Μετά την παραχάραξη της ιστορίας χθες από τον Ντερμπεντέρη, στην απέναντι όχθη της τελευταίας σελίδας σήμερα στα ΝΕΑ, ο Μητρόπουλος ασχολείται με τις ιδρωμένες μασχάλες του Τσίπρα.
Και ανησυχεί -αυτή η σκέψη δεν τον αφήνει να κοιμηθεί το βράδυ- μπας και το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να συρρικνώνεται.
Πλάκα έχει...
Μασχάλες
Δημήτρης Μητρόπουλος
ΑΝ μια εικόνα μετράει όσο χίλιες λέξεις, τότε, από την προχθεσινή ομιλία στη Νίκαια θα πρέπει να συγκρατήσει κανείς τις ιδρωμένες μασχάλες του Αλέξη Τσίπρα. Διαγράφονταν κάτω από το...
πουκάμισο και σημαίνουν πολλά!
ΣΤΗΝ πολιτική δεν είναι όλα πολιτικά. Κι αυτό κάτι λέει για το ανεβοκατέβασμα της γραμμής Τσίπρα στο χρηματιστήριο της ελληνικής πολιτικής. Ξεκίνησε πύραυλος, όταν ο Αλέξης πήρε, φρέσκος τριαντάρης, τα ηνία του ΣΥΡΙΖΑ από τον Αλέκο Αλαβάνο. Η έκρηξη της δημοτικότητάς του δεν ήταν τυχαία και είχε χαρακτηριστικά προσωπικά. Η κοινωνία, ιδίως το νεότερο τμήμα της, είχε μπαφιάσει από τους σαραντάρηδες πολιτικούς που έμοιαζαν ήδη πενηντάρηδες - για να μην πει κανείς για τους εξηντάρηδες και τους εβδομηντάρηδες. Τα φουτεράκια με κουκούλα και το metrosexual στυλάκι του Αλέξη, με την άνετη αυθάδεια και τις βραδινές εξόδους στο Γκάζι, άρεσαν. Αυτά το 2008. Γιατί το 2009, όταν γύρισε η οικονομία και αγρίεψε το πολιτικό παιχνίδι, ο ΣΥΡΙΖΑ παραλίγο να καταποντιστεί μέσα στο ντέρμπι αιωνίων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ με νικητή το δεύτερο. Η κόμπλα φάνηκε στις ευρωεκλογές του Ιουνίου εκείνης της χρονιάς, ενώ στις βουλευτικές του Οκτωβρίου ο Τσίπρας άφησε τις εξυπνάδες κι έδωσε την πολιτική μάχη της ζωής του. Ηξερε πως ο ΣΥΡΙΖΑ κινδύνευε να μείνει εκτός Βουλής.
ΤΡΙΑ χρόνια αργότερα, ο Αλέξης είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στις διπλές εκλογές του 2012, το σταριλίκι του Τσίπρα τον έκανε φυσικό εκφραστή της οργής των ψηφοφόρων κάτω των 45 ετών. Τους ταίριαζε η εικόνα του, όπως τους πήγαινε και το μήνυμά του. Από εκεί και πέρα, ο κίνδυνος για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν η επανάληψη της Ιστορίας. Ποιας Ιστορίας όμως; Οι συνεργάτες του Αλέξη έλεγαν μεταξύ τους, κρυφογελώντας με την ειρωνεία, «είμαστε ΠΑΣΟΚ του '77». Αρα, έβλεπαν την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ ως μια επανάληψη της εκρηκτικής μαζικότητας του ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ στην πρώτη φάση του.
ΕΙΝΑΙ σε αυτή τη λογική του ψευδοπασοκικού ρετρό που ο Αλέξης έχει δίπλα του τη Σακοράφα και αγκαλιάζεται με τον Νίκο Φωτόπουλο, ενώ παραλίγο να στρώσουν κόκκινο χαλί στη Λούκα. Από κοντά και ο πράσινος δούρειος ίππος του «Νέου Αγωνιστή», αλλά και τα διαρκή γλυκόλογα στους παλαιοπασόκους ψηφοφόρους. Είναι επίσης αυτή η αισθητική που μετέγγραψε τον Αλέξη από ζεν πρεμιέ της ελληνικής πολιτικής στην κατηγορία των πολιτικών ομιλητών με ιδρωμένες μασχάλες - και μη χειρότερα! Ολα αυτά ιχνογραφούν όμως ακριβώς το είδος της πολιτικής εικόνας που απωθεί τους κάτω των σαράντα πέντε.
ΟΛΑ αυτά, ενώ ο νεοαριστερός λαϊκισμός - εποχικό θερινό φαινόμενο - θα δυσκολευθεί να αντέξει στο δίλημμα ευρώ ή δραχμή. Η έλξη των νεότερων προς τον Αλέξη θα ξεθυμάνει αν δεν συνδεθεί με μια ουσιαστική πολιτική πρόταση. Διαφορετικά, υπάρχει κίνδυνος να επαναληφθεί όχι το 1977 αλλά το 2008-2009. Δηλαδή, η αναστροφή της τάσης. Απότομη συρρίκνωση, πάντως, δεν προβλέπεται. Ιδίως όσο το πραγματικό ΠΑΣΟΚ έχει κρίση προσανατολισμού. Αλλά οι εικόνες από τη Νίκαια ενδέχεται μελλοντικά να δικαιώσουν εκείνους που επιμένουν ότι από εδώ και πέρα δεν έχει πιο πάνω για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αγιογραφίες, ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου