gavdosfm.gr
Fast track με… μπουλντόζες εφάρμοσε σε ιστορική περιοχή της Αθήνας o κατασκευαστής Ιωάννης Καρούζος, γκρεμίζοντας σχεδόν ένα οικοδομικό τετράγωνο, το οποίο ο αείμνηστος Αντώνης Τρίτσηςείχε χαρακτηρίσει «χώρο πρασίνου και σχολείων»…
Πρόκειται για ...
τέσσερα κτίρια στον σταθμό Λαρίσης, δίπλα στο Φρουραρχείο Αθηνών, για τα οποία ο κατασκευαστής Καρούζος πρώτα πήρε την άδεια κατεδάφισης και, στη συνέχεια, έπειτα από δύο ολόκληρους μήνες, ο τότε υπουργός Πολιτισμού Γιώργος Βουλγαράκης με απόφασή του χαρακτήρισε «μη διατηρητέα».
Θυμίζουμε ότι η πρώτη αντίδραση του Γ. Βουλγαράκη μέσω του twitter ήταν επί λέξει: «Δεν γνωρίζω ούτε κατ όψη, απολύτως ΚΑΝΕΝΑ απ τα αναφερόμενα πρόσωπα στο ρεπορτάζ της Real News».
Χρονικά, στις 23 Ιανουαρίου 2006 κατατίθεται αίτηση από την Karouzos Construction A.E. για κατεδάφιση τριών από τα τέσσερα κτίρια, στις 31 Μαΐου 2006 εκδίδεται η υπ’ αριθμ. 896/2006 άδεια κατεδάφισης, αλλά μόνο στις 4 Αυγούστου 2006 εκδίδεται η απόφαση Βουλγαράκη (ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/68305/1900/4.8.2006)…
Ετσι, λίγες ημέρες μετά την απόφαση του τότε υπουργού Πολιτισμού, σε μια Αθήνα που είχε αδειάσει για τις διακοπές, η εταιρεία του Καρούζου άρχισε τις εργασίες κατεδάφισης, «πιάνοντας στον ύπνο» τους κατοίκους της περιοχής.
Οι εργασίες οδήγησαν και στην παράνομη κατεδάφιση του Δ’ κτιρίου, για την οποία ποτέ δεν ζητήθηκε άδεια κατεδάφισης, αφού όλα τα στοιχεία καταδεικνύουν ότι επρόκειτο για «ιστορικό κτίριο-μνημείο που δεν τολμούσαν να το αγγίξουν, κι όμως… το γκρέμισαν».
Μάλιστα, για τον μη χαρακτηρισμό των κτιρίων ως μνημείων, ο Γ. Βουλγαράκης έλαβε -εκτός των άλλων- υπόψη του και τη γνωμοδότηση της Γραμματείας Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων. Μόνο που την απόφαση αυτού του συμβουλίου ο πρόεδρός του, Χρήστος Ζαχόπουλος, ουδέποτε υπέγραψε, με αποτέλεσμα ακόμη και σήμερα η αρμόδια επιτροπή να μην μπορεί να δώσει αντίγραφό της, καθώς «δεν αποτελεί διοικητικό έγγραφο, αφού δεν έχει υπογραφεί από τον πρόεδρο…».
Ετσι, η όλη υπόθεση είναι γεμάτη από «παράδοξα», παρατυπίες αλλά και παρανομίες, καθώς στα επίσημα έγγραφα άλλοτε εμφανίζεται ως ιδιοκτήτης το ΙΚΑ και άλλοτε εξαφανίζεται. Την ίδια στιγμή, το αποκορύφωμα στην όλη υπόθεση αποτελεί το γεγονός ότι, ενώ η άδεια κατεδάφισης βγήκε για τρία κτίρια, κατεδαφίστηκαν τελικά τέσσερα. Παράλληλα, ο Γ. Βουλγαράκης στην απόφαση του δίνει το «πράσινο φως» για… πέντε κτίρια! Μάλιστα, η συγκεκριμένη απόφαση είχε κοινοποιηθεί τότε από την εταιρεία Karouzos και στο αρμόδιο Αστυνομικό Τμήμα, για να παρακαμφθεί το γεγονός ότι η άδεια κατεδάφισης άφορά τρία κτίρια, ενώ ακόμη και σήμερα κανείς δεν γνωρίζει στο ΥΠΕΧΩΔΕ και στην Πολεοδομία Αθηνών ποιο ήταν το «πέμπτο κτίριο του Βουλγαράκη».
Οπως κι αν έχει, στη θέση τους, με την άδεια οικοδομής (569/2008) που εξέδωσε αργότερα η εταιρεία του Καρούζου, υψώθηκε «νέο εξαώροφο κτίριο με έξι υπόγεια, με χρήση εμπορικών καταστημάτων και υπόγειους χώρους στάθμευσης».
Fast track με… μπουλντόζες εφάρμοσε σε ιστορική περιοχή της Αθήνας o κατασκευαστής Ιωάννης Καρούζος, γκρεμίζοντας σχεδόν ένα οικοδομικό τετράγωνο, το οποίο ο αείμνηστος Αντώνης Τρίτσηςείχε χαρακτηρίσει «χώρο πρασίνου και σχολείων»…
Πρόκειται για ...
τέσσερα κτίρια στον σταθμό Λαρίσης, δίπλα στο Φρουραρχείο Αθηνών, για τα οποία ο κατασκευαστής Καρούζος πρώτα πήρε την άδεια κατεδάφισης και, στη συνέχεια, έπειτα από δύο ολόκληρους μήνες, ο τότε υπουργός Πολιτισμού Γιώργος Βουλγαράκης με απόφασή του χαρακτήρισε «μη διατηρητέα».
Θυμίζουμε ότι η πρώτη αντίδραση του Γ. Βουλγαράκη μέσω του twitter ήταν επί λέξει: «Δεν γνωρίζω ούτε κατ όψη, απολύτως ΚΑΝΕΝΑ απ τα αναφερόμενα πρόσωπα στο ρεπορτάζ της Real News».
Χρονικά, στις 23 Ιανουαρίου 2006 κατατίθεται αίτηση από την Karouzos Construction A.E. για κατεδάφιση τριών από τα τέσσερα κτίρια, στις 31 Μαΐου 2006 εκδίδεται η υπ’ αριθμ. 896/2006 άδεια κατεδάφισης, αλλά μόνο στις 4 Αυγούστου 2006 εκδίδεται η απόφαση Βουλγαράκη (ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/68305/1900/4.8.2006)…
Ετσι, λίγες ημέρες μετά την απόφαση του τότε υπουργού Πολιτισμού, σε μια Αθήνα που είχε αδειάσει για τις διακοπές, η εταιρεία του Καρούζου άρχισε τις εργασίες κατεδάφισης, «πιάνοντας στον ύπνο» τους κατοίκους της περιοχής.
Οι εργασίες οδήγησαν και στην παράνομη κατεδάφιση του Δ’ κτιρίου, για την οποία ποτέ δεν ζητήθηκε άδεια κατεδάφισης, αφού όλα τα στοιχεία καταδεικνύουν ότι επρόκειτο για «ιστορικό κτίριο-μνημείο που δεν τολμούσαν να το αγγίξουν, κι όμως… το γκρέμισαν».
Μάλιστα, για τον μη χαρακτηρισμό των κτιρίων ως μνημείων, ο Γ. Βουλγαράκης έλαβε -εκτός των άλλων- υπόψη του και τη γνωμοδότηση της Γραμματείας Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων. Μόνο που την απόφαση αυτού του συμβουλίου ο πρόεδρός του, Χρήστος Ζαχόπουλος, ουδέποτε υπέγραψε, με αποτέλεσμα ακόμη και σήμερα η αρμόδια επιτροπή να μην μπορεί να δώσει αντίγραφό της, καθώς «δεν αποτελεί διοικητικό έγγραφο, αφού δεν έχει υπογραφεί από τον πρόεδρο…».
Ετσι, η όλη υπόθεση είναι γεμάτη από «παράδοξα», παρατυπίες αλλά και παρανομίες, καθώς στα επίσημα έγγραφα άλλοτε εμφανίζεται ως ιδιοκτήτης το ΙΚΑ και άλλοτε εξαφανίζεται. Την ίδια στιγμή, το αποκορύφωμα στην όλη υπόθεση αποτελεί το γεγονός ότι, ενώ η άδεια κατεδάφισης βγήκε για τρία κτίρια, κατεδαφίστηκαν τελικά τέσσερα. Παράλληλα, ο Γ. Βουλγαράκης στην απόφαση του δίνει το «πράσινο φως» για… πέντε κτίρια! Μάλιστα, η συγκεκριμένη απόφαση είχε κοινοποιηθεί τότε από την εταιρεία Karouzos και στο αρμόδιο Αστυνομικό Τμήμα, για να παρακαμφθεί το γεγονός ότι η άδεια κατεδάφισης άφορά τρία κτίρια, ενώ ακόμη και σήμερα κανείς δεν γνωρίζει στο ΥΠΕΧΩΔΕ και στην Πολεοδομία Αθηνών ποιο ήταν το «πέμπτο κτίριο του Βουλγαράκη».
Οπως κι αν έχει, στη θέση τους, με την άδεια οικοδομής (569/2008) που εξέδωσε αργότερα η εταιρεία του Καρούζου, υψώθηκε «νέο εξαώροφο κτίριο με έξι υπόγεια, με χρήση εμπορικών καταστημάτων και υπόγειους χώρους στάθμευσης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου