Ένα αναπάντητο (και εφιαλτικό) ερώτημα...

Αναπάντητο εξακολουθεί να παραμένει το ερώτημα, ακόμα και τώρα, στο παρά 5’ της κρίσιμης αυριανής συνεδρίασης του Eurogroup. Τι θα γίνει στην περίπτωση που δεν υπάρξει και πάλι συμφωνία για την εκταμίευση της επόμενης δόσης;

Η Ελλάδα (και η ... κυβέρνηση της) βρίσκεται πλέον σε οριακό επίπεδο. Η αποστολή της στις Βρυξέλλες θεωρεί ότι έκανε ό,τι έπρεπε, ψηφίζοντας τα σκληρά μέτρα. Η Γερμανία πάλι θεωρεί ότι δεν υπάρχουν εχέγγυα εφαρμογής τους, οπότε μην παραξενευτείτε αν αύριο μάθετε ότι το Βερολίνο επιμείνει στη θεσμοθέτηση του μηχανισμού αυτόματης προσαρμογής του προγράμματος.

Τι σημαίνει αυτό με τη σειρά του; Νέα μέτρα, κάθε φορά που η ελληνική προσπάθεια θα αποκλίνει. Η Αθήνα, αρχικά, αντέδρασε σε αυτή την προοπτική. Και προσωρινά, της "πέρασε". Η δοκιμασία, ωστόσο, δεν σταματά εδώ. Και δεν θα μπορούσε άλλωστε. Γιατί, τις τελευταίες ώρες, μαζί με τις γερμανικές απαιτήσεις συγκλίνουν κι αυτές άλλων, πολύ μικρότερων, χωρών, όπως, για παράδειγμα, της Μάλτας. Οι οποίες, σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ακόμα πιο σκληρές αφού υπάρχει κυρίαρχο το αίσθημα της αδικίας: «Γιατί να βοηθούμε εμείς τους Έλληνες, ενώ είμαστε, ακόμα, φτωχότεροι τους;».

Το παραπάνω ερώτημα επαναλήφθηκε πολλάκις στα τελευταία ευρωπαϊκά συμβούλια και αποδείχθηκε ότι το «καθησυχαστικό» ταξίδι του κ. Αντώνη Σαμαρά στην Βαλέτα δεν ήταν αρκετό. Άλλωστε, δεν είναι μόνο οι Μαλτέζοι που αμφισβητούν την σκοπιμότητα της παροχής περαιτέρω βοήθειας προς την Ελλάδα. Την αρχή είχαν κάνει οι Σλοβάκοι, που μάλιστα (αυτό)εξαιρέθηκαν από το ελληνικό project, ενώ η συνέχεια θα είναι εξαιρετικά «πυκνή».

Λέγεται ότι εκτός από την Μάλτα, τις ίδιες διαθέσεις απέναντι στη χώρα μας, έχει η Εσθονία και άλλα δύο - τρία, ακόμα, κράτη. Οπότε, στο εξής δεν θα χρειάζεται, καν, να αντιδρά η Γερμανία. Θα είναι οι «μικροί» που θα σηκώνουν ανάστημα κάθε φορά που θα τίθεται ζήτημα βοήθειας προς την Ελλάδα. Και εννοείται ότι δεν τίθεται καν προς συζήτηση το ενδεχόμενο και τρίτου πακέτου βοήθειας προς «τα μέρη μας». Αυτή την προοπτική την ξεκόβουν όλοι, με μιας. Είτε είναι αρχηγοί κρατών, είτε είναι υπουργοί Οικονομικών, είτε είναι κεντρικοί τραπεζίτες. Δηλαδή, με μια λέξη επικρατεί απόλυτη “σύμπνοια” εναντίον μας. Κι αυτό είναι που φοβίζει ακόμα περισσότερο τον κ. Σαμαρά...

voria.gr