Πόλεις-Κράτη για την έξοδο από την Κρίση...

Πολλές φορές έχουμε νιώσει ώς πολίτες ότι η κυβέρνηση δεν αφουγκράζεται τα προβλήματα της κάθε περιοχής της Ελληνικής επικράτειας ξεχωριστά.
Μία από τις αιτίες της γιγάντωσης της κρίσης στην Ελλάδα είναι ότι πολλά κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης χάνονται είτε στους δαιδαλώδεις διαδρόμους των Υπουργείων είτε...
χάνονται στην μετάφραση.

Υπάρχει ένα μεγάλο κενό μεταξύ της επίσημης πολιτείας η οποία νομοθετεί και είναι υπεύθυνη για τα προβλήματά μας και της πραγματικής κατάστασης της κοινωνίας. Πολλές φορές οι νέοι νόμοι έρχονται σε σύγκρουση με αναχρονιστικούς παλαιότερους νόμους και το μπάχαλο στην Ελλάδα διατηρείται ακόμη και σε κρίσιμες εποχές όπως η εποχή που διανύουμε.

Προσωπικά πιστεύω ότι σημαντικό βήμα για την έξοδο από την κρίση είναι η πολιτική ενδυνάμωση των τοπικών δημοτικών αρχών και η ανάδειξη τους σε πόλους ανάπτυξης. Ο κάθε δήμος ξέρει τόσο τις δυνατότητές του όσο και τις αδυναμίες του κάτι που η επίσημη πολιτεία δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει. Οπότε θα πρέπει να βρεθεί ένα νομοθετικό πλαίσιο μέσω του οποίου ο Δήμος μπορεί να μετατραπεί σε ένα ουσιαστικά κυβερνητικό παράγοντα και γιατί όχι να νομοθετεί! Δομές όπως Κτηματική Υπηρεσία και Λιμενικά ταμεία αρκετά συχνά λειτουργούν ως τροχοπέδη εντείνουν την διαπλοκή και την γραφειοκρατία και συντηρούν το τέλμα της οικονομικής στασιμότητας. Αυτές οι δομές πρέπει να περάσουν άμεσα στην δικαιοδοσία των Δήμων. Εφόσον λοιπόν νομικά δοθεί δυνατότητα στην δημοτική αρχή να είναι πραγματικός ρυθμιστής του κάθε τόπου ξεχωριστά επόμενο βήμα θα πρέπει να είναι η σταδιακή απεξάρτηση από το Κράτος. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Με το να λειτουργεί ο δήμος με την φιλοσοφία μιας εταιρείας.

Η βασική σκέψη είναι απλή: Ως μονάδα Παράγω-Αξιοποιώ για να βελτιώσω το επίπεδο της ζωής μου. Δηλαδή ο Δήμος πρέπει να αξιοποιήσει ακίνητη περιουσία και ανθρώπινο δυναμικό ώστε να αρχίσει να παράγει και να βελτιώσει το καθημερινό επίπεδο των πολιτών του. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η εποχή των εύκολων δανεικών και επιδοτήσεων έχει τελειώσει. Ένα νοικοκυριό για να παρέχει τα αγαθά που πρέπει στα μέλη του πρέπει να κάνει ένα προϋπολογισμό με βάση το εισόδημά του και ανάλογα να κατευθύνει τις δαπάνες του. Όσα περισσότερα εισοδήματα υπάρχουν τόσο περισσότερες και οι παροχές στα μέλη του. Αντίστοιχα ο Δήμος πρέπει να αυξήσει τα εισοδήματά του ώστε να παρέχει πιο πολλά στους πολίτες του και να ανεξαρτητοποιηθεί από τους δανειστές του. Πως γίνεται όμως αυτό χωρίς φοροεπιδρομή; Κατά την γνώμη μου θα πρέπει να γίνει πάνω σε τρείς σημαντικούς άξονες:

1) Ακίνητα Δήμου, Κτηματικής υπηρεσίας και Λιμενικού ταμείου

Η αξιοποίηση των ακινήτων του δημοσίου είναι τόσο χιλιοειπωμένη όσο και δαιμονοποιημένη. Υπάρχουν μεγάλες εκτάσεις που μπορούν να προσφερθούν για αξιοποίηση και ανάπτυξη ειδικά τώρα που τρέχουν κονδύλια του ΕΣΠΑ. Άμεση προτεραιότητα της δημοτικής αρχής θα πρέπει να είναι η δημιουργία business plan για κάθε ακίνητο ξεχωριστά και ο καθορισμός του νομικού πλαισίου που θα προστατεύει την επένδυση του ιδιώτη. Ένας επιχειρηματίας που θέλει να επενδύσει και έχει την οικονομική δυνατότητα πρέπει να πειστεί για δύο σημαντικά πράγματα α) δε θα αναγκαστεί να υποστεί ένα δυσλεκτικό-δυσπραγές σύνταγμα σε συνδυασμό με βαθιές δημοσιούπαλληλικές τσέπες β) θα αποδώσει οικονομικά η επένδυσή του(σε αυτό έγκειται η αξία της παρουσίας της επένδυσης από εξειδικευμένο συνεργαζόμενο προσωπικού του δήμου (νομικο-οικονομικο-τεχνοκρατικο προσωπικό). Γιατί να βοηθήσει ο Δήμος το κεφάλαιο θα πουν μερικοί... Γιατί α) θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας β) θα αυξήσει τα έσοδά του από είσπραξη ενοικίων γ) θα αυξηθεί η επισκεψιμότητα της περιοχής

2) Αξιοποίηση Ανθρώπινου Δυναμικού

Η κάθε δημοτική αρχή πρέπει να δημιουργήσει μία ομάδα ατόμων με εξειδικευμένες σπουδές στα καλύτερα πανεπιστήμια (εσωτερικού και εξωτερικού) αλλά το κυριότερο με διάθεση ανιδιοτελούς συνεργασίας και προσφοράς για την βελτίωση του επιπέδου ζωής στην πόλη. Προσωπικά πιστεύω ότι ένας δήμαρχος που θέλει να αφήσει έργο πίσω του πρέπει καταρχήν να αποφασίσει ότι θα πρέπει να συγκρουστεί με ένα κατεστημένο βολεμένο στην δανειοστηριζόμενη σημερινή κατάσταση. Το κατεστημένο αυτό σήμερα είναι μπολιασμένο αντιλήψεις που πηγάζουν από έλλειψη παιδείας. Κατά δεύτερον η επιλογή προσώπων που θα είναι ενεργοί συνεργάτες ή ειδικοί σύμβουλοι είναι το πιο μεγάλο στοίχημα αλλά και πιο σημαντική κίνηση. Δεν είναι δυνατόν στον 21ο αιώνα να παίρνουν θέσεις κλειδιά άτομα τα οποία δε ξέρουν τι είναι ίντερνετ, υπολογιστής, τι είναι ισολογισμός, πώς λειτουργούν οι αγορές και λοιπά. Η αλήθεια είναι ότι δε πρέπει να απαξιώνουμε κανένα αλλά η κρισιμότητα των εποχών και η εξώθηση της τοπικής κοινωνίας στην ανέχεια κάνουν την ανάγκη ευρέσεως ατόμων (που υπάρχουν) ικανά να αντιμετωπίσουν την λαίλαπα της κρίσης επιτακτική. Τα άτομα αυτά θα πρέπει να συντονιστούν ώστε να δημιουργήσουν το πλαίσιο που θα γίνουν οι επενδύσεις (εξωστρεφής οικονομία) με βάση τον σεβασμό στους νόμους και συνθήκες και κυρίως τα κριτήρια να είναι πάντα υπεράνω κομματικών συμφερόντων και απαρχαιωμένων πολιτικών αντιλήψεων.

3) Τήρηση των νόμων

Τήρηση των νόμων σημαίνει ότι σεβόμαστε τις τοπικές αρχές. Η δημοτική αστυνομία πρέπει να αναβαθμιστεί ώστε να ασκήσει ένα σημαντικό ρόλο στην τήρηση της τάξης μέσα στην πόλη. Η είσπραξη προστίμων από την παραβίαση των κανόνων για στάθμευση ή η αυστηρή επιβολή προστίμων για πέταγμα σκουπιδιών ή την εφαρμογή της απαγόρευσης του καπνίσματος στους εσωτερικούς χώρους δημιουργούν παιδεία και φέρνουν έσοδα. Η Δημοτική αρχή πρέπει να παίρνει το ενοίκιο από τις τοπικές επιχειρήσεις όταν χρησιμοποιούν πεζόδρομους και πλατείες για να έχει έσοδα ώστε να οργανώνει πολιτιστικά γεγονότα όπως φεστιβάλ τα οποία φέρνουν επισκέπτες που αφήνουν χρήματα. Η ροή χρήματος από τους ιδιώτες στον δήμο πρέπει να είναι απρόσκοπτη και να είναι η ίδια για όλους.

4) Δυνατότητα δημιουργίας τοπικών νόμων

Τελειώνοντας πιστεύω ότι ο Δήμος πρέπει να έχει την δυνατότητα να νομοθετεί η τουλάχιστον να προτείνει νόμους που εφάπτονται της τοπικής πραγματικότητας και είναι τόσο δίκαιοι όσο και εφαρμόσιμοι. Μια πιο προχωρημένη ιδέα για ανάλυση θα ήταν η αλλαγή του πολιτεύματός μας και μετατροπή των δημάρχων σε τοπικούς βουλευτές υπεύθυνους αποκλειστικά για τα τοπικά προβλήματα. Η κυβέρνηση μπορεί να εκλέγεται μαζί με την εκλογή των δημάρχων και να συνεργάζεται άμεσα μαζί τους. Προσωπικά πιστεύω ότι έχει έρθει η ώρα για μεγάλες τομές και η διάθεση για αλλαγή ιδιαίτερα στην ενεργή κοινωνία έχει ωριμάσει. Πόσο τολμηροί μπορούμε να γίνουμε;

Ο κ. Χρήστος Διαμαντόπουλος είναι περιοδοντολόγος MSc University of Minnesota & Harvard