Με μιαν ακόμα φοβερή αφορμή, το επεισόδιο με τον Πακιστανό της Πάρου, ξέσπασε ξανά ο «μικρός εμφύλιος» της ελλαδικής κοινής γνώμης.
Από την μία, «οι λαθρομετανάστες είναι υπερβολικά πολλοί και μη αφομοιωμένοι, έχουν συνεισφέρει σε μιαν άνευ προηγουμένου αύξηση της εγκληματικότητας, οι ζωές μας και η...
καθημερινότητά μας βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο. Δεν τους θέλουμε!».
Από την άλλη, «οι άνθρωποι αυτοί έρχονται κατατρεγμένοι από χώρες σε εμπόλεμη κατάσταση και κανονικά θα δικαιούντο άσυλο. Αντ’ αυτού έρχονται αντιμέτωποι με παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, διωγμούς, βία και ξενοφοβία».
Οι δύο παραπάνω θέσεις προβάλλονται από τους υπερασπιστές τους ως αναιρετικές η μία της άλλης, ως λήγουσες το θέμα. Μολαταύτα, δεν γίνεται κατανοητός ένας κλασικός ορισμός του τραγικού: «έχουν και οι δύο δίκιο, μα ο καθένας έχει το δικό του δίκιο».
-Το γεγονός ότι οφείλουμε να έχουμε ένα κράτος που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και χαρακτηρίζεται από ανθρωπισμό δεν αναιρεί -ούτε επιλύει- την ζοφερή πραγματικότητα του προβλήματος της λαθραίας εγκατάστασης περίπου δύο εκατομμυρίων εξαθλιωμένων ανθρώπων (από κοινωνίες δυσαφομοίωτες στην ελληνική) σε μια μικρή χώρα περίπου δέκα εκατομμυρίων κατοίκων, και μάλιστα σε πρωτοφανή οικονομική κρίση.
-Και το επείγον του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης δεν αναιρεί το πρόταγμα και την αναγκαιότητα του στοιχειώδους ανθρωπισμού, ή -για να το πούμε αλλιώς- το χαρακτηριστικό που κάνει τον άνθρωπο ανθρώπινο. Πόσῳ μάλλον σε μιά χώρα που ο πληθυσμός της θεωρεί εαυτόν κυρίως χριστιανικό. Ειδάλλως διολισθαίνουμε στην προοπτική αντιμετώπισης του προβλήματος με άκρατη βία, η οποία απλώς θα μεταμορφώσει την χώρα σε μιά απέραντη αλληλοσφαγή στους δρόμους, όπως σήμερα συμβαίνει μόνο στα χειρότερα των όψιμων ελλαδικών γκέτο.
Το δίλημμα δεν είναι -ουδέποτε ήταν- επίλυση ή ανθρωπισμός! Διότι, απλούστατα, δεν νοείται (πέρα από τα μυαλά των χρυσαυγιτών) καμία επίλυση χωρίς ανθρωπισμό και δεν νοείται (πέρα από τους ριζικά αποκομμένους από την πραγματικότητα αριστερούς) απλώς κάποιος ανθρωπισμός χωρίς συνακόλουθη επίλυση του σεσηπότος πλέον προβλήματος.
Έχει έρθει πλέον για τα καλά η ώρα της λύσης του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης. Και η λύση δεν θα έρθει ούτε από τα πογκρόμ της άκρας δεξιάς, ούτε από τις αντιλήψεις περί ανωτερότητας των εντοπίων, ούτε από το αυτιστικό ανθρωπισμόμετρο της αριστεράς. Γι΄ αυτό είναι πραγματικά σημαντικό να απεγκλωβιστούμε ταχύτατα από μια εκατέρωθεν ρητορική κατά τεκμήριο αδιέξοδη (δηλαδή, την ανθρωπιστική αντιμετώπιση και οριστική επίλυση του μεταναστευτικού ως αντίθετες, αντιφατικές πραγματικότητες) και να προτάξουμε ΛΥΣΕΙΣ, που φυσικά δεν νοούνται δίχως μαζικές απελάσεις. Όσο ταχύτερα καταφέρουμε να διεξαγάγουμε την δημόσια συζήτηση με τις πραγματικές παραμέτρους του προβλήματος και όχι με την ιδεοληπτική φαντασιακή εκδοχή τους, τόσο εγγύτερα θα βρισκόμαστε στην λύση και στην αποφυγή μιας περαιτέρω καταστροφής που όλο και σαφέστερα έρχεται.
Ένα άλλο κλασικό παράδειγμα είναι το αριστερό σύνθημα, «κανείς άνθρωπος δεν είναι παράνομος» ή «κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος». Πολύ ωραίο, δεν θα διαφωνήσουμε, αλλά αποτελεί μία μη-συμβολή (το απόλυτο μηδέν) στην συζήτηση για το πώς θα διαχειριστεί η ελληνική πολιτεία το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης. Με αυτού του είδους την ρητορική είναι αδύνατον να προκύψει οποιαδήποτε λύση από έναν διάλογο συμβαλλόμενων μερών. Προκύπτει μόνο αενάως κυκλούμενη αδολεσχία.
Η πρόσφατη ανακοίνωση «κατοίκων και επαγγελματιών του 6ου διαμερίσματος των Αθηνών» αποτελεί επίσης παραδειγματικό πεδίο. Παραθέτουμε αποσπάσματα:
«Μετά από την απροκάλυπτη συμπαράσταση στην παρανομία που μαστίζει την πόλη, που εκφράζεται μέσα από ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, εμείς οι κάτοικοι του Κέντρου της Αθήνας, ακομμάτιστοι, αλλά ενεργοί πολίτες, αισθανόμαστε βαθιά θιγόμενοι και για τον λόγο αυτό χρωστάμε επιτέλους μία απάντηση σε όλους αυτούς που χρόνια τώρα δουλεύουν για την καταστροφή της πόλης και της χώρας κρυμμένοι πίσω από ένα δήθεν «αριστερό» προσωπείο «ανθρωπισμού» και «αλληλεγγύης».[...]
Αντιθέτως [η Αριστερά] έχυσε τόνους μελανιού κατηγορώντας άπαντες διαμαρτυρόμενους για το χάλι της πόλης και διωκόμενους από τα σπίτια τους ως φασίστες. Η δε συμπόνοια για όλους αυτούς που έχουν εισβάλλει στην χώρα παράνομα περίσσευε στα κείμενα επιπέδου Βίπερ Νόρα, που είδαν το φως της δημοσιότητας.
Οι ανακοινώσεις για τις προσπάθειες της Πολιτείας να λύσει το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, εκτός από τραγικές και ανιστόρητες, είναι και προκλητικές απέναντι στους χιλιάδες Αθηναίους που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, άφησαν τα μαγαζιά τους και τα γραφεία τους για να γλυτώσουν από την εγκληματικότητα, την βρώμα και την υποβάθμιση της ζωής τους.
Όλα αυτά ήταν αποτελέσματα του εποικισμού που υφιστάμεθα χρόνια τώρα και που επαγγελματίες αλληλέγγυοι έχουν βαφτίσει μετανάστευση
Μόνο εάν είσαι τυφλός δεν βλέπεις την κατάντια της πόλης. Μόνο εάν είσαι κουφός δεν ακούς τις κραυγές των ανθρώπων που κινδυνεύουν και αναγκάζονται να ζουν σαν τα ζώα, μέσα σε πρώην αστικές γειτονιές και νυν φαβέλες. Μόνο εάν είσαι ηλίθιος δεν καταλαβαίνεις τι πραγματικά συμβαίνει. Ως φαίνεται η σημερινή «Αριστερά» είναι και τα τρία.
Εάν συνεχιστούν όλες αυτές οι δηλώσεις προτείνουμε στην Χρυσή Αυγή να κάνει τον κ. Τσίπρα και την κ. Παπαρήγα επίτιμους προέδρους της, αφού ως φαίνεται συμβάλλουν τα μάλα στην άνοδο της.»
Στην σπαρακτική φωνή των κατοίκων, η οργανωμένη αριστερά μονίμως απαντά «τίποτα χρυσαυγίτες θά’ναι, μην ενοχλείστε». Αυτή η νοο-τροπία (όποιος θίγει το ζήτημα είναι φασίστας και χρυσαυγίτης) ριζοσπαστικοποιεί όσους δεν… αναπαύονται με αυτήν, με αποτέλεσμα κόμματα του 0,1% να αποκτούν «από το πουθενά» το εντυπωσιακό 7%.
Αν δεν επιτύχουμε να συζητήσουμε τα πραγματικά μας προβλήματα σοβαρά και όχι αυτιστικά, μας περιμένουν καταστάσεις που θα τρίβουμε τα μάτια μας.
Καλό είναι να το συνειδητοποιήσουμε πριν να είναι αργά!
Κ. Μ.
http://www.antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου