... και τους Τεύτονες Φινλαλλανδούς, μια ιστορία για αναστοχασμό των Ελλήνων...
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής των ηγετών της ευρωζώνης στις αποφάσεις της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής και οι Φινλανδοί με τους Ολλανδούς, υποκινούμενοι, όπως υποστηρίζουν κάποιοι, από τους Γερμανούς, το ‘ριξαν στο τσάμικο.
«Δεν συμφωνούμε με τις...
αποφάσεις», διαμηνύουν και απειλούν να τις μπλοκάρουν στην πράξη. Αυτή τη στιγμή η ένστασή τους εστιάζεται στην πρόβλεψη για μελλοντική αγορά ομολόγων των χωρών που αντιμετωπίζουν προβλήματα δανεισμού από τη δευτερογενή αγορά. Για να υλοποιηθεί η απόφαση χρειάζεται ομοφωνία.
Είναι φανερό ότι η «γερμανική πτέρυγα» της ευρωζώνης προσπαθεί να ακυρώσει εν τοις πράγμασι τις αποφάσεις που πήραν οι ηγέτες στο Συμβούλιο Κορυφής. Αποφάσεις που ως, γνωστόν, χαρακτηρίστηκαν ως επικράτηση του Νότου έναντι του Βορρά.
Εάν αυτό συμβαίνει ενδέχεται, σε δεύτερο χρόνο, να αμφισβητήσουν και την απόφαση για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απ’ ευθείας από το μηχανισμό στήριξης. Στην περίπτωση όμως αυτή η ευρωζώνη τινάζεται στον αέρα. Το Συμβούλιο Κορυφής καταργείται. Η Ιταλία και η Ισπανία πέφτουν. Το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα καταρρέει, μαζί του και το ευρώ.
Είναι δυνατόν να είναι τόσον τυχοδιώκτες οι Φινλανδοί και οι Ολλανδοί; Είναι δυνατόν να τα παίζουν όλα για όλα; Δύσκολο. Το πιθανότερο είναι να θέλουν να επαναληφθεί το έργο που είχε παιχτεί με την Ελλάδα και τις εμπράγματες εγγυήσεις που είχαν ζητήσει μόνον, τότε, οι Φινλανδοί, και τελικά έλαβαν, από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, υπό τη μορφή χρηματικής εγγύησης την οποίαν κατέβαλε το ελληνικό δημόσιο προκειμένου να συναινέσει το φινλανδικό κοινοβούλιο.
Υπάρχει βέβαια και μια άλλη περίπτωση. Να κρύβονται πίσω τους οι Γερμανοί. Μη μπορώντας η Μέρκελ και ο Σόϊμπλε να χωνέψουν την ήττα που υπέστησαν από τους Νότιους, και κυρίως από τον Μόντι, να βάζουν «μπροστινούς» τους δημοσιονομικούς αδελφοποιτούς τους. Με αφορμή τις διαφωνίες των Φινλαλλανδών να λειανθούν οι αποφάσεις ώστε να έλθουν στα μέτρα του «τευτονικού τόξου» και η υλοποίηση τους να βρίσκεται υπό την εποπτεία του Βερολίνου.
Αν και το πιθανότερο είναι ότι Γερμανοί, με αιχμή τους Φινλαλλανδούς, να θέλουν, να σπάσουν τον άξονα που φαίνεται να δημιουργείται με τις ευλογίες της Γαλλίας του Φρανσουά Ολάντ. Ένας άξονας που χωρίς να ακυρώνει τον Γαλλογερμανικό, θα τον τροποποιεί και θα αμφισβητεί τη γερμανική κυριαρχία στην Ευρώπη, την οποίαν είχε καταφέρει να εγκαθιδρύσει η καγκελάριος Μέρκελ, βάζοντας στο βρακί της τον σύζυγο της Κάρλας Μπρούνι, τον τρικολόρε μεσιέ Σαρκοζί.
Εάν έτσι έχουν τα πράγματα θα πρέπει οι FRITS (FRance, ITaly, Spain) να κόψουν από την αρχή τον βήχα των Φινλαλλανδών. Να τους πουν, σήμερα κιόλας, «κομμένα τα αστεία». Αν ο Μάριο Μόντι, στη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής, απείλησε με παραίτηση, τώρα πρέπει να απειλήσει τη Μέρκελ, και τους συνοδοιπόρους της, με αποχώρηση της Ιταλίας από την ευρωζώνη αν δεν σταματήσει ο εκβιασμός των Φινλαλλανδών. Και να βρει τρόπο να της δείξει ότι το εννοεί.
Στην παρτίδα πόκερ, που παίζεται τα τελευταία τρία χρόνια στην ευρωζώνη, κάποιος πρέπει να παίξει τα ρέστα του για να σταματήσουν οι μπλόφες της Μέρκελ. Και ο Μάριο Μόντι είναι ο ιδανικός. Οι Έλληνες, λόγω μεγέθους, ειδικού βάρους και μειωμένης, δημοσιονομικής και πολιτικής, αξιοπιστίας, δεν μπορούσαν να το πράξουν.
Οι Ιταλοί μπορούν. Και μια πολιτική προσωπικότητα σαν τον Μόντι έχουν, που σαν πρώην επίτροπος έχει και το πλεονέκτημα να ξέρει και από τα μέσα τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τις διεξαγόμενες διαπραγματεύσεις. Και ο αντιγερμανικός πόλος στην Ευρώπη συγκροτείται, άρα έχουν συμμάχους. Και οι Αμερικανοί, για δικούς τους λόγους σ’ αυτή τη φάση, τους στηρίζουν. Και το εσωτερικό τους μέτωπο είναι αρραγές. Από τον Μπερλουσκόνι μέχρι τον Σύνδεσμο Ιταλών Βιομηχάνων και τα εργατικά συνδικάτα προτρέπουν τον Μόντι να βγάλει την Ιταλία από το ευρώ αν δεν γίνουν δεκτά τα αιτήματά τους.
Viva, λοιπόν, Mario. Και ας τα βλέπουν εδώ κάποιοι δικοί μας. Από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ μέχρι κάποιους …παλαβιάρηδες αριστερούς. Συγκρίνατε τη στάση του ΣΕΒ, της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών και των αστικών πολιτικών κομμάτων, με αυτή των Ιταλών βιομηχάνων, των τραπεζιτών και του πολιτικού κόσμου και βγάλετε συμπεράσματα. Και θυμηθείτε τα λόγια με τα οποία χαρακτήριζε η …παλαβιάρικη ελληνική αριστερά τον Μόντι όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία στην Ιταλία. Εκπρόσωπο των τραπεζιτών, του κεφαλαίου και μπιστικό της τρόικας, ίδιο κι απαράλλαχτο με τον δικό μας Παπαδήμο, τον ανέβαζαν και τον κατέβαζαν.
Φελνίκος, κατά κόσμον Νίκος Φελέκης (matrix24.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου