Παγωτά...

Δημήτρης Μητρόπουλος

ΤΟ παρελθόν είναι μια άλλη χώρα. Την έλεγαν και πάλι Ελλάδα. Ηταν Ιανουάριος του 1996 - κι έκανε λιγότερη ζέστη - όταν ένας άλλος πρωθυπουργός, ο Κώστας Σημίτης, ηγείτο της κυβέρνησής του στο τριήμερο των προγραμματικών δηλώσεων. Ηταν...

ευρωπαϊστής και στην αρχική του τοποθέτηση μίλησε σαν να μην υπήρχε καθόλου η Ουάσιγκτον. Τη νύχτα όμως μεσολάβησε η κρίση των Ιμίων και τα τηλεφωνήματα Χόλμπρουκ - Πάγκαλου. Οπότε την επομένη ο Σημίτης ανέβηκε στο βήμα της Βουλής κι ευχαρίστησε τις Ηνωμένες Πολιτείες.
ΟΛΑ αυτά είναι χρήσιμο να τα θυμηθεί κανείς, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί τον Αντώνη Σαμαρά ότι συναντήθηκε με την τρόικα στο Μαξίμου πριν η κυβέρνησή του παρουσιάσει τις προγραμματικές της δηλώσεις στη Βουλή, άρα και στον ελληνικό λαό. Θα μπορούσε να πει κανείς, σκεπτόμενος βιαστικά, ότι οι προγραμματικές καθυστέρησαν - ήταν να γίνουν το περασμένο Σαββατοκύριακο - λόγω της επέμβασης στον αμφιβληστροειδή του Σαμαρά. Ωστόσο, και η έλευση της τρόικας έγινε με καθυστέρηση. Ηταν να έρθει την προπερασμένη Δευτέρα 25 Ιουνίου πριν όχι μόνο από την αρχική ημερομηνία των προγραμματικών αλλά και πριν από τη Σύνοδο Κορυφής, στην οποία δεν πήγε τελικά ο Πρωθυπουργός. Με απλά λόγια, η τρόικα ήταν να προηγηθεί ούτως ή άλλως.
Ο προγραμματισμός είναι σωστός. Η χώρα εξαρτάται πλήρως από τους δανειστές της - όποιος το αρνείται λαϊκίζει. Μήπως όμως θα έπρεπε ο Σαμαράς να αποφύγει τους τροϊκανούς και να αφήσει να τους δουν ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας και οι άλλοι υπουργοί; Πράγματι, ο Γιώργος Παπανδρέου τούς είχε αναθέσει στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου και μετά στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ηταν κίνηση πρωθυπουργικού πρεστίζ και πολιτικής αυτοπροστασίας που σε τίποτε δεν απέδωσε τελικά. Ούτως ή άλλως, τους τροϊκανούς έβλεπε ο Λουκάς Παπαδήμος επί των ημερών στο Μαξίμου. Εσπασε το ταμπού - άρα ο Σαμαράς δεν κάνει κάτι καινούργιο.
Η επιλογή είναι σωστή και έντιμη. Ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί ούτε κρυπτόμενος να είναι, ούτε εν κρυπτώ να λειτουργεί. Η νέα κυβέρνηση - έπειτα από πολιτική αστάθεια τόσων μηνών - πρέπει να δώσει καθαρά μηνύματα και μάλιστα σε επίπεδο κορυφής για τις προθέσεις της. Πόσω μάλλον που είναι τριφασική ενώ το μέλλον της χώρας εντός ευρωζώνης αμφισβητείται πολύ και από πολλούς. Αρα ήταν κρίσιμο τα μηνύματα να δοθούν απευθείας από τον Σαμαρά, παρουσία του Γιάννη Στουρνάρα. Στο Μαξίμου ξέρουν ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να ζητήσει τίποτε από την τρόικα, αν προηγουμένως δεν δώσει ένα δείγμα γραφής και, κυρίως, σοβαρότητας. Η αλήθεια είναι ότι η πρώτη επαφή είναι αναγνωριστική.
ΟΙ τροϊκανοί δεν μπορούν να πιέσουν με το «καλημέρα σας» μια κυβέρνηση συνεργασίας - ιδίως όταν ξένες πρωτεύουσες και οργανισμοί ζητούν μήνες τώρα να υπάρξει πολιτική συναίνεση. Αρα μια περίοδος χάριτος για να λειτουργήσει ένα νέο σχήμα είναι αυτονόητη. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, ο Σαμαράς έχει ένα διαπραγματευτικό επιχείρημα που δεν είχαν οι προκάτοχοί του: τον Τσίπρα! Αν στους δανειστές δεν αρέσει αυτή η κυβέρνηση, τότε υπάρχει και άλλη γεύση παγωτού που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ.
ΦΥΣΙΚΑ, αυτά δεν είναι πράγματα που λέγονται. Ο Σαμαράς είπε όμως τη μαγική λέξη «committed» - ελληνιστί, «είμαστε προσηλωμένοι» στην εφαρμογή του προγράμματος. Τούτη τη φορά αρκεί.


Αγιογραφίες (ΝΕΑ)