρέη και μετά, για κάποιον ανεξήγητο λόγο η αγροτική τάξη αντιμετωπίστηκε με πρωτοφανή εύνοια από τις κυβερνήσεις.
Η στρέβλωση της εξαίρεσής τους από το φορολογικό σύστημα έφερνε ψήφους καθώς η ελληνική επαρχία βαφόταν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση με τα χρώματα αυτού που έταζε τα περισσότερα. Παράλληλα όμως αποτέλεσε τη βάση της φοροδιαφυγής που τελικά εξελίχθηκε σε μάστιγα για όλη την κοινωνία. Καθώς οι αγρότες δεν υποχρεούνταν σε καταβολή φόρου, εξέδιδαν παραστατικά που χρησιμοποιούνταν μετά από την αλυσίδα διανομής και τις επιχειρήσεις για να γλιτώνουν ΦΠΑ και φόρους που έπρεπε να καταβάλλουν. Στην ουσία εξέδιδαν εικονικά τιμολόγια χωρίς κόστος. Ουδείς τους ήλεγχε καθώς δεν είχαν υποχρέωση πληρωμής φόρων.
Στο παρελθόν έχουν συλληφθεί ολόκληρες συμμορίες που προκαλούσαν έτσι αφαίμαξη στον κρατικό κορβανά. Σε συνδυασμό μάλιστα με τον εξαιρετικά αδιαφανή τρόπο με τον οποίο χορηγούνταν οι κοινοτικές επιδοτήσεις για περισσότερα από 30 χρόνια (και ο οποίος περνούσε ανέκαθεν μέσω των «κλαδικών» και των κομματικά ελεγχόμενων «συνεταιρισμών»), δεν είναι άξιο απορίας πώς μεγάλο μέρος της ελληνικής υπαίθρου χωρίς ουσιαστική παραγωγή για δεκαετίες, ζούσε με τρόπο προκλητικό.
Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η κυβέρνηση ακόμη και αν μπαίνει στον πειρασμό να διατηρήσει την αγροτική εκλογική πελατεία της, είναι σχεδόν αδύνατο να το πράξει. Οι δανειστές εντόπισαν την άκρη του νήματος της φοροδιαφυγής και απαιτούν φυσικά έλεγχο. Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει ότι οι φτωχοί και τίμιοι αγρότες θα πληρώνουν τεράστιους φόρους. Απλώς θα ελέγχονται για να αποφευχθεί η συνέχιση της στρεβλής αυτής κατάστασης. Η αντιπολίτευση δελεάζεται φυσικά να προσφέρει την αμέριστη υποστήριξή της, ωστόσο το αίτημα είναι τόσο παράλογο που δύσκολα θα βρει επιχειρήματα απέναντι στην υπόλοιπη κοινωνία που στενάζει...
capital.gr
Η κυβέρνηση έρχεται αντιμέτωπη με έναν απ’ τους χειρότερους εφιάλτες της. Μπορεί μέχρι τώρα η κοινωνία να έβραζε και το κέντρο της Πρωτεύουσας να θύμιζε συχνά Βαγδάτη αλλά τώρα οι...
αγροτοσυνδικαλιστές παίρνουν τη σκυτάλη και απειλούν να κόψουν για μια ακόμη φορά τη χώρα στα δύο με ένα και μοναδικό αίτημα: να μην φορολογούνται όπως οι υπόλοιποι Έλληνες πολίτες.
Μπορεί για όλους τους υπόλοιπους να ακούγεται εξωφρενικό αλλά για τους Έλληνες αγρότες αποτελεί κεκτημένο. Από την εποχή που η χούντα διέγραψε όλα τα αγροτικά χρέη και μετά, για κάποιον ανεξήγητο λόγο η αγροτική τάξη αντιμετωπίστηκε με πρωτοφανή εύνοια από τις κυβερνήσεις.
Η στρέβλωση της εξαίρεσής τους από το φορολογικό σύστημα έφερνε ψήφους καθώς η ελληνική επαρχία βαφόταν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση με τα χρώματα αυτού που έταζε τα περισσότερα. Παράλληλα όμως αποτέλεσε τη βάση της φοροδιαφυγής που τελικά εξελίχθηκε σε μάστιγα για όλη την κοινωνία. Καθώς οι αγρότες δεν υποχρεούνταν σε καταβολή φόρου, εξέδιδαν παραστατικά που χρησιμοποιούνταν μετά από την αλυσίδα διανομής και τις επιχειρήσεις για να γλιτώνουν ΦΠΑ και φόρους που έπρεπε να καταβάλλουν. Στην ουσία εξέδιδαν εικονικά τιμολόγια χωρίς κόστος. Ουδείς τους ήλεγχε καθώς δεν είχαν υποχρέωση πληρωμής φόρων.
Στο παρελθόν έχουν συλληφθεί ολόκληρες συμμορίες που προκαλούσαν έτσι αφαίμαξη στον κρατικό κορβανά. Σε συνδυασμό μάλιστα με τον εξαιρετικά αδιαφανή τρόπο με τον οποίο χορηγούνταν οι κοινοτικές επιδοτήσεις για περισσότερα από 30 χρόνια (και ο οποίος περνούσε ανέκαθεν μέσω των «κλαδικών» και των κομματικά ελεγχόμενων «συνεταιρισμών»), δεν είναι άξιο απορίας πώς μεγάλο μέρος της ελληνικής υπαίθρου χωρίς ουσιαστική παραγωγή για δεκαετίες, ζούσε με τρόπο προκλητικό.
Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η κυβέρνηση ακόμη και αν μπαίνει στον πειρασμό να διατηρήσει την αγροτική εκλογική πελατεία της, είναι σχεδόν αδύνατο να το πράξει. Οι δανειστές εντόπισαν την άκρη του νήματος της φοροδιαφυγής και απαιτούν φυσικά έλεγχο. Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει ότι οι φτωχοί και τίμιοι αγρότες θα πληρώνουν τεράστιους φόρους. Απλώς θα ελέγχονται για να αποφευχθεί η συνέχιση της στρεβλής αυτής κατάστασης. Η αντιπολίτευση δελεάζεται φυσικά να προσφέρει την αμέριστη υποστήριξή της, ωστόσο το αίτημα είναι τόσο παράλογο που δύσκολα θα βρει επιχειρήματα απέναντι στην υπόλοιπη κοινωνία που στενάζει...
capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου