Οταν η νεαρή Αννα Φρανκ ξεδίπλωνε τα συναισθήματά της στις σελίδες ενός ημερολογίου, ούτε που μπορούσε να διανοηθεί πως αυτές οι αράδες θα αποτελούσαν μετά το τέλος του πολέμου μία από τις πιο σημαντικές μαρτυρίες για την ωμότητα της γερμανικής κατοχής. Ούτε βέβαια ότι
θα γινόταν ίσως το πιο γνωστό θύμα του Ολοκαυτώματος. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να συνειδητοποιήσει η ίδια το μέγεθος της ωριμότητάς της, αυτό που συγκίνησε εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο; Κοιτώντας τη φωτογραφία από τα χθεσινά αποκαλυπτήρια του ομοιώματός της στο Μουσείο της Μαντάμ Τισό, στο Βερολίνο, σχεδόν αυθόρμητα αναρωτιέσαι: τα αγόρια και τα κορίτσια της ηλικίας της, σαν το τσούρμο που κοιτάει με απορία το κέρινο ομοίωμά της, πόσο προβληματισμένα είναι για τη ζωή, την αγάπη, το μέλλον της ανθρωπότητας; Εξαρτάται: πού και πώς ζουν. Αν, λοιπόν, ο πόλεμος και οι κακουχίες είναι ο τρόπος – ο πιο βίαιος – για να ωριμάσει ένα παιδί, ίσως είναι καλύτερα να μείνει για πάντα παιδί....
Κλικ από τα ΝΕΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου