Μα όχι, εγώ θα σε σώσω...

Δεν χρειάζεται πολύ χρόνο κάποιος να παρακολουθήσει τις ειδήσεις στην Ελλάδα ή να διαβάσει ελληνικά έντυπα για να διαπιστώνει πως όλα γύρω μας αλλάζουν κι όλα τα ίδια μένουν.

Σε προεκλογικό πυρετό η χώρα μετά την... επίσημη αναγγελία της διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών την 6η του Μάη. Συζητήσεις επί συζητήσεων και εικασίες για όλα τα πιθανά σενάρια, βδομάδες πριν τελικά ο κατ΄εντολήν πρωθυπουργός ανακοινώσει επισήμως την πολυπόθητη ημερομηνία.

Και φυσικά, οι πολιτικάντηδες της χώρες έσπευσαν να σουβλίσουν τον οβελία τους σε απομακρυσμένες περιοχές, ώστε να δείξουν στους πολίτες της χώρας πως ποτέ δεν τους ξεχνούν και πως πάντα η σκέψη τους είναι κοντά στους
ακρίτες, τους φτωχούς και αδυνάτους. Περιέργως, μόνο κατά τη διάρκεια μεγάλων εορταστικών εκδηλώσεων οι λυτρωτές της χώρες θυμούνται όσους αποτελούν ζωτικό κομμάτι αυτής της χώρας.

Εβδομάδα των παθών για τη πλειοψηφία των υποψηφίων πολιτικών, κυρίως των κομματαρχών που βιάστηκαν να σημάνουν την έναρξη της προεκλογικής τους εκστρατείας και να προλάβουν τους αντιπάλους.

Όλοι και πάλι στα μπαλκόνια και τα παράθυρα, σαν να μη πέρασε μια μέρα, ζητούν τη ψήφο των Ελλήνων ώστε να περισώσουν ό,τι απέμεινε από τη χώρα. Όλοι παρόντες με πολλαπλές λύσεις που απουσίαζαν στις κρίσιμες στιγμές για το μέλλον της χώρας. Ειρωνεία της εποχής, όλοι εκείνοι (στη συντριπτική τους πλειοψηφία) που "καλόβουλα" και με ελαφρά τη καρδία ψήφιζαν μνημόνια σωτηρίας, ξαφνικά διαπίστωσαν πως το ΔΝΤ και το μνημόνιο δεν είναι η λύση στα προβλήματά μας, και εκείνοι ως άλλοι Δον Κιχώτες θα κυνηγήσουν τις χίμαιρες και θα προσπεράσουν τις διάφορες σκοπέλους, θα αντιμετωπίσουν τη λαίλαπα των χαλεπών καιρών έτσι ώστε να φέρουν τη χαρά και το χαμόγελο στα χείλη των πολυπαθούντων Ελλήνων.

Οι Φουρτουνάκηδες να κατηγορούν τους Βροντάκηδες και οι Βόρειοι να έχουν ήδη καταδικάσει τους Νοτίους. Οι ανατολικοί να μη βλέπουν μέλλον για τους δυτικούς και οι στεριανοί να "σκυλοπνίγουν" τους νησιώτες. Και όλοι μαζί έτοιμοι να ξαναδιοικήσουν το ξέφραγο αμπέλι που τόσα χρόνια φύτρωναν, όργωναν, πότιζαν, ράντιζαν και εναγωνιωδώς θέριζαν, μα εντέχνως ξέχναγαν να "ξεχορταριάσουν". Και τώρα που τα "αγριόχορτα" θέριεψαν και κάλυψαν την παραγωγή τους, τρέχουν αλαφιασμένοι να προλάβουν και να περισώσουν τα λησμονημένα από καιρό...

Και ο κοινός μου νους, με κίνδυνο να γίνει γραφικός, αναρωτιέται, τα όρια του θράσους που τελειώνουν άραγε; Τι σας κάνει να πιστεύετε πως επειδή αλλάξατε πρόεδρο, παράταξη, όνομα ή χρώμα εμείς θα σας συγχωρήσουμε και θα σας τιμήσουμε με την κατάφωρα καταχρασμένη εμπιστοσύνη μας για άλλη μια φορά; Τόσο πολύ υποτιμάτε τη νοημοσύνη μας; Αυτό από μόνο του αποτελεί ύβρη...

Αλήθεια, ακούτε ποτέ τους εαυτούς σας; Προβάρετε τους λόγους σας; Όπως και να 'χει όμως (για να είμαστε δίκαιοι), σας αξίζουν συγχαρητήρια. Αφού καταφέρνετε να μένετε σοβαροί καθόλη τη διάρκεια των βαρύγδουπων αστεϊσμών σας, τότε ειλικρινά, το Όσκαρ πάει σε όλους σας. Δεν σας φοβάμαι, δεν θα έχετε πρόβλημα να το μοιραστείτε, μαθημένοι είστε άλλωστε. Μια χαρά τα καταφέρατε να μοιράσετε το πολιτικοοικονομικό σας όφελος ως αντάλλαγμα για την αξιοπρέπεια, την περηφάνεια και το σεβασμό μας ως έθνος.
Georgia Seiti.
enfo.gr
manier-manier.blogspot.com