Λαμαρίνες...

Δημήτρης Μητρόπουλος

ΠΟΙΟΣ δεν ήθελε το ντιμπέιτ; Λίγο πολύ, όλοι - αν και για διαφορετικούς λόγους.
ΕΧΟΥΜΕ φθάσει στην έκτη εβδομάδα - αν αθροίσουμε τις δύο συνεχόμενες προεκλογικές περιόδους - και η Συγγρού δεν έχει μπορέσει να...

βρει ρυθμό. Πριν δεκαπέντε μέρες, νόμισαν ότι βρήκαν επιτέλους τον εχθρό στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο νεοκομμουνιστικός κίνδυνος θα ενεργοποιούσε τα συντηρητικά ανακλαστικά των ψηφοφόρων της ΝΔ. Ή μάλλον των «νοικοκυραίων», τους οποίους επικαλέστηκε ο Αντώνης Σαμάρας στο διάγγελμα που έκανε από το γραφείο του το απόγευμα της προκήρυξης των εκλογών της 17ης Ιουνίου. Στη λογική αυτή η ΝΔ μπήκε φουνταριστή στην υπόθεση του ντιμπέιτ Σαμαρά - Τσίπρα. Στη διαδρομή όμως κατάλαβαν ότι ίσως και να μην ήταν τόσο καλή ιδέα. Η πολιτική είναι διαχείριση συμβόλων. Το να καθήσει ο Τσίπρας τετ-α-τετ στο ίδιο τραπέζι με τον Σαμαρά επικύρωνε έμμεσα τον ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ ως δεύτερου πόλου του πολιτικού συστήματος. Ακόμη χειρότερα: επιβεβαίωνε τη δυναμική της Κουμουνδούρου. Δεν είναι λίγο να βρεθεί ένα μικρό κόμμα που, ιστορικά, γράφει 4-5% απέναντι σε μια παράταξη εξουσίας του 40% και βάλε στις καλύτερες στιγμές της. Στη Συγγρού άρχισαν, λοιπόν, να ψάχνουν την έξοδο.
ΟΣΟ κι αν φαίνεται παράξενο, η ίδια συλλογιστική - αν και ανεστραμμένη - επικράτησε και στην Κουμουνδούρου. Στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πεισμένοι ότι έχουν ρεύμα. Γιατί λοιπόν να το ρισκάρουν; Μπορεί ο Τσίπρας να περνάει καλά στην τηλεόραση. Ωστόσο, η απήχησή του είναι κυρίως σε ψηφοφόρους κάτω των πενήντα ετών. Δεν είναι αυτοί - ιδίως οι νεότεροι - που περνούν τα βράδια τους στον καναπέ. Από τη μικρή οθόνη μαγνητίζονται κυρίως οι μεγαλύτερες ηλικίες. Υπήρχε πάντα το ενδεχόμενο η αντιπαράθεση Τσίπρα - Σαμαρά να αφυπνίσει το αίσθημα ανασφάλειας όλων εκείνων που με δεδομένη τη σμίκρυνση του ΠΑΣΟΚ βλέπουν τη ΝΔ ως μοναδικό ανάχωμα στον ΣΥΡΙΖΑ. Υπήρχε επίσης η πιθανότητα να κάνει ο Τσίπρας κάποιο λάθος ή να μπλέξει σε κάποια κουβέντα που να τον εκθέσει. Η γλώσσα επίσης που θα χρησιμοποιούσε ο πρόεδρος του ΣΥΝ σε σχέση με τους χειρισμούς έναντι του Μνημονίου θα έμπαινε στο μικροσκόπιο. Θα μιλούσε για αποδέσμευση, αναθεώρηση, αναδιαπραγμάτευση, ακύρωση εκτελεστικών νόμων ή καταγγελτική διαπραγμάτευση; Και μέχρι πού θα το τραβούσε; Οταν έχεις καλομάθει να κάνεις καμπάνια με όρους μονολόγου, δεν θες να μπεις στη βάσανο - και, κυρίως, στο ρίσκο - του διαλόγου.
ΚΑΠΩΣ έτσι η Κουμουνδούρου έσπευσε να προτείνει δημοσιογράφους που θα έφερναν σε δυσκολία τη Συγγρού, η οποία δεν άργησε να απαντήσει με τεθλασμένα πυρά. Τζάμπα οι προσδοκίες για το γαλλικό μοντέλο με το μακρύ τραπέζι και το ζεύγος παρουσιαστή και παρουσιάστριας - που είναι σχεδόν πάντα ξανθιά. Cherchez la femme - ψάξτε ποια γυναίκα φταίει - είθισται να λένε οι γάλλοι κάθε φορά που ξεσπάει μια φασαρία. Ωστόσο, δεν είναι σίγουρο ότι πέτρα του σκανδάλου - τρόπος του λέγειν - είναι η Ελλη Στάη, περισσότερο από τον Νίκο Χατζηνικολάου. Σε δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης, υπάρχουν κάποια συμπεράσματα σε σχέση με τους απώτερους σχεδιασμούς των μεν και των δε. Ξέραμε ότι η ΝΔ θέλει να κυβερνήσει. Φαίνεται όμως ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δαγκώσει τη λαμαρίνα της εξουσίας, οπότε ο Τσίπρας φυλάγεται.


ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΝΕΑ