"Είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιοι Ελληνες, με κεφαλαίο το έψιλον παρακαλώ, οι οποίοι ενώ δηλώνουν υπευθύνως, δηλώνουν ψευδώς; " ...
Τάκης Θεοδωρόπουλος
Δεν φτάνει που η κρίση έχει γεμίσει τα κανάλια με τη φτήνια της τουρκικής αστακομακαρονάδας, την οποία μόνον ο Μίκης Θεοδωράκης είχε το θάρρος να καταγγείλει, ήρθαν και οι αποκαλύψεις περί εκτουρκισμού της ελληνικής μουσικής σκηνής. Το...
είχε προβλέψει κάποτε ο Τσιτσάνης, στο Γ' Πρόγραμμα του κρατικού ραδιοφώνου αν θυμάμαι καλά, που είχε πει εκείνο το περίφημο: «Αυτός ο ρυθμός είναι βυζαντινός, α λα τούρκα που λένε». Και τι να πεις όταν σου λένε πως οι φωνές που τόσα χρόνια άγγιζαν σαν βάλσαμο τον πόνο σου και τους καημούς σου, τους ψυχικούς σου καύσωνες και τις ελληνικότατες καψούρες σου άλλα, λέει, δήλωναν στην Εφορία, κι άλλα κατέθεταν στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς.
Αυτή η χώρα δεν έχει χάσει τη δυνατότητά της να σε καταπλήσσει, να σε κάνει να πέφτεις απ' τα σύννεφα, να σε φέρνει προ των ευθυνών σου. Διότι τόσα χρόνια που περνούσες έξω από τα πολιτιστικά κέντρα του νυχτερινού ελληνισμού και έβλεπες τους στόλους της τετρακίνησης και τις μερτσεντέ σαουδαραβικών προδιαγραφών, εσένα πού να σου περάσει απ' το μυαλό πως ήταν δυνατόν να διαπράττονται τέτοια λογιστικά αίσχη; Είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιοι Ελληνες, με κεφαλαίο το έψιλον παρακαλώ, οι οποίοι ενώ δηλώνουν υπευθύνως, δηλώνουν ψευδώς; Πού ξανακούστηκαν αυτά τα πράγματα; Μάλλον για τουρκικό δάχτυλο πρόκειται, απαίσιο δακτύλιο που παρεισφρέει στο ελικοειδές και αλλοιώνει το DNA μας. Διότι το δικό μας DNA, αν δεν μολυνθεί δεν κάνει τέτοια.
Θα μου πείτε, βέβαια, πόσα πια να προσφέρεις; Προσφέρεις πόνο, προσφέρεις θέαμα, προσφέρεις έρωτα, προσφέρεις καψούρα, ε, δεν μπορεί να πληρώνεις κι Εφορία από πάνω. Αφήστε που θυμήθηκα τον μακαρίτη τον πατέρα μου ο οποίος, επί χούντας, είχε αναγκαστεί να παραδεχτεί πως είναι εύπορος και αναζητούσε αγωνιωδώς στο διαμέρισμα τα σημάδια του πλούτου του. Επί χούντας, ναι, τότε που η χούντα είχε εκδώσει πολυσέλιδο τόμο με όλες τις δηλώσεις των υπηκόων κι ο πατέρας μου, αν και υπάλληλος τραπέζης, ανακάλυψε πως κερδίζει πολύ περισσότερα από τους δικηγόρους και πολιτικούς μηχανικούς φίλους του. Κι ας οδηγούσε εκείνος φιατάκι κι οι άλλοι μερτσεντέ. Κι έτσι πήγαινε με το κεφάλι ψηλά στο γραφείο του, όπως κι εγώ τώρα γράφω με το κεφάλι ψηλά αφού τα εισοδήματά μου προσεγγίζουν καταστάσεις πίστας.
Υπάρχουν βέβαια κι οι σκοτεινές πτυχές, τα κρυφά ανθρώπινα δράματα. Φίλος τραγουδιστής, δημοφιλής αλλά όχι από τους εμπορικότερους, με πήρε το πρωί στο τηλέφωνο για να μου πει ότι αντιμετωπίζει σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα. Ο γαμπρός του απειλεί πως θα εγκαταλείψει την κόρη του γιατί, λέει, το όνομα του πεθερού του τού τραγουδιστή δεν είναι στη λίστα. Και με ρωτούσε εναγωνίως μήπως μπορώ να ρωτήσω την εφημερίδα αν η λίστα έχει και συνέχεια, ελπίζοντας ο δόλιος πως κάπου θα αναγράφεται και το δικό του όνομα. Ημουν αναγκασμένος να του απαντήσω αρνητικά. «Δυστυχώς ή ευτυχώς, είναι αυτοί οι ολίγοι, οι ελάχιστοι που εκθέτουν τον κλάδο σου», του είπα. Κάτι σαν εκείνα τα αξέχαστα πορτρέτα που είχε φιλοτεχνήσει ο Μποστ στον «Ταχυδρόμο» με τους δέκα Ελληνες που ψήφισαν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του Παπαδόπουλου το '73.
Ανορθόδοξα, ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου