Του Κώστα Ροδινού
Τις τελευταίες εβδομάδες το κλίμα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, βελτιώθηκε αισθητά για την Ελλάδα.
Ο Μπαρόζο, ο Γιούνκερ, ο Ρομπάϊ επισκέφθηκαν την Αθήνα, για πρώτη φορά μετά την κρίση.
Οι συναντήσεις του Πρωθυπουργού με Μέρκελ και Ολάντ, πήγαν καλύτερα του αναμενομένου.
Η...
κ. Μέρκελ δημοσιοποίησε την απόφασή της για εγκατάλειψη των σεναρίων αποπομπής της χώρας μας από το ευρώ.
Φωνές ακούγονται από παντού ότι πρέπει να δοθεί χώρος και χρόνος στην Ελλάδα να ανασάνει.
Μέχρι και η γεωστρατηγική αξία της χώρας μας επανήλθε στο προσκήνιο από ανθρώπους που την εμφάνιζαν ως παρία.
Ακόμα και ο γνωστός μας κ. Σόϊμπλε, που σπανίως έλεγε καλό λόγο, χθες παραδέχθηκε ότι στη χώρα μας έχει συντελεστεί σημαντική πρόοδος.
Το ίδιο μήνυμα έστειλε και η ΕΚΤ,μετά τη συνάντηση Σαμαρά-Ντράγκι στη Φραγκφούρτη.
Όμως, δεν αιφνιδιάσαμε θετικά…
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα ήρθε και η τρόϊκα για την αξιολόγηση προκειμένου να εκταμιευτεί η δόση των 31.5 δις.
Τα περίφημα μέτρα, ως γνωστόν, είχαν συμφωνηθεί από τον κ.Βενιζέλο την προηγούμενη Άνοιξη.
Είχαμε, επομένως, όλο τον καιρό να τα εξειδικεύσουμε, να επεξεργαστούμε εναλλακτικές προτάσεις, να αντιπροτείνουμε ισοδύναμα μέτρα, να έχουμε καταρτίσει διαφορετικά σχέδια.
Να είμαστε, δηλαδή πανέτοιμοι!
Γιατί το momentum, για πρώτη φορά, μετά από πολύ καιρό, είναι ευνοϊκό!
Σε μια σοβαρή χώρα, η συμφωνία θα έκλεινε την πρώτη κιόλας μέρα.
Έτσι θα αιφνιδιάζαμε ευχάριστα αγορές και εταίρους.
Η Ελλάδα δεν θα κέρδιζε μόνον πόντους αξιοπιστίας, τους οποίους τόσο πολύ έχει ανάγκη, αλλά κυρίως θα έδειχνε αποφασισμένη να αφήσει στην άκρη τη μιζέρια και τα ήξεις- αφίξεις των τελευταίων ετών και να δείξει ότι αλλάζει σελίδα.
Θέατρο του παραλόγου
Αντί αυτών ζούμε ακόμα ένα επεισόδιο, στο γνωστό θέατρο του παραλόγου. Από τη μια η τρόϊκα συμπεριφέρεται με χαρακτηριστικά ακαταλόγιστου.
Οι άνθρωποι που διέλυσαν, σχεδόν ολοκληρωτικά, την ελληνική οικονομία με τις απίθανες εμμονές τους, διατυπώνουν παράλογες αξιώσεις.
Εμμένουν σε περικοπές μισθών και συντάξεων και άλλα εισπρακτικού χαρακτήρα μέτρα, τα οποία ένα βέβαιο αποτέλεσμα θα έχουν: την περαιτέρω συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας και την εξαθλίωση της κοινωνίας μας.
Αν νομίζουν ότι πρέπει να μας σταυρώσουν πρώτα για να μας …αναστήσουν στην συνέχεια, ας τους πει κάποιος ότι τέτοια θαύματα δεν γίνονται στις μέρες μας!
Αν πάλι δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί ότι η συνταγή που μας έδωσαν ήταν καταστροφική, τότε είναι επικίνδυνοι και βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου.
Η χώρα δεν αντέχει άλλα βάρβαρα μέτρα λιτότητας.
Και να ψηφιστούν, θα είναι αδύνατον να υλοποιηθούν.
Γιατί δεν θα λύσουν το πρόβλημα, θα το επιδεινώσουν.
Δεν αποδέχονται, λέει, τα διαρθρωτικού χαρακτήρα μέτρα γιατί δεν είναι βέβαιη η απόδοσή τους.
Μα τα διαρθρωτικά μέτρα, εξ ορισμού, αποδίδουν σε βάθος χρόνου και ενέχουν ένα στοιχείο αβεβαιότητας.
Εδώ, τα σίγουρα εισπρακτικά μέτρα δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα γιατί περιόρισαν τη βάση επί της οποίας προϋπολογίστηκαν.
Ε, όχι και να κυβερνάει ο Βενιζέλος!
Από την άλλη η κυβέρνηση, είτε αιφνιδιάστηκε, είτε ήταν όντως απροετοίμαστη.
Ύστερα χάθηκε πολύτιμος χρόνος με τα τερτίπια του κ. Βενιζέλου.
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τελεί σε καθεστώς σύγχυσης. Έμεινε εκτός κυβέρνησης επειδή θεωρούσε βέβαιη την αποτυχία της, ελπίζοντας να αποφύγει τη φθορά και τώρα που διαβλέπει ότι κάτι πάει να γίνει, επιχειρεί να διεκδικήσει το ρόλου του ανθρώπου που διαμορφώνει τις εξελίξεις!
Ποιος; Ο κ. Βενιζέλος!
Ο χειρότερος υπουργός οικονομικών της μεταπολίτευσης!
Ο άνθρωπος που πέρσι μας διαβεβαίωνε ότι έβαλε πάτο στο βαρέλι της κρίσης, για να θυμηθεί λίγους μήνες μετά ότι η κρίση γιγαντώθηκε!
Τώρα είναι λέει εναντίον οριζόντιων μέτρων, όταν με το τέλος ακινήτου φορολόγησε και τα…νεκροταφεία!
Παριστάνει τον κοινωνικά ευαίσθητο, όταν με το PSΙ …εξαέρωσε τα αποθεματικά των ταμείων;
Και πολλά άλλα, «ών ουκ έστιν αριθμός».
Και παρακολουθεί η κυβέρνηση, με περισσή ευγένεια είναι αλήθεια, την υπονόμευσή της, αντί να τον ξεμπροστιάσει;
Ας τολμήσει ο κ. Βενιζέλος να την ανατρέψει!
Να αναλάβει και τις ευθύνες! Δεν πρόκειται να το κάνει για αυτό και συνεχίζει τα τσαλίμια μήπως και βελτιώσει το εξαντλημένο πολιτικό του κεφάλαιο και ανακτήσει ψήγματα της απολεσθείσης αξιοπιστίας του. Και αυτό το θέατρο πρέπει να σταματήσει.
Το δυσβάσταχτο βάρος του κ. Κουβέλη
Ακόμα και αν διαφωνεί κανένας με τις απόψεις του κ. Κουβέλη οφείλει να του αναγνωρίσει την πολιτική του ευπρέπεια.
Για το χώρο που εκπροσωπεί, ο κ. Κουβέλης έχει ήδη διανύσει πολύ μεγάλη απόσταση. Ξέρει ότι έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα.
Αντιλαμβάνομαι ότι πιέζεται πολύ, κυρίως από τους πρώην πασοκογενείς, όμως είναι έμπειρος πολιτικός και γνωρίζει το διακύβευμα.
Ο κ. Κουβέλης δεν είναι δημαγωγός και λαοπλάνος.
Οι ενστάσεις και οι προτάσεις του στα ζητήματα της οικονομίας θα έπρεπε να αποτελούν όπλο και όχι αδυναμία της κυβέρνησης.
Όμως, αυτά δεν γίνονται έτσι, στο πόδι.
Μεθοδεύονται. Καλλιεργείται πρώτα το έδαφος.
Διερευνώνται οι προθέσεις της άλλης πλευράς. Και των εταίρων και της τρόϊκα.
Η αποχώρηση του κ. Κουβέλη από την Κυβέρνηση ήταν και παραμένει ένα ισχυρό χαρτί το οποίο το οικονομικό επιτελείο έπρεπε να αξιοποιήσει στο έπακρον.
Ακόμα και εκβιαστικά.
Για να αποσπάσει περισσότερες παραχωρήσεις.
Η απόφαση θα είναι πολιτική
Είναι προφανές ότι οι διαπραγματεύσεις με την τρόϊκα, αν δεν οδηγηθούν σε ναυάγιο, θα καρκινοβατήσουν επικίνδυνα.
Κάτι τέτοιο, στην παρούσα συγκυρία, θα αποτελέσει μια πολύ κακή εξέλιξη, θα παρατείνει την αβεβαιότητα, θα δώσει εκ νέου επιχειρήματα στους αντιπάλους μας, θα αυξήσει τις πιέσεις, ενώ μπορεί να εξαλείψει το momentum που πήγε να διαμορφωθεί. Θα επιστρέψουμε, δηλαδή, στο προεκλογικό status, όταν τα περισσότερα σενάρια ήταν εναντίον μας.
Υ.Γ. Στις 28-8-2012, με αφορμή το γεγονός ότι όλοι παρέπεμπαν στην έκθεση της τρόϊκα για τις αποφάσεις τους, έγραφα για την «παγίδα που λέγεται έκθεση της τρόϊκα»
http://www.antinews.gr
Ναι, η Ελλάδα οφείλει να τηρήσει τις αναληφθείσες υποχρεώσεις της.
Όμως, αν αυτό που ζητείται από τη χώρα, πλήττει βάναυσα την αξιοπρέπεια του λαού της και τον οδηγεί σε εξαθλίωση και δεύτερον, θέτει σε κίνδυνο την υπόστασή της, τότε έχει υποχρέωση να απαιτήσει τροποποίηση του προγράμματος.
Γιατί καμιά δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση δεν νομιμοποιείται να συναινέσει στην εξόντωση του λαού της, προκειμένου να φανεί συνεπής σε αναληφθείσες δεσμεύσεις, οι οποίες μάλιστα επιβλήθησαν με τρόπο εκβιαστικό και αντισυνταγματικό, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη μας.
Γιατί, η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελείται από μια ένωση ανεξαρτήτων χωρών, που είναι οργανωμένες και παίρνουν αποφάσεις με τρόπο δημοκρατικό. Δεν μπορεί να συμπεριφέρεται ως …τοκογλύφος. Οι δημοκρατίες έχουν κανόνες, αρχές και όρια.»
Αυτό σημαίνει ο,τι ο Πρωθυπουργός πρέπει να επιδιώξει μια πολιτική συμφωνία που θα υπερβεί το αδιέξοδο που δημιούργησαν οι παράλογες απαιτήσεις της τρόϊκα.
Δεν θα είναι εύκολο, αλλά ο άλλος δρόμος είναι η άνευ όρων παράδοση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου