... από την αλεπού, οι... γεωμέτρες Αντώνης, Φώτης και Βαγγέλης...
Σε όλες τις μάχες φτάνει πάντα, φθάνει πάντα μία στιγμή όπου και οι γενναιότεροι στρατιώτες, αφού έχουν καταβάλλει τις μεγαλύτερες προσπάθειες, αισθάνονται την ανάγκη να φύγουν. Να το βάλουν στα πόδια. Να λιποτακτήσουν. Αυτός ο τρόμος προέρχεται από την...
έλλειψη εμπιστοσύνης στο θάρρος τους. Για να τους ξαναδώσεις την εμπιστοσύνη δεν χρειάζεται παρά μία ασήμαντη ευκαιρία, μία αφορμή. Η μεγάλη τέχνη είναι να δημιουργήσεις τις συνθήκες για να προκύψουν αυτές οι ευκαιρίες.
Είμαι σίγουρος ότι το Εγχειρίδιο Πολέμου, του Ναπολέοντος Βοναπάρτη δεν έχει διαβαστεί ποτέ, από τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς, τα κόμματα των οποίων συγκρότησαν την κυβέρνηση. Ίσως και να αγνοούν ακόμη και την ύπαρξη του. Εάν το γνώριζαν και το είχαν μελετήσει, τότε, στις συσκέψεις που κάνουν κάθε εβδομάδα, θα αναζητούσαν τον τρόπο για δημιουργήσουν τις συνθήκες εκείνες, από τις οποίες θα προέκυπταν οι ευκαιρίες, ώστε οι Έλληνες να αποχτήσουν ξανά εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Αντ’ αυτού το μόνο που κάνουν είναι, με τις αποφάσεις τους, να βυθίζουν ακόμη πιο βαθιά τους πολίτες στη μελαγχολία, το φόβο και την ασφυξία.
Προφανώς αυτό δεν το κάνουν μόνον από ανικανότητα άσκησης πολιτικής σε συνθήκες οικονομικού και κοινωνικού πολέμου, όπως οι σημερινές που βιώνει η χώρα, αλλά επειδή αυτό που πρωτίστως τους ενδιαφέρει είναι, από τον κυβερνητικό συνεταιρισμό που έφτιαξαν, να επιβιώσουν πολιτικά οι ίδιοι. Αυτό τους στερεί τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσουν ότι για τον απελπισμένο άνθρωπο ο θάνατος δεν είναι τίποτα° όμως το να ζει νικημένος και άδοξα, σημαίνει να πεθαίνει κάθε μέρα. Κι αυτό δεν αντέχεται. Και πολύ φοβούμαι ότι τη νέα οικονομική συνταγή, που μέρες τώρα επεξεργάζονται, ο λαός δεν θα την αντέξει.
Το μεγαλύτερο δε λάθος που μπορεί να κάνουν είναι να υποτιμήσουν το σκοτεινό ποτάμι που κυλάει στα έγκατα της κοινωνίας. Αυτή τη στιγμή οι αντιδράσεις του λαού απέναντι στα νέα μέτρα λιτότητας θυμίζουν τη συμπεριφορά της αλεπούς απέναντι στις κίσσες. Όταν η αλεπού βλέπει ένα κοπάδι από αυτά ή κάποια παρόμοια πουλιά σωριάζεται στο έδαφος με ανοιχτό το στόμα και παριστάνει την ψόφια. Τα πουλιά την πλησιάζουν θέλοντας να τσιμπήσουν τη γλώσσα της, και τότε εκείνη τα αποκεφαλίζει με μια δαγκωνιά.
Οι κύριοι Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης, εάν δεν θέλουν να την πάθουν όπως οι κίσσες, πρέπει να σταματήσουν να συμπεριφέρονται σαν γεωμέτρες και να δράσουν ως πολιτικοί. Το θέμα δεν είναι να πορευτούμε σε ευθεία γραμμή, αλλά αν θα συνεχίσουμε στην ίδια ή σε άλλη κατεύθυνση. Και επιτέλους να καταλάβουν, αφενός ότι δεν πρέπει τα γεγονότα να ορίζουν την πολιτική, αλλά αντίθετα η πολιτική να ορίζει τα γεγονότα, και αφετέρου ότι η ιστορία δεν πράττει τίποτα, είναι οι άνθρωποι που πράττουν τα πάντα…
Φελνίκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου