Η επιμήκυνση στη λήψη των μέτρων είναι ένα μεγάλο αγκάθι στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα. Η κυβέρνηση θέλει να μοιραστεί το κόστος σε τέσσερα χρόνια. Η τρόικα θέλει σε δύο. Και μάλιστα τα... 13,5 δισ. (που μέχρι πρότινος ήταν 11,5) δεν τα μοιράζει ισομερώς -τα μισά το 2013 και τα υπόλοιπα μισά το 2014- αλλά τα 2/3 (τα 9 δισ.) την πρώτη χρονιά και το 1/3 (4,5 δισ.) τη δεύτερη.
Γκρίνια υπάρχει και για το πως θα καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό που θα παρουσιαστεί σε περίπτωση επιμήκυνσης. Επίσης διαφωνία υπάρχει και για τον (άδικο) επιμερισμό του κόστους στους πολίτες. Το ίδιο γίνεται με τους νέους φόρους που έρχονται. Γενικά με την μοιρασιά υπάρχει πρόβλημα. Και καλά να μοιράζουν τον πλούτο άδικα. Να μοιράζουν όμως και τη φτώχεια; Απάντηση δεν βρίσκω. Και επειδή δεν θέλω υιοθετήσω την άποψη ότι είναι ανίκανοι και να καταφύγω στο γνωστό: «δεν μπορούν να μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρο», λέω να σας πω τον τρόπο με τον οποίον ένας φτωχός χωρικός, ένας μουζίκος, μοίρασε, σύμφωνα με τον Τολστόι, τις χήνες.
Ενός μουζίκου του τέλειωσε το στάρι. Αποφάσισε να πάει να ζητήσει λίγο από τον τσιφλικά του χωριού. Για να μην πάει όμως με άδεια χέρια, έψησε μια χήνα και την πήγε. Ο αφέντης ευχαρίστησε τον χωρικό για το πεσκέσι, αλλά του είπε δεν ξέρει πως να μοιράσει τη χήνα στην οικογένεια του (αυτός, η γυναίκα του, δύο αγόρια και δύο κόρες) χωρίς να αδικήσει κανέναν. «Θα σας την μοιράσω εγώ» λέει ο μουζίκος. Πήρε το μαχαίρι, έκοψε το κεφάλι και το δίνει στον αφέντη, επειδή αυτός, όπως είπε, είναι η κεφαλή του σπιτιού. Μετά κόβει τον πισινό και τον δίνει στην κυρά λέγοντας: «Σε σένα, που κάθεσαι στο σπίτι και καθιστή επιβλέπεις το νοικοκυριό». Μετά κόβει τα πόδια και τα δίνει στους δύο γιούς. «Σ’ εσάς αγόρια τα δύο πόδια, για να ακολουθάτε το δρόμο του πατέρα σας». Στις κόρες έδωσε τις φτερούγες, επειδή όταν παντρευτούν θα «πετάξουν» από το σπίτι. Για τον εαυτό του κράτησε τη χήνα. Ο αφέντης γέλασε με την καπατσοσύνη του φτωχού μουζίκου και του έδωσε στάρι και λίγα νομίσματα.
Ακούει ένας πλούσιος πως ο αφέντης για μία χήνα έδωσε στάρι και λεφτά στο φτωχό, ψήνει πέντε χήνες και τις πάει στον αφέντη. Αυτός τον ευχαριστεί, αλλά τον ρωτάει πως να μοιράσει εξίσου τις πέντε χήνες σε έξι άτομα. Άρχισε να σκέφτεται ο πλούσιος, σκέφτηκε, σκέφτηκε, τίποτα δεν μπορούσε να σκεφτεί. Έστειλε λοιπόν ο αφέντης να φωνάξουν τον φτωχό. Ο μουζίκος παίρνει μια χήνα τη δίνει στον αφέντη και την κυρά του και λέει: «Μαζί με τη χήνα γινόσαστε τρεις». Μετά παίρνει μια άλλη χήνα και τη δίνει στους δύο γιούς. «Τώρα είστε και σεις τρεις». Το ίδιο έκανε και με τις δύο κόρες. Τις δύο χήνες που απέμειναν τις παίρνει ο ίδιος λέγοντας: «Να και ‘γω. Με τις δύο χήνες μαζί γίναμε τρεις». Ο αφέντης γέλασε με την καρδιά του κι έδωσε στο φτωχό μουζίκο κι άλλο στάρι κι άλλα λεφτά, ενώ τον πλούσιο τον έδιωξε λέγοντας του να του φέρει έξι ψητές χήνες αν θέλει να έχει την εύνοιά του.
Η ιστορία δεν δηλώνει ότι οι φτωχοί είναι πιο έξυπνοι από τους πλούσιους ούτε ότι οι αφεντάδες είναι καλοί. Απλώς, αν δεν είσαι προετοιμασμένος για μία διαπραγμάτευση, είναι καλύτερα να μην πας. Θα χάσεις κι αυτά που έχεις και θα σου ζητήσουν κι άλλα. Η διαπραγμάτευση προϋποθέτει ικανότητα, ενώ είναι και τέχνη. Κάτι που όπως αποδεικνύεται λείπει από τις κυβερνήσεις μας…
Φελνίκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου