Γιάννης Κουρτάκης
Αντιδράσεις και μάλιστα έντονες έχουν προκαλέσει πολλές από τις επιλογές που έγιναν στην στελέχωση των ψηφοδελτίων της Ν.Δ. Για άλλη μια φορά οι επιτελείς της Συγγρού κατάφεραν το αμίμητο. Εκεί, που ... είχαν την μπάλα στην βούλα του πέναλτι… με κάποιο μαγικό τρόπο έβαλαν αυτογκόλ. Επειδή, δεκαπέντε μέρες πριν από τις εκλογές, η βάση της μεγάλης Φιλελεύθερης Παράταξης, μοιάζει με καζάνι, έτοιμο να εκραγεί, θεωρώ σκόπιμο να καταθέσω ορισμένες σκόρπιες σκέψεις, απευθυνόμενος προς τον πρόεδρο της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά.
Προσωπικά, δεν έχω κανένα απολύτως θέμα με τον πρώην βουλευτή Γιώργο Συμπιλίδη. Ωστόσο, η απόφαση να ενταχθεί στα γαλάζια ψηφοδέλτια, αποτελεί μέγα πολιτικό λάθος. Όσοι συμβουλεύουν (και δεν είναι λίγοι) τον κ. Σαμαρά, όφειλαν να του επισημάνουν ότι η συμμετοχή Συμπιλίδη, εκ των πραγμάτων, θα επανέφερε στις μνήμες μιας μερίδας νεοδημοκρατών, τα γεγονότα που οδήγησαν στην πτώση την κυβέρνηση Μητσοτάκη το ’93. Για την πλειοψηφία του κόσμου, ο άνθρωπος που έριξε την τότε κυβέρνηση της Ν.Δ., έχει ονοματεπώνυμο: Γιώργος Συμπιλίδης.
Υπό τις επικρατούσες συνθήκες μια τέτοια συζήτηση, εκτός του ότι κάνει ζημιά στη Ν.Δ., οπλίζει με επιχειρήματα, τα μικρότερα κόμματα που διεκδικούν την χαλαρή ψήφο, από την μεγάλη δεξαμενή της κεντροδεξιάς. Οι συμβουλάτορες της Συγγρού, όφειλαν να πουν στον Σαμαρά, ότι στην περίπτωση Συμπιλίδη, το ισοζύγιο θα είναι αρνητικό. Ωστόσο, κανείς, δεν σήκωσε ανάστημα, προτιμώντας το κλασικό: «έχετε δίκιο κύριε πρόεδρε». Πρόκειται για τον εύκολο δρόμο, που πολλές φορές όμως οδηγεί τους ηγέτες σε αδιέξοδα. Το κόστος της λανθασμένης επιλογής καταγράφεται στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, που ανεξάρτητα, αν τις πιστεύουν ή όχι οι συνεργάτες του Σαμαρά, διαμορφώνουν την πολιτική ατμόσφαιρα ενόψει των εκλογών.
Και, σαν μην έφτανε η περίπτωση Συμπιλίδη, οι «φωστήρες» της Συγγρού, την ημέρα που ο Άκης Τσοχατζόπουλος, περνούσε το κατώφλι των φυλακών Κορυδαλλού, έκριναν σκόπιμο, να δώσουν άφεση αμαρτιών σε στελέχη που «πρωταγωνίστησαν» σε διάφορες υποθέσεις σκανδάλων την περίοδο της κυβέρνησης Καραμανλή. Αντί να εκμεταλλευτούν το δώρο που τους έκανε η Δικαιοσύνη, φρόντισαν να θυμίσουν στον θυμωμένο ψηφοφόρο, τα ομόλογα (Τσιτουρίδης) και το Βατοπέδι (Δούκας – Μπασιάκος). Τεράστιο λάθος, για να μην πω ότι πρόκειται περί πολιτικού ολισθήματος.
Άραγε, ποιος εγκέφαλος, είχε την φαεινή ιδέα της επιστροφής των κυρίων Σάββα Τσιτουρίδη, Πέτρου Δούκα και Βαγγέλη Μπασιάκου, στους εκλογικούς συνδυασμούς; Ποιος ακύρωσε με μια απόφαση τα όσα είχε πει στο πλατύσκαλο της Ρηγίλλης, πριν από δυόμιση χρόνια ο Αντώνης Σαμαράς; Ποιός έκρινε ότι λάθος η αποπομπή τους από τον Κώστα Καραμανλή; Όποιος, κι’ αν είναι αυτός, το μήνυμα που πέρασε είναι συγκεκριμένο: Ότι απλά δεν αντιλαμβάνεται την πολιτική πραγματικότητα. Την στιγμή που η πλειοψηφία των πολιτών αντιμετωπίζει με δυσπιστία το σύνολο του πολιτικού προσωπικού, είναι λάθος το μήνυμα της συμμετοχής προσώπων, που σηματοδοτούν της χειρότερες μέρες της Καραμανλικής διακυβέρνησης. Εκτός κι' αν όσοι σκέφτηκαν να επαναφέρουν στο πολιτικό προσκήνιο τα συγκεκριμένα πρόσωπα πιστεύουν ότι η Ν.Δ., δεν μπορεί να κυβερνήσει χωρίς αυτούς.
Επειδή, η Ν.Δ., πρέπει να παραμείνει το μεγάλο κόμμα της κεντροδεξιάς, ο Αντώνης Σαμαράς, οφείλει τις επόμενες μέρες να συνομιλήσει με το αυτονόητο και να δει κατάματα την πραγματικότητα. Ο πρόεδρος της Ν.Δ., πρέπει να σταματήσει ν’ ακούει και να συμβουλεύεται ανθρώπους, που αναλύουν, δρουν και αποφασίζουν με βάση τα κόμπλεξ, την εμπάθεια και την μισαλλοδοξία. Ας σταματήσει ν' ακούει ΟΛΟΥΣ εκείνους που κατάφεραν να κάνουν "πρωταγωνιστή" τον Καμμένο, και να βάλουν στον χάρτη της παράταξης την "Χρυσή Αυγή". Όσους, ακόμη και σήμερα του μεταφέρουν την εικόνα ότι οι δημοσκοπήσεις είναι "ψεύτικες" και άλλα απίθανα.
Οι ώρες είναι κρίσιμες, τόσο για τον τόπο, όσο και για την παράταξη. Αυτές τις ώρες, ο ηγέτης της κεντροδεξιάς, οφείλει να αφήσει στην άκρη τους συναισθηματισμούς, τους συνοδυπόρους, και όσους του στάθηκαν την περίοδο της πολιτικής μοναξιάς. Τώρα, η παρέα είναι ΜΕΓΑΛΗ, όπως και το κόμμα, του οποίου ηγείται. Ας προτάξει, λοιπόν τα «όχι» από τα εύκολα «ναι». Άλλωστε, διαχρονικά οι ηγέτες κρίθηκαν και γράφτηκαν στην ιστορία από τα «ΟΧΙ…»
parapolitika.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου