Το chicken game του Αλέξη...

Το «παιχνίδι του δειλού»(απόδοση στα ελληνικά του chicken game) είναι όρος της Θεωρίας των Παιγνίων και χρησιμοποιείται στη γλώσσα της διπλωματίας και της πολιτικής επιστήμης για καταστάσεις που βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού.

Η προέλευση του όρου όμως εντοπίζεται στις... ΗΠΑ, όταν ημίτρελοι Αμερικανοί ραλάκηδες έστηναν δύο αυτοκίνητα, το ένα απέναντι στο άλλο, και γκάζωναν προς μία τυφλή, μετωπική σύγκρουση θανάτου. Αν κανείς εκ των οδηγών δεν έστριβε το τιμόνι και η σύγκρουση γινόταν πραγματικότητα, τότε συνήθως το επόμενο ραντεβού τους ήταν για τον άλλο κόσμο. Στην περίπτωση όμως που κάποιος το μετάνιωνε τελευταία στιγμή, αποφάσιζε πρώτος να υποχωρήσει και έστριβε έγκαιρα το τιμόνι, ήταν ο χαμένος, ο δειλός της υπόθεσης(chicken ή κότα, επί το ελληνικότερον).

Αυτό το παιχνίδι, grosso modo, έχει προαναγγείλει ότι θα παίξει με τους Ευρωπαίους ο ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση εκλογής του στην κυβέρνηση. Το επιχείρημα γνωστό: Όσο και αν η Ευρώπη μας προειδοποιεί ότι μη τήρηση των δεσμεύσεων οδηγεί εκτός ευρωζώνης, τελικά δεν θα το κάνει γιατί ξέρει καλά ότι έξοδος της Ελλάδας ισοδυναμεί με διάλυση της ζώνης του κοινού νομίσματος. Άρα, επιμένουμε, συνεχίζει το επιχείρημα, μέχρις εσχάτων στην μονομερή ακύρωση του μνημονίου, όντες βέβαιοι ότι ο άλλος παίχτης, η Ευρωπαϊκή Ένωση, θα είναι η... κότα της υπόθεσης.

Σκληρή γραμμή

Άπαντες περίμεναν την επικαιροποίηση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ για να διαπιστώσουν εάν θα πραγματοποιείτο η μετατόπιση του κόμματος σε μία πιο ρεαλιστική πρόταση για τη σχέση της χώρας με τους εταίρους της, αλλά και τη διακυβέρνησή της. Ωστόσο, το προγραμματικό μανιφέστο που παρουσίασε χθες ο Αλέξης Τσίπρας δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες: Από το μνημόνιο έως τον τρόπο διαχείρισης της οικονομίας, επιμένει στο chicken game, με άλλα λόγια στην ολομέτωπη σύγκρουση με τους Ευρωπαίους εταίρους(θεωρώντας παράλληλα δεδομένο ότι τα κοινοτικά κονδύλια θα έρχονται στην Ελλάδα σαν να μην συμβαίνει τίποτα...)

Υπάρχει μία πιθανή, λογική εξήγηση για την επιμονή της Κουμουνδούρου στη γραμμή της ρήξης: Η ακροαριστερή-ταξική ρητορική, η εμμονή στον κρατισμό, οι κραυγές ότι η Ελλάδα (σσ: ο τόπος που είναι το λίκνο του Δυτικού πολιτισμού) δεν πρέπει αναγκαστικά να ανήκει στη Δύση και η αποστασιοποίηση που όλα αυτά μπορεί να προκαλέσουν στους πιο συντηρητικούς κεντρώους και κεντροαριστερούς ψηφοφόρους, είναι ίσως πια ο μόνος τρόπος για να μην... εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη θέση.

Λέγεται ότι οι επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ στην κυριολεξία πάγωσαν με αυτά που αντίκρισαν, κατά την πρόσφατη επίσκεψή τους στο Γενικό Λογιστήριο του κράτους-χωρίς, είναι αλήθεια, το κόμμα τους να έχει ευθύνη για την τραγική κατάσταση των δημοσίων ταμείων. Δεν αποκλείεται λοιπόν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να αρχίσουν να κάνουν... ό,τι μπορούν μέχρι τις εκλογές, με ακόμα περισσότερες ανεδαφικές κορόνες, για να αποφύγουν τις κυβερνητικές ευθύνες και την πιθανότητα να «σκάσει» η χώρα στα χέρια τους.

Η ώρα της κρίσης

Ο Τσίπρας όμως δεν είναι ακόμα στη θέση του πρωθυπουργού, στη θέση του οδηγού δηλαδή για το chicken game που λέγαμε προηγουμένως. Θα ήταν πιο ασφαλές λοιπόν για τον ίδιο και το κόμμα του να περιοριστούν στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να κατηγορούν τους άλλους ως... κότες, με το βλέμμα στραμμένο στις επόμενες εκλογές. Όσο κι αν προσπαθήσουν όμως είναι πιθανό να μην τα καταφέρουν και να βρεθούν, στις 18 Ιουνίου, με την καυτή πατάτα ανά χείρας.

Άλλωστε στην Ελλάδα έχουμε αποδείξει ιστορικά ότι συνήθως υποκύπτουμε στα κελεύσματα της λογικής του «λεφτά υπάρχουν». Τότε όμως στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούν παρά μόνο να προσεύχονται να σηκώσει τα χέρια ψηλά η Ισπανία, μήπως και αναδυθεί μία συνολική λύση για την ευρωπαϊκή κρίση χρέους, που θα συμπαρασύρει στη σωτηρία, από συγκυρία, έστω πρόσκαιρα, και την Ελλάδα.

Σε διαφορετική περίπτωση, η προσγείωση του αεροσκάφους ΣΥΡΙΖΑ στον πλανήτη πραγματικότητα θα είναι σκληρή και απότομη. Ο προεκλογικός μαξιμαλισμός θα ξεφτίσει σε τέτοιο βαθμό που ο χαρακτηρισμός «κότες» θα επιστρέψει με δριμύτητα στους ίδιους, αν δεν θα ηχεί ήπιος. Άλλωστε το οικονομικό πρόγραμμα που ανακοινώθηκε χθες από τον Αλέξη Τσίπρα, ακόμα και μέσα στην παραδοξότητα των βασικών παραδοχών του, δεν ήταν επί της ουσίας κοστολογημένο -και πώς θα μπορούσε να είναι;

Εκτός βέβαια και αν έχουν αποφασίσει να καλύψουν τις παροχές που εξήγγειλαν με το κόψιμο νέου νομίσματος. Αλλά τότε θα πρέπει να μας το πουν. Όπως θα πρέπει να μας πουν και πόσα καρβέλια ψωμί, σε υποτιμημένες δραχμές και με τον πληθωρισμό να καλπάζει, θα μπορούν να αγοράζουν οι άνεργοι, με το επίδομα(διετές μάλιστα) που τους υποσχέθηκαν...
voria.gr