Η Νέα Αττική Κωμωδία...

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Εως πριν από τρία χρόνια, η πολιτική Ευρώπη προκαλούσε βαθιά χασμουρητά στους πολίτες της. Οι Διασκέψεις Κορυφής γίνονταν πρωτοσέλιδα μάλλον από υποχρέωση, στα δε τηλεοπτικά δελτία έπιαναν ακροαματικότητα λογοτεχνικής εκπομπής. Ηταν ένα...

γραφειοκρατικό μαστόδοντο το οποίο περιφερόταν ανάμεσά μας μουγκανίζοντας προδιαγραφές και συνθήκες. Ωσπου ήρθε η κρίση και το μαστόδοντο άρχισε να υποφέρει. Κι ένας τέτοιος όγκος όταν παθαίνει σπασμούς δεν αστειεύεται. Προξενεί διάφορες καταστροφές δεξιά κι αριστερά, αφήνει οικογένειες στον δρόμο, καταστρέφει δουλειές και ανοίγει ρήγματα. Το σίγουρο είναι ότι δεν περνάει απαρατήρητο.
Κι έτσι η πολιτική Ευρώπη άρχισε να κινεί το ενδιαφέρον των πολιτών της. Μόνο που για πολλούς ήταν αργά. Γιατί από το πολύ χασμουρητό οι περισσότεροι είχαν ξεχάσει για ποιο λόγο κυκλοφορούσε αυτό το μαστόδοντο στους δρόμους των ευρωπαϊκών μας πόλεων κι άρχισαν να σκαλίζουν τις συνθήκες, μπας και θυμηθούν πώς και γιατί είχε αρχίσει όλη αυτή η ιστορία.
Και με τούτα και μ' εκείνα φτάσαμε στην παρούσα Διάσκεψη Κορυφής. Σε αυτήν που υποτίθεται θα γίνει η μεγάλη σύγκρουση ανάμεσα στον κ. Ολάντ και την κ. Μέρκελ («Πω! Πω! Δια δες πόσο ψυχρά την υποδέχτηκε στο Μέγαρο των Ηλυσίων»), σ' αυτήν που ο κ. Μόντι δεν πρόκειται να φύγει ώς την Κυριακή του τελικού του ευρωποδοσφαίρου αν δεν βρεθεί μια κάποια λύση, σ' αυτήν που για μια ακόμη φορά οι συμμετέχοντες μάλλον θα αναβάλουν τις σημαντικές αποφάσεις για την επόμενη κρίσιμη σύνοδο.
Υπενθυμίζω, είναι η ίδια σύσκεψη την οποία κράδαιναν ως τρόπαιο της ψήφου μας όσοι τη διεκδικούσαν, διότι σε αυτήν θα κρινόταν το μέλλον το δικό μας, των παιδιών μας, του πανάρχαιου πολιτισμού μας. Και θα πήγαιναν όλοι μαζί, λέει. Ενώ τώρα θα πάει μόνο μια επιστολή. Και πολύ καλά θα κάνει. Διότι προσωπικώς πιστεύω ότι το μέλλον της Ευρώπης σε καμία σύσκεψη κορυφής δεν πρόκειται να κριθεί. Το μέλλον της Ευρώπης θα κριθεί από το αν είναι ικανοί οι λαοί της να συνεχίσουν να παράγουν πολιτισμό, όπως έκαναν στην διάρκεια της Ιστορίας τους.
Και από αυτή την άποψη, η αναβίωση της Νέας Αττικής Κωμωδίας την οποία παρακολουθούμε κοντά δύο εβδομάδες τώρα είναι πολύ σημαντικότερη από τη συμμετοχή μας σε βαρετές κουβέντες στρογγυλής τραπέζης. Ενα έργο πλούσιο σε επεισόδια και χαρακτήρες. Οπως ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος δηλώνει ότι συνεργάζεται αλλά δεν σημαίνει ότι συμφωνεί κιόλας - αλήθεια, με ποιο από τα άλματα που κατάφερε η νέα κυβέρνηση τις τελευταίες ημέρες διαφωνεί ο πρόεδρος του μετα-ΠΑΣΟΚ; Ή το μείζον εθνικό θέμα που προέκυψε με τη χωροθεσία της Αριστεράς στο ημικύκλιο του Κοινοβουλίου, χώρια οι εξωχώριες - και ό,τι άλλο θέλει προκύψει από την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ώς τη στιγμή που θα τις διαβάσετε. Ε ναι, ο πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία αυτού του τόπου και η κωμωδία, από αρχαιοτάτων χρόνων, υπήρξε βασική πρώτη ύλη για την παραγωγή του στα μέρη μας.

ΤΑ ΝΕΑ