Σύμφωνα με διεθνή μέσα ενημέρωσης έφεση κατέθεσαν η Elliott Capital Management και η Aurelius Capital Management,δύο hedge funds τα οποία αρνήθηκαν να συμμετέχουν στις προηγούμενες αναδιοργανώσεις. Εχουν στα χέρια τους χρεοκοπημένα ομόλογα με ονομαστική αξία 1,4 δισ. δολ.
Το εφετείο έκρινε ότι δικαιούνται ίσης μεταχείρισης οι κάτοχοι των νέων ομολόγων που εκδόθηκαν το 2005 και 2010 και εκείνοι που αρνήθηκαν να ανταλλάξουν τους τίτλους τους, με καινούργιους και διεκδικούν δικαστικά πληρωμή της ονομαστικής αξίας στο ακέραιο.
Αν το Μπουένος Αϊρες υποχρεωθεί να πληρώσει και αυτούς τότε είναι ξεκάθαρο ότι κινδυνεύει να μην επαρκέσουν τα χρήματα για να πληρώσει τους κατόχους των νέων ομολόγων και να καταλήξει σε τεχνητή χρεοκοπία.
Πάντως η Αργεντινή έχει δεσμευθεί ότι σε καμία περίπτωση ποτέ δεν θα διαπραγματευθεί με όσους δεν συμμετείχαν στην αναδιοργάνωση, αποκαλώντας τους τοκογλυφικά funds.
Η χρεοκοπία, η αναγέννηση και ο δρόμος προς νέο default
Η εικόνα της Αργεντινής πριν από δέκα χρόνια ήταν τελείως διαφορετική από σήμερα. Η χώρα βίωνε τη χειρότερη κρίση στην ιστορία της. Χιλιάδες άνθρωποι κατέβαιναν στους δρόμους του Μπουένος Άιρες διαμαρτυρόμενοι για την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας.
Η λαϊκή δυσαρέσκεια κορυφώθηκε το Δεκέμβριο του 2001, όταν το Μπουένος Άιρες εξερράγη: δεκάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στις συγκρούσεις με την αστυνομία, η χώρα κηρύχθηκε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και ο Ντε Λα Ρούα εγκατέλειπε το Προεδρικό Μέγαρο με ελικόπτερο.
Η χώρα είχε χρεοκοπήσει. Το χρέος είχε εκτιναχθεί στα 170 δισ. δολάρια, η ανεργία σε εφιαλτικά ύψη, ενώ παιδιά πέθαιναν από την πείνα στην άλλοτε πλούσια Αργεντινή.
Ο αρχιτέκτονας της ανάκαμψης της Αργεντινής και μετέπειτα υπουργός Οικονομικών Ρομπέρτο Λαβάνια, ακόμη δεν μπορεί να πιστέψει πόσο χαμηλά είχε πέσει η χώρα του και όπως είπε πρόσφατα στη Deutche Welle: «Ήταν μια πολύ κακή κατάσταση.
Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ήταν η χειρότερη κρίση από το 1890. Η κοινωνική κατάσταση των ανθρώπων ήταν φρικτή. Το 52 % των ανθρώπων, περισσότεροι από τους μισούς, ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας».
Μαζί με τον μετέπειτα πρόεδρο Νέστορ Κίρχνερ δρομολογεί την ανάκαμψη της χώρας. Ο πρόεδρος κηρύττει στάση πληρωμών και αποπληρώνει το δάνειο προς το ΔΝΤ για να έχει μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων. Παράλληλα προχωρά σε γενναία διαγραφή του εξωτερικού χρέους ενώ κρατά υποτιμημένο το πέσο. Η Αργεντινή αρχίζει να συνέρχεται και να γίνεται και πάλι ανταγωνιστική.
Δέκα χρόνια μετά, στο Μπουένος Άιρες αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις της χώρας τίποτε δεν θυμίζει τις δύσκολες εκείνες μέρες της χρεοκοπίας. Οι πολίτες έχουν περισσότερα στη τσέπη τους και ως εκ τούτου ξοδεύουν και περισσότερα. Η Αργεντινή δεν φαίνεται μάλιστα να επηρεάζεται σήμερα ούτε από την παρούσα κρίση.
Ωστόσο μετά την συγκεκριμένη απόφαση του δικαστηρίου η χώρα είναι μπροστά σε νέα χρεοκοπία...
dete.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου