Το τσιμπούρι της Ευρώπης...

Γράφει η Σταματούλα

Είχε ενδιαφέρον η πολιτική μετατόπιση του Σύριζα μετά τη Σύνοδο κορυφής. Ενώ μέχρι χτες ήθελε να φέρει την ανατροπή στην Ευρώπη και να κάνει τα μνημόνια παρελθόν, σήμερα αποθεώνει τους ... πρωθυπουργούς της Ιταλίας και της Ισπανίας αντίστοιχα, Μόντι και Ραχόι για την διαπραγματευτική τους δεινότητα. "Η χθεσινή μέρα θα πρέπει να διδάσκεται ως παράδειγμα των κανόνων του αποτελεσματικού "διαπραγματεύεσθαι", δήλωσε η Ρένα Δούρου μετά το τέλος της Συνόδου. Ο Μόντι που αποκαλούσε ο Σύριζα "τεχνοκράτη που έχει βούλιαξει την ιταλική οικονομία" έγινε σε μια...


...μέρα ο ήρωας που τόλμησε να τα βάλει με τη μαντάμ Μερκελ και να την αναγκάσει να υποχωρήσει.

Επικροτώ την περαιτέρω θεσμοποίηση του Σύριζα που δείχνει να αντιλαμβάνεται πως λειτουργούν τα πράγματα στην Ευρώπη. Η Σύνοδος όμως επισφραγίζει μεταξύ άλλων, για όποιον δεν το είχε καταλάβει, ότι τα όσα έλεγε προεκλογικά για ακύρωση του μνημονίου ήταν αστεία και εκτός οποιουδήποτε ευρωπαϊκού πλαισίου. Από τη μαξιμαλιστική και ανεδαφική ακύρωση φτάσαμε να ακούσουμε από τον Αλέξη Τσίπρα πως "Αν ο Σύριζα ήταν κυβέρνηση θα είχε κερδίσει τουλάχιστον όσα η Ισπανία και η Ιταλία". Όχι ότι αυτό είναι ρεαλιστικό, αλλά για το Σύριζα είναι αναμφίβολα πρόοδος.

Δεν με διακατέχει κανένα κόμπλεξ κατωτερότητας, αλλά η Ελλάδα δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να ακολουθήσει τη διαπραγματευτική τακτική που ακολούθησε ο Ιταλός πρωθυπουργός. Ούτε πιστεύω ότι μπορεί να είναι ουσιαστικός veto-player στη κατάσταση που έχει περιέλθει ώστε να απειλήσει με βέτο στο ευρωπαϊκό σύμφωνο, σε περίπτωση που δεν ισχύσει η ιταλό-ισπανικη λύση και για την Ελλάδα, όπως διεμήνυσε στη κυβέρνηση ο Αλέξης Τσίπρας.

Είναι προφανές ότι ο Σύριζα κινείται σταθερά στη λογική του τζαμπατζή. Δεν αναγνωρίζει ότι η χώρα έχει αναλάβει δεσμεύσεις και ότι ο βαθμός με τον οποίο ανταποκρίνεται σε αυτές καθορίζει την αξιοπιστία της και τη διαπραγματευτική της θέση και τακτική. Ο Μόντι δεν διεκδίκησε επειδή είναι ωραίος και μάγκας, αλλά επειδή μπορούσε να πιέσει τη Μέρκελ με το επιχείρημα ότι ενώ έχει δρομολογήσει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα που χρειάζονται για να οδηγηθεί ξανά η Ιταλία στην ανάπτυξη, το κόστος δανεισμού παραμένει υψηλό. Διεκδίκησε λοιπόν και πέτυχε μια ευρωπαϊκή απόφαση ικανή να στείλει ένα θετικό μήνυμα στις αγορές προκειμένου να χαλαρώσουν την πίεση στην Ιταλία.

Το ότι ως χώρα αξιώνουμε την εφαρμογή της απόφασης στο πλαίσιο της ίσης μεταχείρισης των χωρών της ευρωζώνης τη στιγμή που τρία χρόνια δεν έχει προχωρήσει σχεδόν ούτε μια διαρθρωτική μεταρρύθμιση και όλες οι αξιολογήσεις του προγράμματος προσαρμογής είναι κατά κανόνα αρνητικές αγγίζει τα όρια του προκλητικού. Ο πρόεδρος του Eurogroup, Ζ.Κ. Γιούνκερ είπε το αυτονόητο ανοίγοντας ένα παράθυρο ελπίδας: Ότι η απόφαση αυτή θα ισχύσει και για την Ελλάδα μόλις βρεθεί σε κατάσταση ανάλογη με αυτή της Ιταλίας. Αλλά εμείς αντί να εστιάσουμε στις μεταρρυθμίσεις με σκοπό να επωφεληθούμε με το σπαθί μας επιμένουμε να είμαστε η Ελλάδα της προσκολλήσεως. Το τσιμπούρι της Ευρώπης.
parapolitiki.com