Φελνίκος
Όταν πριν από περίπου 130 ημέρες τα τρία κόμματα (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) συμφωνούσαν να συνεργαστούν σε κυβερνητικό επίπεδο, η βάση της συνεργασίας τους ήταν μία και μόνη: να ... ψηφιστούν και να προωθηθούν τα μέτρα που είχαν συμφωνηθεί με την τρόικα τον Μάρτιο και δεν είχαν προχωρήσει επειδή μεσολάβησαν δύο εκλογικές αναμετρήσεις.
Όταν λοιπόν στην ψηφοφορία, γι’ αυτά τα μέτρα, η κυβέρνηση μένει με 153, από 179, βουλευτές, τότε υπάρχει πρόβλημα. Και μάλιστα μεγάλο.
Και τούτο, επειδή ανά πάσα στιγμή θα είναι όμηρος πιέσεων, εκβιασμών και των εσωκομματικών εξελίξεων κυρίως του ΠΑΣΟΚ. Οι 153 ουσιαστικά είναι 152, αφού ο Ανδρέας Λοβέρδος ψήφισε μεν τα μέτρα, αλλά όπως έχει καταστήσει σαφές και δημοσίως, εφεξής θα χαράξει ανεξάρτητη πορεία από αυτήν του Βενιζέλου. Άρα δεν μπορεί να αθροίζεται στους 27 βουλευτές που εισφέρει το ΠΑΣΟΚ για να υπάρχει η δεδηλωμένη.
Επίσης διαφορετική πορεία, από αυτή του Βενιζέλου, έχει προαναγγείλει, κι αυτός με δημόσιες δηλώσεις του ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Μπορεί ο πρώην υπουργός Δημοσίας Τάξεως να συνεχίσει να στηρίζει την κυβέρνηση του Αντ. Σαμαρά, αλλά σε προσωπική βάση και όχι υπακούοντας και συντασσόμενος πίσω από τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Αυτομάτως η συνεισφορά του Βενιζέλου στην δεδηλωμένη του Σαμαρά περιορίζεται στους 25 βουλευτές που προστιθέμενοι στους 126 της Ν.Δ. μας κάνουν 151. Όμως είναι γνωστό σε όλους ότι από αυτούς τους 25 του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν αρκετοί που κατόπιν πολλών πιέσεων και παρακλήσεων έδωσαν χθες θετική ψήφο στην κυβέρνηση. Άρα είναι αμφίβολο εάν στο μέλλον θα συνεχίσουν να υπακούουν στις εντολές του επικεφαλής της Ιπποκράτους, όταν μάλιστα το ΠΑΣΟΚ εισέρχεται σε περίοδο έντονων αναταράξεων που δεν αποκλείεται να οδηγήσουν ακόμη και σε αλλαγή ηγεσίας. Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση εφεξής είναι όμηρος της εριτίμου κυρίας Τζάκρη, η οποία ψήφισε «ναι», αφού προηγουμένως καθύβρισε και εξευτέλισε την κυβέρνηση ή κάποιων άλλων όπως ο Κεγκέρογλου και ο Δριβελέγκας!!!
Τούτων δοθέντων, η συμβολή του Βενιζέλου στην κυβερνητική πλειοψηφία είναι, εκ των πραγμάτων, περιορισμένη. Με τα αποτελέσματα των εκλογών του Ιουνίου Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ συγκέντρωναν 162 βουλευτές. Μπορούσαν και χωρίς τη ΔΗΜΑΡ να έχουν μία ισχυρή κυβερνητική πλειοψηφία. Τώρα, και με δεδομένα τα προαναφερόμενα προβλήματα του ΠΑΣΟΚ, είναι αμφίβολο εάν το άθροισμα των δυνάμεων των δύο κομμάτων εξασφαλίζει τη δεδηλωμένη.
Την δυσχερή θέση στην οποίαν έχει περιέλθει ο Βενιζέλος είναι φυσικό να την αντιλαμβάνεται ο Σαμαράς, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι αμφισβητούντες το ιμπέριουμ του Βενιζέλου, τα άλλα κόμματα, ακόμη και η λεγόμενη διαπλοκή συμφερόντων. Και αφού είναι φυσικό, είναι επόμενο ο ρόλος του Βενιζέλου -στους σχεδιασμούς που γίνονται και στις εξελίξεις που κυοφορούνται- να είναι υποβαθμισμένος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις κυβερνητικές ισορροπίες, τις πολιτικές διεργασίες και τον εσωκομματικό πόλεμο στο ΠΑΣΟΚ.
Επίσης από χθες η τρικομματική κυβέρνηση είναι δικομματική. Η ΔΗΜΑΡ όσες προσπάθειες και να γίνουν, όσες κυβιστήσεις και να υπάρξουν, η ουσία είναι μία και απλή. Το γυαλί ράγισε. Και δεν μπορεί, ακόμη και να περισσέψει, εκατέρωθεν, η πολιτική υποκρισία, να ξανακολλήσει. Όταν στην πιο κρίσιμη ψηφοφορία ο ένας εταίρος αυτομολεί, πόση εμπιστοσύνη να έχει κάποιος ότι αυτό δεν θα συμβεί και στο μέλλον;
Εάν μετά τη χθεσινή ψηφοφορία η ΔΗΜΑΡ συνεχίσει να συμμετέχει στην κυβέρνηση, ακόμη κι αν υπερψηφίσει τον προϋπολογισμό, είναι λογικό να αναπτυχθεί δυσαρέσκεια μεταξύ των 153 βουλευτών που υπερψήφισαν τα μέτρα. Δεν μπορεί αυτοί να συγκεντρώνουν την οργή και τη χλεύη αρκετών οπαδών και ψηφοφόρων τους και οι 16 του κόμματος του Φώτη Κουβέλη να περνάνε το ποτάμι χωρίς να βραχούν.
Ακόμη και για λόγους πολιτικής, αλλά και προσωπικής αξιοπρέπειας δεν επιτρέπεται στους βουλευτές ή στους υπουργούς της ΔΗΜΑΡ να θέλουν να είναι κυβερνητικοί εταίροι. Ο Κουβέλης έκανε την επιλογή του. Δεν μπορεί να τα έχει όλα δικά του. Δεν μπορεί να θέλει να συμμετέχει σε μία κυβέρνηση, την οποία δεν μπορεί να υπηρετήσει και να υπερασπιστεί. Και μάλιστα στο πιο κρίσιμο θέμα, αυτό για το οποίο σχηματίστηκε. Την ψήφιση των μέτρων για να παραμείνει η χώρα σε ευρωπαϊκή τροχιά και στο ευρώ.
Επιπροσθέτως δεν μπορούν Σαμαράς και Βενιζέλος να διαγράφουν δικούς τους βουλευτές που δεν ψήφισαν τα μέτρα και οι 16 της ΔΗΜΑΡ να είναι οι πρίγκιπες του κυβερνητικού σχήματος. Το λογικό είναι όπως διέγραψαν τους βουλευτές τους από τις κοινοβουλευτικές τους ομάδες να διαγράψουν και τη ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση. Δεν μπορούν να υπάρχουν δύο μέτρα και σταθμά. Σε διαφορετική περίπτωση, στο προβλεπτό κιόλας μέλλον, Σαμαράς και Βενιζέλος θα αντιμετωπίσουν περισσότερα και μεγαλύτερα προβλήματα συνοχής στα κόμματά τους.
Η διακεκαυμένη ζώνη των 153 βουλευτών, στην οποία εισήλθε από χθες η κυβέρνηση, με την ταυτόχρονη αποσταθεροποίηση των δύο κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) ως ουσιαστικών εταίρων στο κυβερνητικό σχήμα, είναι λογικό να μεταφέρει και την αναστάτωση στη Νέα Δημοκρατία. Από χθες ο σκεπτικισμός για το μέλλον (ποιοτικό και χρονικό) της κυβερνήσεως θα είναι ένα πρόσθετο εμπόδιο στον Αντ. Σαμαρά να διοικήσει με σιδερένια πυγμή το κόμμα του. Τα περιθώρια διαγραφής τυχόν ανυπάκουων βουλευτών του δεν θα είναι ίδια όπως στις περιπτώσεις Νικολόπουλου, Σταυραγάνη και Κασαπίδη. Ο κίνδυνος απώλειας της δεδηλωμένης πιθανώς θα κάνει και τον ίδιο περισσότερο φειδωλό στο μαστίγιο και ενδεχομένως θα ανοίξει την όρεξη ορισμένων για διεκδίκηση (κυβερνητικού) καρότου σε περίπτωση ανασχηματισμού.
Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα θα προκύψει εάν οι εταίροι-δανειστές μας δεν παράσχουν στην κυβέρνηση αυτά που αναμένει και μάλιστα σε γρήγορο χρόνο. Εάν,ιδίως, η τευτονική συμμαχία εκλάβει τη χθεσινή ψηφοφορία ως δείγμα κυοφορούμενης κυβερνητικής αστάθειας και εμμείνει στις προθέσεις της για τμηματική καταβολή της δόσης, θέσπιση ρήτρας αναιρεσιμότητας για τη συνέχιση της δανειακής συμφωνίας και επιβολή περαιτέρω μέτρων θεσμικής εποπτείας, τότε η κυβέρνηση, όπως βεβαίως και η κοινωνία, θα βρεθούν σύντομα σε συνθήκες ασφυξίας. Και τότε όλα είναι ανοιχτά. Από κομματικές διασπάσεις, πτώση της κυβερνήσεως, εκλογές και κοινωνικό εμφύλιο.
Πλέον τα χαρτιά για το πώς θα εξελιχθεί η παρτίδα της λύσης του «ελληνικού προβλήματος» βρίσκονται στα χέρια των εταίρων-δανειστών μας. Η κυβέρνηση το δικό της χαρτί το έπαιξε, όπως της υπεδείχθη από την τρόικα. Απομένει να δούμε αν θα συμφωνήσουν ή θα κάνουν ρελάνς ζητώντας κι άλλα. Που όμως δεν έχουμε να δώσουμε. Στην περίπτωση αυτή, το μόνο που μας απομένει θα είναι να βρούμε τρόπο να χαλάσουμε την παρτίδα…
matrix24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου