Αναδιάρθρωση ή κι άλλα μέτρα...

Στις Βρυξέλλες το ημερολόγιο γύρισε ένα χρόνο πίσω, στις έντονες ζυμώσεις πριν από το κούρεμα του ελληνικού χρέους που αποφασίστηκε στις δύο συνόδους Ιουλίου και Οκτωβρίου 2011. Μαζί με τις «πολιτικές αναμνήσεις» ξύπνησε και η ... άγρια κόντρα εταίρων – τραπεζών και ΔΝΤ για τις ενδεχόμενες απώλειες από μια νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.

Βερολίνο και Κομισιόν διερωτώνται «τι θα αποσταθεροποιούσε περισσότερο την παγκόσμια οικονομία ενόψει αμερικανικών εκλογών η ανυπαρξία απόφασης, ή η αδυναμία λήψης απόφασης για το γνωστό πλέον πρόβλημα της Ελλάδας».

Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ πιέζουν το ΔΝΤ και τους εταίρους να «αποφύγουν την αποσταθεροποίηση» και όχι να «λύσουν το ελληνικό πρόβλημα». Ως εκ τούτου το ερώτημα «πότε πρέπει να ληφθούν οι αποφάσεις, πριν ή μετά τις αμερικάνικες εκλογές» δεν έχει απαντηθεί. Αν μάλιστα υπάρχει η βούληση μετά τις εκλογές να ανοίξουν όλες οι «εκκρεμότητες» κανείς δε μπορεί να προκρίνει το τι θα συμβεί.

Το νέο πρόβλημα είναι προφανώς η χρηματοδοτική απόκλιση, που υπάρχει ανεξαρτήτως επιμήκυνσης και θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο να κρυφτεί από τα επίσημα κείμενα ή να καλυφθεί με συμβατικά μέσα.

Πηγές του EWG εξάλλου διέψευδαν ότι την περασμένη Πέμπτη έγινε συζήτηση για τα ελληνικά μέτρα, αλλά απλά ενημέρωση για την ύπαρξη «γενικώς μιας συμφωνίας» Τα υπόλοιπα 20 λεπτά της συζήτησης ήταν αμιγώς για τη βιωσιμότητα του χρέους.

Όπως ανέφερε στην Realnews έμπειρη κοινοτική πηγή «ξαφνικά βρεθήκαμε να μιλάμε για το πακέτο εν γένει και όχι απλώς για την εκταμίευση μιας δόσης».

Όσο μάλιστα ΕΚΤ, Κομισιόν και ΔΝΤ διαφωνούν για το ποιος θα βάλει το χέρι στην τσέπη, από τον ορίζοντα πλησιάζουν και νέα μέτρα. Νέα μέτρα ως γνωστόν δεν μπορούν να γίνουν δεκτά από την κοινωνία και τα πολιτικά περιθώρια στενεύουν. Σε πολιτικούς όρους, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές και κύκλους των Βρυξελλών, η οικειοθελής αποχώρηση της Ελλάδας από το κοινό νόμισμα, μετά από έντονες πολιτικές ανακατατάξεις, μετά τις αμερικανικές εκλογές δεν έχει φύγει από το τραπέζι. Το ερώτημα είναι αν η σχέση κόστους οφέλους για τους εταίρους, στην μια ή την άλλη εκδοχή μπορεί να συμβάλει στην επίτευξη λύσης εντός ευρώ – άρα και με πολιτική σταθερότητα στο εσωτερικό.

Από την άλλη η επιμήκυνση έχει γίνει στην Ελλάδα πολιτική σημαία του μεταρρυθμιστικού μπλοκ τη στιγμή που για τους εταίρους δεν αποτελεί ενδεδειγμένη λύση καθώς μπορεί να δράσει ως άλλοθι για εφαρμογή «δύσκολων αλλαγών» που θίγουν συντεχνιακά κεκτημένα.

Με τις ως τώρα όμως καθυστερήσεις, κυρίως στις αποκρατικοποιήσεις το 2020 η χώρα δεν θα παρουσιάζει μακροοικονομικά μεγέθη ικανά να την καταστήσουν φερέγγυα στις αγορές. Τα αίτια είναι τα ίδια ανεξαρτήτως επιμήκυνσης και είναι κυρίως δύο:

• η απόκλιση από τους στόχους που σχετίζονται άμεσα με την αποπληρωμή χρέους (πρωτογενές πλεόνασμα, έσοδα από αποκρατικοποιήσεις)

• και η κάλυψη του χρονοδιαγράμματος πληρωμών χρεολυσίων και κεφαλαίου στο νέο διάστημα που θα προκύψει μετά την «επιμήκυνση».

Την ίδια στιγμή το διεθνές περιβάλλον αλλάζει εκ νέου με τις χώρες υψηλής πιστοληπτικής αξιολόγησης – αυτές που βάζουν τα λεφτά – να προσπαθούν να ξηλώσουν το μηχανισμό απευθείας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Σόιμπλε, Ουρπιλάινεν και ΝτεΓιάχερ σε γραπτή κοινή ανακοίνωση διευκρινίζουν πως το Συμβούλιο πρέπει να αποφανθεί πως η ευθεία οδός ESM – τραπεζών θα είναι προσπελάσιμη μόνο για το νέο χρέος... Για τους άλλους υπάρχει και το μνημόνιο. Η κίνηση μπορεί να είναι ένα πολιτικό σκαλοπάτι για να ελέγξουν οι τρεις χώρες ΑΑΑ το τι δίνει και με τι όρους ο ESM, παραπέμπει όμως στις κοινοτικές καλένδες τη διαγραφή των άλλων 50 δισ., αυτών για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών από το δημόσιο χρέος.

Προς το παρόν πάντως η επόμενη πράξη του έργου θα παιχθεί στην Αθήνα καθώς οι ελεγκτές θα προσπαθήσουν να βάλουν στο χαρτί τη συμφωνία των πολιτικών αρχηγών.

Ούτως ή άλλως η 8η Οκτωβρίου έχει χαθεί για τη δόση. Ο αγώνας δρόμου που αρχίζει αφορά πλέον ολόκληρο το πακέτο. Αν μη τι άλλο και η Κομισιόν συντάσσεται με την πλευρά που θέλει λύση τώρα. Για την καγκελαρία, υπάρχει ερωτηματικό.

real.gr