Αναποφάσιστος μέχρι τέλους...

greece-salonika.blogspot.
Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε φθάσει τόσο κοντά στις εκλογές με τόσο μεγάλο ποσοστό αναποφάσιστων.
Δεν αναφέρομαι μόνο σε δημοσκοπήσεις που διαρρέουν κάποιοι εντέχνως.
Αναφέρομαι στις κουβέντες που ακούω γύρω τριγύρω όπου αρκετοί, πασών των ηλικιών, αναρωτιούνται που...
να κατευθύνουν την ψήφο τους.
Η δε αγωνία αρκετών, είναι μήπως ψηφίσουν λάθος.
Είναι λογικό να υπάρχει σύγχυση και επιφυλακτικότητα και καλώς η κακώς δεν μπορεί κανείς με το χέρι στην καρδιά να προτείνει σε κάποιον τι να ψηφίσει.
Προσωπικά με έχουν ρωτήσει πολλοί, για να... εισπράξουν ένα, «ψήφισε σύμφωνα με την ιδεολογία σου. Αυτό που βαθειά πιστεύεις ότι χρειάζεται η χώρα και η κοινωνία για να ορθοποδήσουν». Συνιστώ όμως να είναι πολύ προσεκτικοί στα πρόσωπα που θα επιλέξουν.

Είναι γεγονός πως αυτές οι εκλογές γίνονται κάτω από πολύ ιδιαίτερες συνθήκες. Κατ’ αρχήν γίνονται εν μέσω βαθύτατης οικονομικής και πολιτικής κρίσης. Η χώρα εξακολουθεί να παραπαίει οικονομικά, με πολύ δύσκολες μέρες μπροστά της.Το δε πολιτικό δυναμικό εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να βρίσκεται σε απαξίωση. Αυτό το δείχνει η μαζική μετατόπιση ψηφοφόρων που κινούνται τιμωρητικά εναντίον των δύο κομμάτων εξουσίας προτιμώντας χώρους με τους οποίους αφενός δεν έχουν καμία ιδεολογικοπολιτική σχέση και αφετέρου γνωρίζουν πως πολλά από όσα προτείνουν είναι ανεδαφικά, ανεφάρμοστα και σε πολλές περιπτώσεις σκοπίμως αναληθή και διαστρεβλωτικά.

Είναι σχιζοφρενικό να λέμε ότι το 70% του πληθυσμού θέλει να είναι στην Ευρώπη αλλά από την άλλη προτιμά να ακολουθεί κάποιον, που είτε υμνεί τον Ναζισμό ή τον Στάλιν, είτε θέλει να μείνει στην Ευρώπη αλλά να μην θέλει να πληρώσει τα δάνεια και τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η χώρα προκειμένου να μην κατρακυλήσει στην άβυσσο, είτε ονειρεύεται Γουδί, είτε είναι υπέρ της ελεύθερης και ασύδοτης αγοράς του laisser faire χωρίς ίχνος κοινωνικής Πρόνοιας.

Ωστόσο είναι βέβαιο το εκλογικό σώμα επιθυμεί διακαώς να δει το παλαιό έμψυχο πολιτικό δυναμικό να πηγαίνει σπίτι του και να αντικαθίσταται με νέο αίμα.

Αλλά πόσο εφικτό είναι αυτό; Φοβάμαι πως και αυτή η πιθανότητα είναι γεμάτη παγίδες για να μην πω ναρκοθετημένη εξ’ αρχής.

Με μια ψύχραιμη ματιά θα δει κανείς πως τα δύο μεγάλα κόμματα γενικά εξακολουθούν να είναι αρχηγικά. Αρχηγικά με τον τρόπο τους είναι και τα κόμματα της Αριστεράς, όπου υπάρχει όμως μία επίφαση εσωτερικού δημοκρατικού διαλόγου με κορυφαίο παράδειγμα τον πολιτικό Πολυχώρο που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, όπου η αριστερά συνιστώσα δεν γνωρίζει τι ποιεί η δεξία της.

Αντιπαρέρχομαι όμως την Αριστερά επικεντρώνοντας το πρόβλημα σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δηλαδή τα δύο κόμματα εξουσίας, όπου κανείς, πλην των επιτελείων των αρχηγών δεν γνωρίζει το πώς έγινε η επιλογή των υποψηφίων. Έχει γεμίσει ο κόσμος νέο πολιτικό δυναμικό, όχι απαραίτητα ηλικιακά, που κανένας ( ακόμη και κομματικά στελέχη με τους οποίους συνομιλώ το επιβεβαιώνουν) δεν ξέρει που και πως ξεφύτρωσαν. Νέο δυναμικό με υποτυπώδη πολιτικό βίο, ελάχιστη πολιτική εμπειρία, με μόνη περγαμηνή μία θητεία είτε στο τοπικό δημοτικό συμβούλιο, είτε σε κάποιο τοπικό εμπορικό ή επαγγελματικό επιμελητήριο. Δυστυχώς τα επιτελεία μάζεψαν αρκετούς τέτοιους άρον άρον προκειμένου να συμπληρώσουν τα ψηφοδέλτια.

Μπορείτε άνετα να τους δείτε ( αν δεν τους έχετε δει ήδη) να παρελαύνουν ανά εξάδες στις τηλεοπτικές οθόνες ( τρία παράθυρα επάνω και τρία κάτω) και να απαγγέλουν το ποίημα τους, το οποίο δεν είναι άλλο από το ότι η πατρίδα βρίσκεται στο γκρεμό και ότι αποφάσισαν να ασχοληθούν με την πολιτική ακούγοντας μια βαθειά φωνή μέσα τους, αυτή του καθήκοντος, που τους καλούσε να αναλάβουν δράση ώστε να μας σώσουν. Θυμίζουν καλλιστεία όπου όλες οι μοντέλες μας λένε ότι θέλουν να προσφέρουν, επιθυμούν ειρήνη στον κόσμο και άλλα ευτράπελα.

Αν νομίζετε ότι υπερβάλλω στηθείτε σε μία οθόνη να ακούσετε μερικούς. Από τα κορυφαία περιστατικά, αυτό ενός κυριούλη κοντά στα εξήντα… καθ’ όλα συμπαθή και αξιοπρεπή… που δηλώνε περίτρανα εν είδει διαγγέλματος από τηλεοράσεως στον ελληνικό λαό ότι αποφάσισε να κατέβει υποψήφιος γιατί είχε να αγωνιστεί για να μην αφήσει στα παιδιά του και τα εγγόνια του χρέος η χώρα!!!!!

Όπως αντιλαμβάνεστε, δεν είναι ο μόνος που διακατέχεται από μεγαλοϊδεατισμό. Ακούστηκαν πολλά μαργαριτάρια, σε σημείο που να αναρωτιέται κανείς μπας και οι υποψήφιοι χρειάζονται ψυχομετρικά. Επί τη ευκαιρία, είναι πολύ ενδιαφέρουσες οι ψυχαναλυτικές ερμηνείες, του γιατί λέμε ψέματα, κάτι για το οποίο κατηγορούμε αναφανδόν τους πολιτικούς. Αλλά δεν το επεκτείνω γιατί δεν είναι της ώρας.

Η πολιτική ουσία είναι πως τον εν λόγω κύριο του τηλεπαράθυρου, όπως και πολλούς άλλους, δεν τους διάλεξε η τοπική του πολιτική οργάνωση αλλά η αόρατη χειρ των αρχηγικών επιτελείων.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι πολλές επιλογές, είναι χαμηλής ποιότητας, με ανύπαρκτη ή έστω υποτυπώδη γνώση βασικών κανόνων πολιτικής, με ελάχιστη γνώση των βαθύτατων προβλημάτων, κάτι που φαίνεται και από την ανυπαρξία επιχειρημάτων πέραν των κομματικών κλισέ. Αμφιβάλλω πολύ αν έχουν προλάβει να διαβάσουν όχι μόνο το μνημόνιο αλλά τα ίδια τα πολιτικά προγράμματα των κομμάτων τα οποία εκπροσωπούν. Πόσο μάλλον να έχουν διαβάσει βασικά πολιτικά κείμενα, πέρα από βιογραφίες πολιτικών αρχηγών, ώστε να αντιλαμβάνονται βασικούς πολιτικούς όρους, βασικές πολιτικές ιδεολογίες και να διαθέτουν στοιχειώδη πολιτική οξυδέρκεια.

Το χειρότερο,ίσως και το πιο επικίνδυνο, είναι ότι η κακή αυτή ποιότητα, δημιουργεί μια νέα γενιά εύκολα χειραγωγήσιμου πολιτικού δυναμικού, το οποίο φυσικά όταν έρθει η δύσκολη ώρα λήψης σημαντικών και καθοριστικών αποφάσεων, μόνο κατά συνείδηση δεν θα ψηφίζει, παραμένοντας απολύτως ελεγχόμενο. Γιατί δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι βουλευτές δεν είναι μόνο να ελέγχουν την εκτελεστική εξουσία, αλλά να νομοθετούν δηλαδή να διαμορφώσουν τις τύχες μας ίσως στην πιο δύσκολη εποχή της ιστορίας μας.


Ας αρχίσουμε λοιπόν να προετοιμαζόμαστε με την ιδέα ότι στη Βουλή που θα έρθει, θα δούμε και θα ακούσουμε πολλά. Πολύ φοβάμαι ότι σε πολλές περιπτώσεις θα αναφωνήσουμε «Μουλάρι ο Αστραχάν».
Προσοχή λοιπόν στα πρόσωπα που ψηφίζουμε.

Σ.Α.