Υπουργός Οικονομικών προτιμά η Γερμανία να τεθεί επικεφαλής του Eurogroup στη θέση του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, όπως δήλωσε ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε ... συνέντευξή του στην εφημερίδα Bild am Sonntag.
Όταν ρωτήθηκε για την πιθανότητα νέος επικεφαλής της Ευρωομάδας να είναι ο γάλλος υπουργός Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί, ο Σόιμπλε δεν απάντησε ευθέως.
Υπογράμμισε παρόλα αυτά ότι «η γερμανική κυβέρνηση προτιμά ο αντικαταστάτης του Γιούνκερ να προέρχεται από τις τάξεις των υπουργών Οικονομικών» της ευρωζώνης.
Το όνομα του Μοσκοβισί κυκλοφορεί τον τελευταίο καιρό ως πιθανός αντικαταστάτης του Γιούνκερ από τον Ιανουάριο.
Ο ίδιος ο γάλλος υπουργός δήλωσε την Παρασκευή ότι δεν είναι επισήμως υποψήφιος προς το παρόν, όμως δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο το όνομά του να προκύψει έπειτα από «συλλογική σκέψη».
Ο νέος Γιούνκερ θα είναι 2 σε 1
Νέες φουρτούνες στα ήδη ταραγμένα νερά της Ευρωζώνης προκαλεί η «οριστική και αμετάκλητη» απόφαση του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ να εγκαταλείψει τη θέση του προέδρου του Eurogroup.
Στα μεγάλα και δυσεπίλυτα αγκάθια της διάσωσης της Ισπανίας και της Κύπρου, της τραπεζικής ενοποίησης, της ανακεφαλοποίησης των τραπεζών και του κοινοτικού προϋπολογισμού τόσο για το 2013 όσο και για την περίοδο 2014-2020, ήρθε να προστεθεί η αναζήτηση -σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια- του διαδόχου του Ζ.-Κλ. Γιούνκερ.
Το ζήτημα καλούνται να επιλύσουν οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης, αν όχι και οι ίδιοι οι ηγέτες της Ευρωζώνης, μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Πρόκειται για μια εξέλιξη την οποία πραγματικά δεν χρειαζόταν η Ευρωζώνη σε μια περίοδο κατά την οποία επιχειρεί, απεγνωσμένα, να ξαναβρεί τη χαμένη αξιοπιστία της και να δώσει πειστικές απαντήσεις στην οικονομική κρίση.
Ο κ. Γιούνκερ, ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντά του με τη δημιουργία αυτής της θέσης το 2005, είχε ανακοινώσει ήδη από τον περασμένο Ιούλιο ότι επιθυμεί να αποχωρήσει, προκειμένου να αφοσιωθεί στα καθήκοντα του πρωθυπουργού της χώρας του, τα οποία ασκεί ανελλιπώς από το 1995. Ωστόσο, ύστερα από παράκληση των εταίρων δέχθηκε να παραμείνει μέχρι το τέλος του έτους, λόγω της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης.
Η ανακοίνωσή του την περασμένη Δευτέρα στο Eurogroup ότι θέλει να αποχωρήσει το αργότερο έως τις αρχές του 2013, αλλά ιδίως η επιβεβαίωση αυτής της πρόθεσης την Πέμπτη, με την πρόσθετη επισήμανση ότι τα καθήκοντα του πρωθυπουργού και του επικεφαλής της Ευρωζώνης είναι πλέον «ασυμβίβαστα», έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Σε αυτήν την κούρσα της διαδοχής, για ένα αξίωμα που αναμένεται να έχει ακόμη μεγαλύτερο κύρος, επιρροή και ισχύ τα επόμενα χρόνια, η Ευρωζώνη κάθε άλλο παρά προετοιμασμένη φαίνεται.
Από τις 17 Ιουλίου, όταν ο Ζ.-Κλ. Γιούνκερ δημοσιοποίησε για πρώτη φορά την πρόθεσή του να αποχωρήσει, «έπεσαν» στο τραπέζι αρκετά ονόματα για τη διαδοχή του σημερινού προέδρου του Eurogroup, μεταξύ των οποίων του Φινλανδού πρωθυπουργού Γίρκι Κάτανεν και κυρίως του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ωστόσο ο γαλλογερμανικός άξονας, που παίζει καθοριστικό ρόλο στην τελική επιλογή, δεδομένου ότι Γαλλία και Γερμανία είναι οι δύο μεγαλύτερες Οικονομίες της Ευρωζώνης, δεν έχει ακόμη κατορθώσει να συμφωνήσει.
Το Παρίσι είχε θέσει ως προϋπόθεση για να δεχθεί τον κ. Σόιμπλε την παραίτησή του από τη θέση του υπουργού. Στην ουσία, όμως, δεν ήθελε τον Γερμανό υπουργό, θεωρώντας ότι είναι πολύ σκληρός στον τομέα της δημοσιονομικής πειθαρχίας, ενώ για τους Γάλλους η δημοσιονομική πειθαρχία πρέπει να συμβαδίζει με την ανάπτυξη, την απασχόληση και την αλληλεγγύη. Κάτι που, κατά το Παρίσι, δεν διασφαλίζεται με την παρουσία του κ. Σόιμπλε, τον οποίο γαλλικές διπλωματικές πηγές στις Βρυξέλλες αποκαλούν «γεράκι».
Εμπόδιο στην επιλογή Σόιμπλε είναι και το γεγονός ότι πρόεδρος του Μόνιμου Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης είναι ο επίσης Γερμανός Κλάους Ρέγκλινγκ, ο οποίος θα πρέπει να «θυσιαστεί» αν το Βερολίνο επιβάλει τον δικό του υποψήφιο.
Στην υποψηφιότητα Σόιμπλε, όπως είναι φυσικό, αντιδρούν, αν και με περιορισμένη διαπραγματευτική ισχύ, οι χώρες που βρίσκονται σε πρόγραμμα (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία) ή που βρίσκονται προ των πυλών διεθνούς στήριξης (Ισπανία και Κύπρος), οι υπουργοί των οποίων προφανώς και δεν έχουν τύχη να διαδεχθούν τον κ. Γιούνκερ.
Ενώπιον αυτού του διαφαινόμενου αδιεξόδου, τις τελευταίες ημέρες επανέρχεται δυναμικά το σενάριο προσωρινής ολιγόμηνης λύσης, ίσως μέσω της κοινής προεδρίας των Γάλλων και των Γερμανών, εν όψει των αλλαγών που προωθούνται σε επίπεδο Ευρωζώνης για τη μετεξέλιξή της, εκτός από νομισματική, και σε οικονομική ένωση. Ωστόσο με δεδομένες τις γαλλογερμανικές διαφωνίες, που αποτελούν τελικά την καρδιά του προβλήματος, στο τραπέζι βρίσκεται και εναλλακτικό σενάριο, που βασίζεται σε συμφωνία μεταξύ της Α. Μέρκελ και του Φρ. Ολάντ από το περασμένο καλοκαίρι, και το οποίο προβλέπει την εκ περιτροπής προεδρία του Eurogroup από Γαλλία και Γερμανία.
Πάντως, με το βλέμμα στραμμένο στις γερμανικές εκλογές του φθινοπώρου, Παρίσι και Βερολίνο εξακολουθούν να διασταυρώνουν τα ξίφη τους για το ποιος εκ των κ. Μοσκοβισί και Σόιμπλε θα διαδεχθεί πρώτος τον κ. Γιούνκερ από τις αρχές του 2013 και για μια περίοδο 8-9 μηνών. Σε κάθε περίπτωση, θα καταβληθεί προσπάθεια ώστε οι πρώτες αποφάσεις να ληφθούν αυτήν την εβδομάδα στη Σύνοδο Κορυφής.
Μία από τις ιδέες είναι να θεσπιστεί θέση προέδρου του Eurogroup πλήρους απασχόλησης, δηλαδή χωρίς άλλες υποχρεώσεις, ο οποίος να λογοδοτεί έμμεσα ή άμεσα στους Ευρωπαίους πολίτες. Εξετάζεται έτσι το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός «Κυρίου Ευρώ» με ενισχυμένες εξουσίες και μεγαλύτερο αντίκτυπο διεθνώς, ο οποίος θα είναι ισότιμος συνομιλητής του πρόεδρου της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι και της επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ. Το μόνο βέβαιο είναι ότι κανείς από τους 17 υπουργούς Οικονομικών του ευρώ δεν φαίνεται να μπορεί να επιβληθεί. Στην επιλογή ενός «σκληρού» υποψηφίου από τον κοινοτικό Βορρά, όπως από την Ολλανδία, τη Φινλανδία και την Αυστρία, αντιδρά το μέτωπο του Νότου (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία). Ειδικά για την κυρία Μαρία Φέκτερ από την Αυστρία πηγές της Ευρωζώνης της καταλογίζουν ότι έχει το «χάρισμα διπλωματικών ελιγμών» και το τακτ... ενός ελέφαντα.
Η εμμονή της Μ. Φέκτερ ο διάδοχος του Ζ.-Κλ. Γιούνκερ να είναι αρχηγός κράτους που θα παρίσταται τόσο στις συναντήσεις των υπουργών Οικονομικών όσο και των Ευρωπαίων ηγετών, παραπέμπει στον καγκελάριο της Αυστρίας, Βέρνερ Φάιμαν. Ο Αυστριακός ηγέτης έχει το πλεονέκτημα, για τους ισχυρούς του ευρώ, ότι είναι γερμανικής κουλτούρας, ότι προέρχεται από χώρα με την υψηλή πιστοληπτική ικανότητα των ΑΑΑ, ενώ είναι και Σοσιαλδημοκράτης, κάτι που μπορεί να ικανοποιήσει τη Γαλλία.
ethnos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου