Ν. Καραστάνος
Το κόμμα, υπό το Γ. Παπανδρέου, μετά την ήττα του 2007, ανασκου-μπώθηκε και κατήρτισε ένα ολοκληρωμένο, εναλλακτικό, πρόγραμμα διακυβέρνησης το οποίο, εκτός της διαχείρισης της οικονομίας, περιείχε και...
σωρό μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεων, σ΄ όλους, σχεδόν τους τομείς.
Με βάση αυτό το πρόγραμμα κερδήθηκαν οι εκλογές του 2009 κι αυτό το πρόγραμμα επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί τους πρώτους μήνες.
Οι εξελίξεις στην οικονομία - μπορεί μη εντελώς αναπάντεχες, αλλά σίγουρα πολύ πιο σοβαρές από το αναμενόμενο - έφεραν, τάχιστα, το μεγάλο δίλημμα και συνάμα, το ξεκίνημα της εσωκομματικής διαπάλης των απόψεων και της σύγκρουσης των προτάσεων.
Δεν είναι του παρόντος οι αναλυτικές περιγραφές των γεγονότων, των λειτουργιών και των συμπεριφορών των ηγετικών στελεχών του Κινήματος, εκείνη την εποχή και συγκεκριμένα το τρίμηνο Δεκέμβρης 2009 - Φεβρουάριος 2010, (αυτό θα γίνει στην ώρα του και θάναι καταλυτικό), εκείνο, όμως, που είναι δεδομένο είναι, πως στη σύγκρουση εκείνη επικράτησαν οι ...ρεαλιστές, πείθοντας, (έως αναγκάζοντας...) τον Παπανδρέου, (με δυο πιστόλια στον κρόταφο : ένα από το εσωτερικό κι ένα από το εξωτερικό), να προχωρήσει στην υλοποίηση μιας πολιτικής, που δεν είχε καμιά σχέση με το επεξεργασμένο και το εξαγγελμένο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ.
Είναι φανερό, βέβαια, πως εκείνοι που έσπρωξαν τα πράγματα προς τις πολιτικές του μνημονίου ήταν αυτοί που στη συνέχεια λειτούργησαν σε βασικές υπουργικές θέσεις και παρουσιάστηκαν στα μάτια του λαού, ως οι υπάκουοι διεκπεραιωτές των θελήσεων και των εντολών της τρόϊκας. Προσοχή αυτοί δεν ήταν, μόνο, σε άλλες ομάδες, αλλά προέρχονταν κι απ΄ την ομάδα του ίδιου του Γιώργου !
Το μεγάλο - το εγκληματικό - λάθος έγινε εκεί στα τέλη του 2009, που όταν έγιναν γνωστά όλα τα δεδομένα του "ελληνικού προβλήματος", δεν διαλύθηκε το ΠΑΣΟΚ και δεν προκηρύχθηκαν νέες εκλογές !
>>>Διαβάστε τη συνέχεια...
Το ΠΑΣΟΚ να διαλυθεί και να μείνει στην κρίση της ιστορίας, για την μέχρι τότε πορεία του, παρουσία και δράση, χωρίς να ταυτιστεί με τις σφαγιαστικές πολιτικές, που έπαιρναν βίαια και αναίσχυντα, πίσω, όλα, σχεδόν, όσα είχε δώσει στο λαό τις προηγούμενες δεκαετίες.
Οι νέες εκλογές να γίνονταν, προκειμένου το εκλογικό σώμα να ενημερωθεί επί των ζητημάτων που ενέσκηπταν και να ψηφίσει στη βάση άλλων δεδομένων και άλλων προτάσεων και προγραμμάτων.
Επειδή αυτά τα δυο πράγματα δεν έγιναν, έχουμε, τον, μεν, Παπανδρέου στην άκρη, το δε ΠΑΣΟΚ στην ανυποληψία και τη συρρίκνωση.
Το μεγάλο Κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν πρέπει να τυραννιστεί άλλο κι οφείλουν όλοι να το σεβαστούν και να τ΄ αφήσουν τα χέρια της ιστορίας.
Οι πρωταγωνιστές των επιλογών και των εφαρμογών των συνταγών του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, ας πάνε εκεί που ανήκουν, στην κεντροδεξιά.
Ο Γ. Παπανδρέου ας κάνει την ειλικρινή αυτοκριτική του, ας περιμένει οι εξελίξεις να δικαιώσουν τη στάση του και την τακτική του κι ας επιχειρήσει τότε το come back, μέσα από ένα κεντροαριστερό σχήμα, που θα διακηρύξει και θα επικοινωνήσει ξανά, όλες εκείνες τις ιδέες, τις απόψεις και τα προγράμματα, που λόγω της τρόϊκας και των μνημονίων, έμειναν στο ράφι. Η Ελλάδα του 21ου αιώνα, η άλλη, η δυνατή, η βιώσιμη νέα Ελλάδα τάχει, απόλυτη, ανάγκη !
logoplokies.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου