Το ενδεχόμενο επιμήκυνσης του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας δεν με ενθουσιάζει καθόλου, ειδικά αν μιλάμε για μια διετή ή τριετή παράταση.
Κανείς δεν μπορεί να με πείσει ότι αυτό το πολιτικό σύστημα ζητά χρόνο γιατί "το πρόγραμμα δεν...
βγαίνει". Νομίζω ότι κερδίζουν χρόνο για να βρουν τον...χρόνο να υλοποιήσουν όσο το δυνατόν λιγότερες διαρθρωτικές αλλαγές.
Για παράδειγμα, ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν για μήνες Υπ.Οικονομικών και δεν προώθησε ούτε μισή διαρθρωτική αλλαγή ενώ παράλληλα έτρεψε την τρόικα σε φυγή όταν κι εμφανίστηκε ενώπιον της με ένα άδειο χαρτοφυλάκιο υλοποιημένων δράσεων. Γιατί ζητά κι άλλο χρόνο; Τι να τον κάνει;
Τι μας εμπόδισε τα τελευταία χρόνια να απελευθερώσουμε πλήρως τα κλειστά επαγγέλματα; Τι μας εμπόδισε να αξιολογήσουμε τους δημοσίους υπαλλήλους; Τι μας εμπόδισε να κλείσουμε περιττούς δημόσιους οργανισμούς; Τι θα αλλάξει μέσα στα επόμενα δυο χρόνια; Στην καλύτερη των περιπτώσεων, το Δημόσιο θα κληθεί να αναδιαρθρώσει ο Στυλιανίδης και στη χειρότερη ο...Λαφαζάνης. Και δυο δεκαετίες να τους δώσεις, δεν θα τα καταφέρουν ποτέ.
Δεν με ενθουσιάζει λοιπόν ιδιαίτερα η επιμήκυνση του χρόνου προσαρμογής. Θυμίζω ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί έξτρα κεφάλαια για να χρηματοδοτήσει το έλλειμμα της και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι κάτι τέτοιο θα σκορπούσε ενθουσιασμό στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια τα οποία και θα κληθούν τελικά να ψηφίσουν ένα πιθανό νέο πακέτο.
Θα ενθουσιαζόμουν περισσότερο αν είχαμε μια κυβέρνηση αποφασισμένη να διευθύνει ένα δημιουργικό σοκ 100 ημερών παρά μια κυβέρνηση που ζητιανεύει χρόνο, χρήμα και συμπάθεια.
parapolitiki.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου