Όσο υπάρχουν άνθρωποι...

"Γιατί όταν μιλάμε για πάθη και έρωτες εννοούμε πως και ο ένας και ο άλλος είναι έτοιμοι για όλα... έτοιμοι να μοιραστούν και το χώμα και τη φυλακή" ...

Η έκφραση «έγκλημα πάθους», σε μια ατμόσφαιρα όπου κυριαρχεί η δυσοσμία του οικονομικού εγκλήματος, περνάει σαν ανάσα ανθρωπιάς. Οταν...

απ' το πρωί ώς το βράδυ ακούς για φοροφυγάδες, φοροκλέφτες και για μαύρο χρήμα, όταν όλοι και όλα προσπαθούν να σε πείσουν πως όλες οι δυνάμεις του κακού έχουν συνενωθεί στο κίνημα της απληστίας για να σε εξουδετερώσουν και ακούς πως κάποιος σκότωσε γιατί τον έπνιξε το πάθος του, το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι. Πως η ζωή σου δεν είναι φτιαγμένη μόνο από Μνημόνια και κομμένους μισθούς, πως στον τόπο, εκτός από την κουτοπονηριά των αναπηρικών συντάξεων, υπάρχει ακόμη και ο έρωτας. Ο Ερωτας με κεφαλαίο το έψιλον, έτσι όπως τον χαρτογράφησαν οι αρχαίοι τραγικοί μας, μια δύναμη σαρωτική, από αυτές που κάνουν τη ζωή άξια να τη ζήσεις, από αυτές που σε καλούν να θυσιάσεις στον βωμό τους ό,τι άλλο αγαθό, ακόμη και την ελευθερία σου. Σάμπως ο Μαστρογιάνι δεν πάει φυλακή στον «Γάμο α λα ιταλικά» αφού έχει δολοφονήσει τη σύζυγό του προκειμένου όταν βγει να ζήσει με την υπέροχη Στεφανία Σαντρέλι; - η οποία τον απατά, αλλά ποιος νοιάζεται για τέτοιες λεπτομέρειες.
Ετσι λοιπόν κι η παπαδιά, ο εραστής της και το άτυχο θύμα του πάθους τους, ο ιερέας από τη Φωκίδα και ιδιοκτήτης ταβέρνας στις ελεύθερες ώρες του. Και μπορεί να αναρωτιέσαι γιατί θεωρείται πιο αξιοπρεπές να αποκαλείς μια γυναίκα «παπαδιά», αντί με το ονοματεπώνυμό της, αυτό όμως δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι πάνω που πας να πιστέψεις πως αυτός ο τόπος, εκτός από οικονομικά χρέη παράγει ακόμη και πάθη, έρχεται η πραγματικότητα να σε διαψεύσει.
Γιατί όταν μιλάμε για πάθη και έρωτες εννοούμε πως και ο ένας και ο άλλος είναι έτοιμοι για όλα, ακόμη κι αν μετάνιωσαν που σκότωσαν τον άτυχο παπά. Είναι έτοιμοι να μοιραστούν και το χώμα και τη φυλακή, που λέει και το τραγούδι, γιατί καμιά ζωή δεν είναι πιο άξια από τον έρωτα. Κι όχι να αρχίσουν να διαπραγματεύονται σαν άθλιοι μέτοχοι off-shore. Και να λέει ο ένας και ο άλλος, δεν έφταιγα εγώ, εκείνος ήταν, ή εκείνη μου έδειξε τον δρόμο και μου έδινε λέει και viagra γιατί ήταν αχόρταγη. «Οχι δεν είχα ιδέα ότι το σπίτι αγοράστηκε με μαύρα χρήματα. Εγώ ήμουν απλώς η σύζυγος». Και να εμφανίζεται και ο ταξίαρχος της Αστυνομίας για να βάζει τα πράγματα στη θέση τους: «Δεν υπήρχε καλή επικοινωνία πλέον με τον ιερέα και είχε αναπτύξει κάποια διαπροσωπική σχέση που εξελίχθηκε σε ερωτική». Και η κατηγορουμένη «υποπίπτει σε αντιφάσεις», γιατί απομακρύνθηκε σε μεγαλύτερη απόσταση από την κανονική για να κάνει τη φυσική της ανάγκη. Ασε πια τους αγανακτισμένους τζιχαντιστές της ηθικής που ούρλιαζαν έξω από το ανακριτικό γραφείο μπροστά στο αίσχος.
Λέμε ότι έχει αλλοιωθεί ο χαρακτήρας μας με όλα αυτά που μας συμβαίνουν. Οντως, όταν τα εγκλήματα ερωτικού πάθους αρχίσουν να μιμούνται τα οικονομικά εγκλήματα ένα κομμάτι από την ανθρωπιά μας πάει οριστικά χαμένο.


Τάκης Θεοδωρόπουλος, Ανορθόδοξα (NEA)