Αν η κοινωνία δεν ήταν οργισμένη θα απασχολούσε την επιστημονική κοινότητα, γιατί μια κοινωνία που είδε να ανατρέπονται τα πάντα δεν θύμωσε, δεν οργίστηκε. Θα ήταν επίσης προς επιστημονική διερεύνηση, αν οι πολίτες δεν έδειχναν τιμωρητική διάθεση προς...
τους υπευθύνους της σημερινής κατάστασης. Απολύτως δικαιολογημένα λοιπόν όλα τα συναισθήματα μιας κοινωνίας, που ξαφνικά ένιωσε το έδαφος να υποχωρεί κάτω από τα πόδια της.
Την Κυριακή όμως καλούμαστε να αποφασίσουμε προς τα που θέλουμε να πάει η Ελλάδα. Κι επειδή οι εκλογές δεν είναι διαδήλωση διαμαρτυρίας, για να εκδηλώσουμε αυτό που αισθανόμαστε, αλλά κάλπη που καθορίζει το αύριο, οφείλουμε για μας και τα παιδιά μας να σκεφτούμε τι θα ψηφίσουμε. Αφήνοντας στην άκρη το θυμικό και επιλέγοντας με τη λογική.
Ας ψηφίσει ο καθένας όποιο κόμμα θέλει. Αρκεί να το κάνει επειδή έχει πειστεί. Αναλύοντας προτάσεις και αξιολογώντας πρόσωπα. Επιλέγοντας θετικά και όχι με σύμβουλο το θυμικό. Μόνον έτσι θα μπορέσει να ξεχωρίσει τον λαϊκισμό από τον ρεαλισμό, τον ψεύτικο πολιτικό λόγο από τον ουσιαστικό, τον στείρο καταγγελτικό από τον καθαρό και εφαρμόσιμο.
Διαφορετικά ενδέχεται να δώσουμε ψήφο στην αυτοτιμωρία μας. Και τότε δεν θα δικαιούμαστε να οργιζόμαστε με κανέναν παρά μόνον με τον εαυτό μας. Γιατί δεν είχαμε καταλάβει ότι στις 6 Μαΐου δεν πηγαίναμε σε διαδήλωση, αλλά σε εκλογές διακυβέρνησης της πατρίδας μας.
Παναγιώτης Παπακωστόπουλος
http://www.antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου