Όλα σήμερα τελειώνουν. Τόσο καιρό αναλύαμε την αυλαία, μιλούσαμε για το τι θα προηγηθεί του πεσίματός της, θεωρητικολογούσαμε για το τι θα ακολουθήσει στην πρώτη πράξη της αποκαλούμενης “νέας μεταπολίτευσης”.Και τώρα η αυλαία πέφτει με...
ορμή επάνω στα κεφάλια μας. Η νέα μεταπολίτευση συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας, με όλες τις ωδίνες του θανάτου του παλιού και του τοκετού του νέου
Μετά την σημερινή ψήφιση των μέτρων, όλα όσα για τα αναλύαμε και συζητούσαμε τόσον καιρό - μεταπολιτεύσεις, διαπλοκές, διορισμοί, ιδεολογίες, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Αριστερά- θα αποτελούν παρελθόν – αντικείμενο της (πολιτικής) ιστορίας και όχι της πολιτικής ανάλυσης καθ’ εαυτής. Καμβάς πάνω στον οποίον μπορούν να ζωγραφιστούν τα καλύτερα ή τα χειρότερα, αλλά πάντως καμβάς κενός ακόμα.
Αν τα μέτρα ψηφιστούν και περάσουν, από την επόμενη κιόλας μέρα κάθε δικαιολογία, κάθε κενό πολιτικό σχήμα, κάθε «δεν ήξερα» και κάθε «πάμε όπως άλλοτε», θα συναντά τοίχο. Πολιτικά, θα είναι σαν να βγαίνει η Ελλάδα από πολεμική σύρραξη – σε χρόνο ασύλληπτα συμπυκνωμένο, θα πρέπει να χτιστούν όλα από την αρχή. Η κατάσταση δεν θα καλεί πλέον σε μια απλή οικονομική διαχείριση, αλλά σε πλήρη ανασχεδιασμό εκ του μηδενός, σε μια νέα ανακάλυψη της πολιτικής σε ένα νέο επαναπροσδιορισμό της.
Κάποιοι θα προσπαθήσουν φυσικά να αναβιώσουν το παλιό, να διατηρήσουν προνόμια και ισορροπίες, να αλλάξουν απλώς τα ρούχα του Μανωλιού. Θα εισπράξουν φυσικά την χυλόπιτα της Ιστορίας.
Κάποιοι άλλοι, θα προσπαθήσουν να αυτοπροβληθούν ως το καινούργιο, αλλά θα αποδειχθούν ανεπαρκείς ακόμα και για την επαγγελία.
Και κάποιοι άλλοι θα καταφέρουν να αρθρώσουν συγκεκριμένη πρόταση για μιαν άλλη Ελλάδα – σε αυτούς θα δοθεί εν τέλει η δυνατότητα διαχείρισης, και αυτοί θα δοκιμαστούν. Και θα είναι συνάρτηση καθαρής συνείδησης το με ποιό πρόταγμα θα συνταχθεί τότε ο καθένας μας , χωρίς συναισθηματισμούς και με καθαρή κρίση.
Αν τα μέτρα δεν ψηφιστούν και το «πακέτο» απορριφθεί, το μονοπάτι είναι ένα και συγκεκριμένο: το απόλυτο χάος μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, είτε ως απότοκο είτε ως αιτία ασυνάρτητων πολιτικών εξελίξεων. Δεν προσπαθούμε να εκφοβίσουμε –η καρδιά μας το ξέρει-, αλλά να εκφράσουμε με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια τους δικούς μας φόβους, τους οποίους θεωρούμε απόλυτα ρεαλιστικούς. Η απόγνωση, η απελπισία του πολίτη ίσως του δημιουργεί την αίσθηση ότι οποιαδήποτε εναλλακτική στην παρούσα φρίκη που βιώνει θα είναι καλύτερη – ακόμα και η άτακτη χρεωκοπία, το κόψιμο της διασωλήνωσης στην ευρωπαϊκή εντατική μας. Όμως, ας μην εύχεται να πατηθεί η σκανδάλη – γιατί το πιστόλι είναι στους κροτάφους του. Αν η ψήφιση των μέτρων διανοίγει άπειρη ποικιλία ενδεχομένων για την επόμενη μέρα, από τα ενθουσιωδώς καλύτερα μέχρι τα εφιαλτικά χειρότερα, η καταψήφισή τους διανοίγει μόνο το ενδεχόμενο της Πτώσης, την Οδό της Απωλείας.
Θυμίζουμε ξανά ότι άλλοι άφησαν πίσω τους τον τσουχτερό λογαριασμό. Και αυτός που προθυμοποιήθηκε να τον σηκώσει, ο Αντώνης Σαμαράς, μέχρι στιγμής σ’ αυτούς τους τέσσερις μήνες έχει κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό, σιδεροδέσμιος στην αντίστροφη μέτρηση ή της υπερψήφισης του πακέτου, ή της ανεξέλεγκτης χρεωκοπίας. Η δυναμική επανεγκατάσταση της Ελλάδας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι μια «προίκα» για την επόμενη μέρα μεγαλύτερη απ’ ότι αντιλαμβανόμαστε, αν δούμε τους σωστούς (και πρωτοφανείς) χειρισμούς που οφείλουμε να αναμένουμε – φτάνει να επιτρέψουμε να υπάρξει επόμενη μέρα. Και όποιος πιστεύει ότι θα βρει την λύση ανεξάρτητα και ερήμην της Ευρώπης ή της διεθνούς κοινότητας, μάλλον νοιάζεται λιγότερο για την μοίρα του ελληνικού λαού απ’ όσο ισχυρίζεται.
Γιατί για εμάς το να κρατηθεί στιβαρά το πηδάλιο δεν είναι ανθυπολεπτομέρεια, αλλά βασική προϋπόθεση και πολύ ψηλά στην ιεράρχηση προτεραιοτήτων. Και αυτό σήμερα το εγγυάται μόνον ο Αντώνης Σαμαράς.
Σε αυτήν την μάχη λοιπόν του Σαμαρά στα «μαρμαρένια αλώνια», τον στηρίζουμε πλήρως, φέρνοντας μαζί μας και όλη μας την αποστροφή προς το κοινωνικά άδικο Μνημόνιο. Ειδικά τώρα που ο… Χάρος έχει φορέσει «πατριωτικά» και «επαναστατικά» κουρέλια. Η στήριξή μας δεν είναι καθόλου αυτονόητη ή δεδομένη, όπως αποδεικνύουμε στο Antinews καθημερινά με τα άρθρα μας – το αντίθετο μάλιστα.
Τώρα όμως, και πέρα από τις υλακές που καλούν σε νταηλίκι δήθεν ζείδωρο ή την ακρισία που απλώς ξορκίζει ό,τι δικαίως δεν της αρέσει χωρίς όμως προσφορά εναλλακτικής, υπάρχει μία και μόνο μία επιλογή για όσους έχουν ως προτεραιότητα το συμφέρον του τόπου.
Και μην έχει κανείς ουδεμία αμφιβολία ότι μετά την υπερψήφιση του πακέτου «έχουμε να συζητήσουμε δυο λογάκια», όλοι με όλους…
Antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου