... τ’ αστέρια χάθηκαν, πρέπει να φύγεις; " ...
ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ
ΠΩΣ ΜΟΥ ΚΟΛΛΗΣΕ, ΚΥΡΙΕ ΔΙΕΥΘΥΝΤΑ, αυτό το άσμα των sixties, απορώ κι εξίσταμαι! Μάλλον θα φταίει το περιβάλλον του αδερφού μου, που από τώρα γιορτάζει τον «θρίαμβο της νεότητας», όπως αποκαλεί το προσδοκώμενο εκλογικό αποτέλεσμα της 17ης Ιουνίου.
Η...
νεότητα, δηλαδή, εκπροσωπείται από τον «Τσίπρα, αγάπη μου», που άρχισα να γίνομαι αλλεργική και μόνο στο άκουσμα του «Τσι..». Αφού έχω απαγορεύσει και στα πουλάκια να φλυαρούν με «τσίου-τσίου» στην απέναντι βρομοκαρυδιά.
Αστεία, αστεία πάντως, αύριο μπαίνει το καλοκαίρι κι ακόμη δεν κατέβασα τα νεγκλιζέ της χηρείας. Μαύρα μεν, αλλά με μια υπόνοια διαφάνειας. Για να δροσίζομαι.
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, Ο ΘΕΙΟΣ ΒΑΚΗΣ μου κάνει εντατική προπαγάνδα να ψηφίσω Νέα Δημοκρατία για να μη φαρμακωθεί η Ευρώπη, που ειλικρινώς την έχω χεσμένη πατόκορφα. Σέβομαι την ανησυχία του θείου, αλλά με τέτοιο μπέρδεμα σκέφτομαι μήπως είναι προτιμότερο να φύγω από τις δεκαπέντε Ιουνίου στο χωριό Τηλεμάχου, όπου ζει η κουνιάδα μου η Θέκλα και αγωνιά για τη σεξουαλικότητα του γιου της. Είναι το παιδί που έκανε σιέστα στα σπίτια με τις ιερόδουλες και ακόμη εξετάζει το μόριό του, μήπως κόλλησε μελίγκρα από δαύτες.
Θα πάω στο χωριό, έτσι λέω, να χαρώ αγνό τζακούζι και τηγανητά αυγά από σεμνές κότες. Το χωριό δεν είναι ούτε παραθαλάσσιο ούτε βουνίσιο. Είναι μάλλον κάτι το αχαρακτήριστο, αλλά ευνοεί τις χασισοφυτείες και το ξεμάτιασμα. Έχω πολύ επιτήδειες ξεματιάστρες κι εγώ, κύριε διευθυντά, είμαι βεβαία ότι ματιάστηκα άγρια από το κακόηθες βλέμμα της νύφης μου.
Από την ημέρα που ξεθαρρεύτηκε με τα προγνωστικά του ΣΥΡΙΖΑ το βλέμμα της έγινε σαν των ρουφιάνων Κινέζων, που ρουφιάνευαν τον τελευταίο αυτοκράτορα της Κίνας, τον Που Γι. Είκοσι φορές είδα την ταινία του Μπερτολούτσι για να διδαχτώ μετριοφροσύνη και ταπεινότητα.
ΟΜΩΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ είδαν μόνο την επιφάνεια, κύριε διευθυντά. Δεν κατάλαβαν αυτό που λέει και το τραγούδι «Από τα ψηλά στα χαμηλά κι από τα πολλά στα λίγα». Γι’ αυτό ο κόσμος λάλησε και προσπαθεί με ψωροπερηφάνιες να περισώσει τα διασκορπισθέντα κομμάτια του. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσω την ακαταδεξιά τους να σπεύσουν να εργαστούν ως ροδακινοσυλλέκτες στη Βέροια; Τέσσερις χιλιάδες Αλβανοί και ΜΟΝΟ δεκαεννιά δικοί μας είπαν «ΝΑΙ». Οι υπόλοιποι προτιμούν, φαίνεται, να κάθονται σε καφετέριες με τον φραπέ και να θρηνούν την Άλωση της Πόλης, κατόπιν αλώσεως φυσικά.
Τόση παρά φύσιν περηφάνια ούτε οι Εγγλέζοι διέθεταν στα «σέβεντις», τότε που οι Άραβες τους κατσικώθηκαν με τα πετρελαιοδολάρια και αγόρασαν μέχρι και του «Χάροντς» το πολυκατάστημα. Ως και για τις κιλότες της βασιλίσσης είχε βρεθεί σπόνσορας Άραβας και μάλιστα αραβότατος. Και γιατί όχι;
Εμείς, όμως, τον χαβά μας και στενοχώρια που θ’ αναγκαστούμε να ξαναβοσκήσουμε τους αμνούς και τα ερίφια. Καλόμαθε η γριά στα σύκα και απαρνήθηκε τη φλογέρα του βοσκού.
ΩΣ ΧΗΡΑ ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ, κύριε διευθυντά, αν το έφερνε η ανάγκη, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΣ θα έπιανα όχι μια αλλά εκατό φλογέρες βοσκών, γιατί είμαι προσγειωμένο άτομο. Όχι σαν την ξαδέρφη Πιπίνα, που περιμένει τη νεκρανάσταση του κυρίου Παυλόπουλου και των ιδανικών της Ρηγίλλης! Γι’ αυτό θα κάνω την αποχή και θα χαρώ την αθωότητα της ελληνικής υπαίθρου κι ας πάνε να διαλευκάνουν γιατί ο κύριος Τζήμερος σκιάχτηκε και πάτησε βέτο για τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο. Τι φοβήθηκε; Μήπως το ένστικτό του θυμίσει το Μυστικό του Μπρόουκμπακ Μάουντεν και αποπλανηθεί ανήμερα των εκλογών ο καουμπόη;
Με κάτι τέτοια η αποχή στις εκλογές αναρριχάται στα ύψη και χάνει ψήφους ο Καρατζαφέρης, που κομποζάρει στην τηλεόραση με φόντο τον Άη Γιώργη και τους Τρεις Ιεράρχας της Τρισηλίου Θεότητος. Μεγάλη η χάρη τους. Μικρό το ποσοστό τους!
ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΩ με ρωτούν τι φρονώ για την παραμονή μας στο ευρώ, κύριε διευθυντά. ΔΕΝ ΦΡΟΝΩ, αλλά ΠΑΡΑΦΡΟΝΩ. Τι να φρονήσω ως χήρα Τηλεμάχου χωρίς προοπτική δεύτερης χηρείας; Γιατί μετά τον Τηλέμαχο «έκλεισα» ως γυναίκα, όπως είχε πει παλιά και η μητριά του Γιωργάκη. Άρα, είτε με ευρώ είτε με δραχμή, η μνήμη του Τηλέμαχου θα παραμείνει, δυστυχώς, αμετακίνητη. Αρκεί να μη με συγχύζει ως φάντασμα, όπως προχθές, που βγήκε μέσα από την τοστιέρα την ώρα της Γιουροβίζιον, ακριβώς πάνω στο ρεφρέν της Κροατίας.
«Τηλέμαχε, λέγε ό,τι θέλεις γρήγορα, γιατί έχω εθνικό καθήκον να υποστηρίξω την ελληνική συμμετοχή στο Αζερμπαϊτζάν», φώναξα. Δυστυχώς ο Τηλέμαχος είχε τον χαβά του άλλου κόσμου κι έπιασε να μου αναλύει τα συστατικά του ΣΥΡΙΖΑ και ότι η εν λόγω φίρμα αποτελείται από δέκα το λιγότερο ιδεολογικές τάσεις.
«Τι να κάνω τέτοια ώρα με τη Γιουροβίζιον στο αποκορύφωμα, αείμνηστε;», έβαλα τις φωνές.
«Κι εγώ έχω ΤΑΣΕΙΣ εμετού, αλλά ΔΕΝ στήνω κόμματα για να τρομάξω τις καγκελαρίες και τα λοιπά ευρωπαϊκά ευαγή ιδρύματα…», είπα.
ΟΜΩΣ Ο ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΗΘΕΛΕ κουβέντα κι έπιασε να με ρωτά πόσα ξοδεύω στο κομμωτήριο, αν όντως υπάρχει έλλειψη βιάγκρα στα φαρμακεία κι αν η θεία Περμαχούλα έπιασε γκόμενο από τη «Χρυσή Αυγή» για να τη συνοδεύει στις εκδρομές με το ΚΑΠΗ, επειδή την παρενοχλούν κάτι πορνόγεροι σπορτίφ. Με άκουσε όλη η πολυκατοικία που έκανα τον εξορκισμό για να αποπέμψω το φάντασμα. Φυσικά, την άλλη μέρα είπα ότι ΔΕΝ ήμουν εγώ αλλά η φωνακλού πρωταγωνίστρια του ΕΞΟΡΚΙΣΤΗ Λίντα Μπλερ σε μεταγλώττιση.
Τι να πω και τι να εξηγήσω γι’ αυτά τα μεταφυσικά μου ατυχήματα, κύριε διευθυντά. Για την ώρα παίρνω μαθήματα υπομονής από τον κ. Τσοχατζόπουλο, τον κ. Ιώβ και το άγαλμα του Κολοκοτρώνη μαζί με το άλογο.
Δική σας
Κική Νουρέγιεφ
ΥΓ.: Εσείς τι νόημα και ποιο ηθικό δίδαγμα βγάζετε από τις πολιτικές τηλεοπτικές βεγγέρες; Ο ένας θέλει να καβαλήσει τον άλλον και ΔΕΝ ολοκληρώνει. Τουλάχιστον στις τσόντες ο πρωταγωνιστής καβαλάει, όμως ολοκληρώνει μέχρι τελευταίας ρανίδας.
lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου